Gisteren hebben we heel de dag de verjaardag van
Bram gevierd !
Er was bezoek van Ada (van Bram zijn klas) en
Esther met Sonja en Jan.
Omdat we niet in een haven aangemeerd lagen,
moesten we hen met ons rubberbootje gaan oppikken; dan hebben we met z'n allen
een mooie zeiltocht gemaakt, samen gezwommen en veel gekletst (vooral Floor en
Esther ).
En toen we 's avond terug aangemeerd lagen, zagen
we plots Sandra komen aanzwemmen!!! om nogmaals Bram te feliciteren voor zijn
verjaardag.
Tenslotte allemaal samen gaan eten, voor Bram
speciaal pannekoeken.
En omdat de ober hoorde dat het zijn verjaardag was,
kreeg Bram er speciaal een bolletje ijs bij met een kaarsje erop ! En daarna in
het donker (gelukkig met volle maan) nog terug met het rubberbootje tot op de
Juan Pedro...
Gisteren samen met Sandra van Andratx naar een cala halverwege Palma gevaren; wind wakkerde stevig aan tot meer dan 20 knopen (wie weet hoeveel beaufort dat is), dat zorgde volgens de ene voor de eerste echte zeilervaring met de boot, volgens de andere voor een beetje schrik.
Toch tot in een mooie baai geraakt, waar we voor anker zijn gegaan, wat gezommen, en lekkere calamares hebben gegeten in de chiringuito.
's Nachts helaas van anker losgekomen, in de donker terug opnieuw moeten ankeren (niet echt gezellig ).
Deze voormiddag is Andres dan Sandra komen oppikken, en zijn wij doorgevaren naar Palma de Mallorca jachthaven (waar we momenteel een bliksem schouwspel boven het binnenland aanschouwen)
Vandaag gaan we het wagen. We vertrekken richting Mallorca.
Eerst nog een nieuwe radio gaan kopen, want als we moeten wachten op de radio
die bij deze boot hoort, zitten we hier met Kerstmis noig... Ik schat dat we zo
tegen deze middag vertrekken naar het meest Nordelijke punt van Ibiza. Morgen
zullen we dan vroeg uit de veren zijn en de oversteek naar het dichtstbijzijnde
punt van Mallorca of waar de wind ons zal heenbrengen. Ik vermoed dat het port
Andratx zal zijn.
Sandra, supongo que pasado manana estaremos en
Mallorca. Si todo va bien llegaremos a Port Andratx (o cerca de ahí).
In afwachting van voldoende wind om de overtocht naar Mallorca aan te vangen (en ook wachtend op de radio die uit onze boot is gehaald om de spaanse radiovergunning om te zetten in een buitenlandse), was het vandaag een rustig dagje:
Een kort zeiltochtje naar de dichtstbijzijnde baai om daar wat te zwemmen en te snorkelen.
En momenteel op de dijk van de haven, genietend van het kleurenspectakel van Ibiza stad (waar het vandaag feest van de zee is, met processie maar die hebben we gemist - sorry bompa, hoe was het overigens met jouw parade?)
Nog eens voor een 2-daagse tocht vertrokken; deze keer
langsheen de kust van Ibiza richting noorden. Mooi zeilweer, met een rustig
doch strak windje.
Net voorbij Sta Eulalia een ligplaatsje gezocht om voor
anker te gaan (Cala Pala voor de kenners); niet teveel andere boten maar wel
een chiringuito (hutje met caféetje op het strand) in de buurt. Na het zwemmen,
snorkelen, surfen en het uittesten van de chiringuito, verorberen we een
heerlijke maaltijd aan boord bij chez maman.
Maar dan blijkt dat we niet alleen in de buurt van een
chiringuito ge-ankerd liggen, doch ook naast de lokale discotheek... Dat moeten
we dus nog leren te herkennen als we een ankerplaats uitkiezen!
Na de afwas ook nog water uit de boot beginnen te hozen
(plots toch iets teveel water naar mijn goesting in de kiel); Marjan had dat tijdens
het koken al horen klotsen, doch in eerste instantie had ik dat afgedaan als
zal wel van die golfjes buiten tegen de romp zijn. Bleken die golfjes toch
wel IN de boot te klotsen...
Tegen middernacht is de kiel ongeveer leeggehoosd; en
bovendien stopt die discotheek met hun boenke boenke! Komt alles tenslotte toch
nog in orde voor een rustige nacht?
Helaas, dan pas komt het ware probleem van dat klotsende
water naar boven; niet dat water doch het klotsen, t is te zeggen het hard
schommelen van onze boot (het rollen in zeemansjargon), bezorgt ons een
tamelijk slapeloze nacht... plots weten we, in tegenstelling tot Marjans
betoog, heel goed hoe laat het is, als je elke 5 of 10 minuten naar het uur
kijkt, hoe lang duurt dit rollen nog dat de hele boot doet kraken?
s Morgens blijkt de woelige zee gewoon de normale deining
te zijn, nauwelijks opvallend voor het blote oog; maar doordat de wind en dus
ook de boot s nachts 90° gedraaid zijn, beukte die deining wel dwars op onze
romp. Zon boot, altijd avontuur!
Na een super coole (even de terminologie van de kinderen)
wandeling naar de chiringuito van de volgende baai voor het lang beloofde ijsje
(volgens diezelfde kinderen), zit de moraal weer torenhoog en besluiten we een
2de dag aan onze tocht te breien. Kwestie van onszelf te bewijzen
dat, als we een goede baai uitkiezen, het wél leuk is en we wél goed kunnen
slapen op de boot. Dus op naar Cala Llonga, een smalle 500m diepe baai, mooi
beschermd tussen hoge heuvels (waar we gisteren overigens strijk voorbij
gevaren waren omdat we wat verder ook wel een goeie baai zouden kunnen vinden).
En na een betere nacht (ondanks eigenlijk opnieuw veel
rollen) en een frisse ochtendlijke duik in de baai, zijn we ondertussen terug
aangemeerd in onze haven in Ibiza stad om de batterijen op te laden voor de
volgende tocht (en dat is letterlijk bedoeld, zon boot verbruikt wel wat
electriek om de pintjes en de cava koel te houden).
Welke dag we zijn weten we al niet meer. Hoe laat het is evenmin.
Welke dag we zijn weten we al niet meer. Hoe laat het is
evenmin.
Vandaag was het een beetje een rustdag. We hebben niet gezeild
nochtans was het wel de dag met het meeste wind tot nu toe. We hadden immers een drukke dag: inkopen doen,
zwemmen, snorkelen, surfen, mijn zoveelste boek lezen....kortom de dag was weer
zo om.En zeggen dat ik voor onze vakantie toch wel wat vragen had bij wat we
toch de hele dag zouden doen. Maar een dag vult zich vanzelf.
We zijn nog steeds op Ibiza en liggen met de boot in de
haven van Ibiza stad, onze thuishaven tot nu toe. Meestal hebben we tot nu toe
korte tripjes van een paar uur gemaakt. Zo leert kapitein Bart zijn boot kennen
en de bemanning verstaat al iets beter wat ze moeten doen. Het spannendste van
elke tocht is het uit- en invaren in de haven: Bart aan het roer, Bram en Sofie
vooraan op uitkijk, en Floor en ik elk langs een kant de schade aan de
zijkanten beperken....
Een paar dagen geleden trokken we naar het eiland Formentera.
Het plan was om één nacht te overnachten in een baai. Het viel daar echter zo
goed mee dat we er twee zijn gebleven. De boot voor anker op een hondertal
meter van de kust en dan met de Zodiac op motor naar de kant. Die viel stil en
daar zaten we dan met 5 in een kleine boot op 100 meter van het strand.
Gelukkig kreeg Bart hem snel weer aan de praat.
Na het verkennen van één van de stadjes van Formetera
keerden we in de namiddag terug naar onze stek, de boot die voor anker lag. In die
baai lagen we absoluut niet alleen maar eens de zon ondergegaan was, hoorden we
enkel maar water, voelden we enkel het schommelen van de boot en zagen we
alleen maar wat sterren.
Na een paar dagen in een baai is het ook fijn om terug naar
een haven te varen. Na het behelpen met wat we aan boord hebben, kunnen we de
luxe van het aan land zijn ook wel appreciëren. Ook de kinderen vinden in de
haven altijd wel iets te beleven: de grootste boot zoeken ( en er zijn hier
echt grote boten !), zwaaien naar de wedstrijdboten en dan het klassement van
de sympatiekste bemanning maken, vreemde vlaggen aan de boten ontdekken of
gewoon rondsteppen en waveboarden.
Morgen plannen we weer een uitje voor meer dan enkele uren.
Hoe lang we uit de haven zullen zijn, weten we nog niet.Wanneer er dus iets
nieuws komt op de blog, valt moelijk te voorspellen.
Uit sympathie toch maar een belgische vlag op de boot gehangen, tussen alle mooie vlagjes van de vriendjes!
(papa wilde nog wachten tot er vlaggen met de kop van koning Flip en vrouwtje Mathilde te koop gaan komen, maar de rest van de bemaning was het daar niet zo mee eens).
!
).
).
, maar
