Vandaag stond onze trip naar Diksmuide op het programma. Hiervoor
moesten we wel wat vroeger opstaan dan we gewendwaren. Met kleine oogjes stapten we op de bus
richting Het Buitenbeentje. Die oogjes werden echter al snel heel wat groter
eens we de go-carts zagen waarmee we naar de dodengang mochten fietsen! Vandaag
waren de weergoden ons ook eindelijk een beetje beter gezind. Op onze tocht met
de billenwagen (want zo noemen ze dat hier aan deze kanten) na, konden we het
zelfs droog houden vandaag! In de dodengang leerden we heel wat bij over de
Eerste Wereldoorlog. Begeleider Klaas maakte ons wegwijs in dit toch wel
uitgebreide doolhof. Noa is er met haar piratenspeurneus zelfs in geslaagd om
een echte kogelhuls uit de modder op te diepen.
Eens we ons lunchpakket opgesmuld hadden, was het tijd om de
Ijzer te bevaren. We verdeelden ons eerlijk over 3 vlotten en voor we het
wisten, waren we deftig aan het peddelen. Een goede oefening voor wanneer ons
piratenschip het ooit begeeft. Daar stopte het echter niet, halverwege
beklommen we touwladders en netten om over een laaghangende brug te geraken.
Karolina, Bas en Jules toonden als volleerde acrobaten hoe het moest. De rest
volgde al snel in hun voetsporen. We werden wel even opgeschrikt door een grote
plons die bij nadere inspectie van Xander afkomstig was. Man overboord! Gelukkig
deden de reddingsvestjes hun werk meer dan goed en binnen de kortste keren zat
onze drenkeling al terug aan boord. Niets wat een warme stoof en wat
reservekleren niet kunnen oplossen.
Na onze vaar- en klimavonturen was het de beurt aan de
Ijzertoren. Op het dakterras, zo'n 87 m bover de zeespiegel, hadden we een heel
mooi uitzicht over De Westhoek. What goes up, must come down en waar we bij het
opgaan nog de lift konden nemen, was de terugweg via de trap van een heel ander
kaliber. Gelukkig viel er op elke verdieping heel wat te zien en bij te leren. Brrrr...
zo leven in oorlogstijden is toch maar niets. Wij onthouden dan ook vooral de
boodschap "nooit meer oorlog". Op naar morgen, de garnaalkruier wacht
op ons.
onze tweede dag in Bredene zit er alweer op. De dag begon
alvast met een vrolijke noot want Joppe werd vandaag 10 jaar! Een dikke
proficiat van iedereen! Ook vandaag hebben we weer de nodige portie regenwater over ons heen
gehad. We hebben er echter niet minder plezier om gemaakt! Na het (alweer overheerlijke)
ontbijt zijn we op de tram naar Blankenberge gestapt. Daar brachten we een
bezoekje aan Sealife. De zeeleeuwen en zeehonden lieten ons al snel hun mooiste
kunstjes zien. Natuurlijk zijn we erna ook de andere dieren gaan bewonderen.
Roggen, schildpadden, pinguïns, zeepaardjes... Ze waren allemaal aanwezig. Aan
de hand van de vragen van de quiztrail leerden we heel wat bij over al deze
zeebewoners. Er was ook een heus hoogteparcours aanwezig. Axel, Senna, Anouk en
Phebe onderwierpen dat al snel als volleerde aapjes aan een uitgebreide test.
Na onze picknick was het moment daar om terug te keren naar
Ons Volk. Het was immers hoog tijd om een brief aan het thuisfront te
schrijven. Sommigen mochten zelf al wat post ontvangen. Jill was na het lezen
van haar 12 (!) ontvangen brieven wel eventjes groggy. Niets wat een frisse
douche niet kan verhelpen! Nadat we allemaal proper gewassen en onze buikjes
goed gevuld waren, was het tijd voor bezoek. Een echte redder bracht ons op de
hoogte van alles wat dit boeiende beroep met zich meebracht. Eli, Zöah en
Samuel waanden zich zelfs eventjes een echte redder. Eli mocht even de nieuwe
reddingsriem demonstreren. Zöah toonde ons met hoorn en vlag wat mocht en niet
mocht op en rond het strand en Samuel ondervond aan den lijvehoe een echt reddingsvest werkt.
Voor we het goed en wel beseften, was het alweer tijd om de
dag af te sluiten. Enkele liedjes, nog wat quizvragen en we konden alweer in
onze pyjama's kruipen. Morgen staat er met onze uitstap naar Diksmuide alvast
een drukke dag op het programma. Jullie kunnen je dus alweer aan een uitgebreid
verslag verwachten als we terug zijn. Tot dan!
Dag 1 in Bredene zit er ondertussen alweer op! Het is om
eerlijk te zijn alweer omgevlogen. (Of moeten we als echte piraten zeggen
omgevaren?) Nadat we veilig de overstap gemaakt hadden in Leuven en we ook de
tramrit van Oostende naar Bredene tot een goed einde gebracht hadden, rammelden
we wel van de honger. We werden echter onmiddellijk op onze wenken bediend
zodra we in Ons Volk arriveerden.
Na het heerlijke middagmaal was het dan weer tijd om het
strand op te zoeken. Daar waren de weergoden ons wel niet zo goed gezind. De
harde wind blies Naudi bv. letterlijk van haar sokken. De wind was ook dan nog
eens vergezeld van een kletterende stortbui. Gevolg: een groep van 41 natte
zeeklassers. Gelukkig hadden we al wat schelpen kunnen verzamelen zodat we toch
niet met lege handen moesten terugkeren. Eens iedereen afgedroogd was, zijn we
dan ook vol ijver begonnen met het observeren en determineren van onze
verzamelde schatten.
Na een tijdje begon de zon zowaar opnieuw te schijnen! Hoog
tijd om de speeltuin van onze verblijfplaats eens grondig te inspecteren.
Marie, Guusje, Ella, Sarah en Fiora hadden in een mum van tijd zo'n groot
zandkasteel gebouwd dat ze nog met moeite over hun zelfgemaakte muur geraakten.
De jongens, met Frederik, Arno, Jarno en Mathias op kop, waren dan weer volop
aan het voetballen geslaan. Anderen hielden het dan weer bij basketballen of de
speeltuigen beklimmen.
Nadat we allemaal gegeten hadden en de douches opgezocht
hadden, was het tijd voor een stevige zangstonde. Iedereen gaf zich volledig,
maar Xander, Jill en Kian spanden hier toch wel de kroon. Volgens mij kennen ze
nu in Oostende zelfs Hinky Pinky de oude Chinees en wisten ze in De Panne dat
we allemaal "happy and you know it" waren. Nog snel een korte quiz,
tanden poetsen en het was alweer tijd om onze bedden op te zoeken. Morgen
moeten we immers alweer fris en monter zijn om een druk gevulde dag aan te
kunnen. Tot dan!
De valiezen zijn alvast goed aangekomen! Een dankwoordje aan Koen Claes
en Rudi voor het brengen van de valiezen. Koen is ook ontzettend bedankt
voor het vervoer!
