een druilerige start na een haast vlekkeloze nacht, hield ons niet tegen om met gezwinde pas langs de IJzer met de verbetenheid van Westfronters de koude valwind en de striemende regen te trotseren.

Onze dapperen hielden er met krijgsgezangen de moed in en mede hierdoor (?) brak na de middag de zon doorheen het wolkendek en met een spaghettimaag trokken we naar een nabij gelegen tropisch paradijsje. Dolle pret, watergedruis, watervallen, stroomversnellingen, donkere tunnels en vooral veel gejoel deden al snel de kille ledematen ontspannen.

Na het avondmaal hebben we de zonsondergang en de wassende zee begroet vanuit inderhaast opgetrokken forten, even leek het of de Atlantische muur herleefde, maar niets weerstaat de onontkoombare kracht van het alles uitvlakkende water.

De vele duizenden verloren zandvoetstappen zullen weldra wegzinken in een dromerig rustland en we kijken al uit naar een nieuwe met zeeplezier gevulde dag,

groetjes van achter de IJzer.

liefs 3/4/5/6