Het heeft een aantal weken geduurd vooraleer ik terug zin had om mijn "problemen" van me af te schrijven. De gevoelens zijn er nog altijd, erger nog, ze worden steeds sterker en sterker. Alleen weet ik niet of dit is wat ik wil. Ik verdrink in de onzekerheid, schuld, verliefdheid en jaloezie. Dit is heel lang geleden dat ik nog zo met mijn gevoelens in de knoop gelegen heb. Nadenken, nadenken en blijven nadenken gaat me uiteindelijk ook niet verder helpen. Altijd denk ik, als hij (mijn luisterend oor) dit of dit zegt, zeg ik het hem. Maar nooit ben ik sterk genoeg en zeker van mezelf... Het is ook moeilijk. Het is meer dan een sprong in het diepe. Het gaat over mensen kwetsen...
