De dag begon in stille nevels gehuld en een zee die enigszins geheimzinnig de kust oprolde. 

Pakken was uiteraard dolle pret, welke slip, washand, half opgegeten snoepzakje hoorde nu ook weer precies bij welke valies?

Kan die slaapzak echt wel terug in dat veel te kleine zakje? Is die koffer gekrompen of heb ik echt zoveel schelpjes geraapt?

Ontbijt, lunchpakket.. en dan maar wachten op de bus... dat het buswachten een avontuur op zich was klinkt misschien gek, maar toch... ouden van dagen die parkeerpaaltjes als bokszakken gebruiken voor hun veel te brede wagens, een vrachtwagen vol ferrarri's die voor onze neus uitgeladen worden... een uurtje na het geplande vertrek zijn we dan uiteindelijk op weg doorheen de polders.

Op het provinciaal domein "Palingbeek" wandelen we naar onze beeldjes, die samen met 599 500 andere beeldjes rond een eivormig beeldwerk dat de geboorte symboliseert, verzameld zijn. Deze onbeschrijflijke verbeelding van de zinloosheid van oorlogswaanzin maakt ons stil, erg stil.

Na de nodige verkeersdrukte arriveren we uitgeput maar blij en welgemutst in het Nieuwroodse en het vervolg kennen jullie natuurlijk...

Het strand bestormd en onder een aangenaam briesje met een zacht zonnetje het begrip strandpret naar een hogere dimensie gebracht.

Radslagen, danspasjes, tot aan de ellebogen en hoger ook( ) de zee in, de laatste verse droge broek ook even onderdompelen in zeezout, dolfijnen en ander ongedierte ver uit de kust houden met ons strandlawaai. 

In de namiddag een zandkastelenwedstrijd met een hangende jurybeslissing (de grootste, de mooiste de hoogste, de zanderigste, de nu ja...) (misschien kunnen jullie lezers zelf een oordeel vellen), maar één ding staat als een paal boven water in de branding, verliezers waren er niet... 

Eenmaal het tij, wind en zon begonnen te keren zijn we een oerdegelijke West-Vlaamse knol met baasje de zee ingevolgd en mochten ons verbazen over de rijke vangst die de man in zijn netten het strand op sleepte. Garnalen in elke maat, pietermannen, pladijs, krab, tong en een enkele homard/kreeft opgediept uit de golven waar we zonet nog in op en af aan het veren waren.

Terwijl de man met zijn rijkelijke vangst huiswaarts keerde om voor ons de garnaaltjes voor te koken, genoten wij alweer een heerlijke gastronomische maaltijd in 2 gangen, gevolgd door een cursus garnalenpellerij (misschien iets om als extra huiswerkje mee te geven).

Als klap op de spreekwoordelijke (en jawel ook letterlijke) vuurpijl een bontgekleurde avond met talent uit binnen- en buitenland, soms van een buitenaardse grandeur. Dit onbeschrijflijke evenement valt niet in woorden te vatten, laat dan ook de beelden voor zich spreken...

een druilerige start na een haast vlekkeloze nacht, hield ons niet tegen om met gezwinde pas langs de IJzer met de verbetenheid van Westfronters de koude valwind en de striemende regen te trotseren.

Onze dapperen hielden er met krijgsgezangen de moed in en mede hierdoor (?) brak na de middag de zon doorheen het wolkendek en met een spaghettimaag trokken we naar een nabij gelegen tropisch paradijsje. Dolle pret, watergedruis, watervallen, stroomversnellingen, donkere tunnels en vooral veel gejoel deden al snel de kille ledematen ontspannen.

Na het avondmaal hebben we de zonsondergang en de wassende zee begroet vanuit inderhaast opgetrokken forten, even leek het of de Atlantische muur herleefde, maar niets weerstaat de onontkoombare kracht van het alles uitvlakkende water.

De vele duizenden verloren zandvoetstappen zullen weldra wegzinken in een dromerig rustland en we kijken al uit naar een nieuwe met zeeplezier gevulde dag,

groetjes van achter de IJzer.

liefs 3/4/5/6

Rond de middag hebben we in het Zwin gepicknickt onder de ooievaars hun goedkeurende blikken.

We hebben de vele verschillende vluchten van vogels gevolgd doorheen de continenten en zijn dan blootsvoets slikkend en schorrend doorheen het zilte Zwin gewaad.

De kamers installeren was uiteraard het hoogtepunt van de dag met vele squeeshies en squashies, onesees en strippies, slaapzakkies en uitpakkies, kortom een bezige bijenkorf.

Het hotel zelf is echt prima in orde, de kinderen zijn laaiend enthousiast over de mooie kamers en velen hebben jawel een fenomenaal uitzicht over de zee, sommigen menen zelfs in de verte een zich afscheidend eiland te zien.

We hebben de dag afgesloten met een heerlijke wandeling, uiteraard met ondergaande zon en blootsvoets doorheen het zand.

Morgen volgt er hopelijk meer dolle pret vanuit Nieuwpoort,

Liefs van 3/4/5/6