Normaal gezien moet ik naar school maar mijn mama geeft geen toestemming dus zit ik me hier te vervelen, we gaan wel naar maneges gaan om te vragen of ik daar wat kan helpen enzo dat ik wat een dag invulling heb. Wat wel kan helpen want ik heb al is paargereden en dat ligt me wel maar ik zou veel liever naar school gaan gewoon met vriendinnen praten. Veel kinderen zeggen was ik maar thuis, vroeger zei ik dat ook maar dat ga ik nu toch nooit meer zeggen hoor.

Pff, soms zou ik gewoon als iedereen willen zijn, school, thuis geen problemen...

Er zijn er zo weinig hé maar hier bij papa is het super maar echt super maar alleen school mis ik verschrikkelijk. Nu op straat lopen is ook kei raar, want het is maandag en ik moest op school zitten.

In het weekend is het nog leuker want dan is het buurmeisje er. Ik kom daar super goed mee overeen en we kunnen goed praten maar vooral veel lachen.

Na het school komt ze bijna altijd langs en dan blijft ze meestal eten of wij bij haar papa. We kunnen via de achterdeur bij elkaar binnen, we hebben samen een koer. Een appartement en allebei wonen we vanonder. Dus dat is de deur plat lopen.

Ik heb ook een halfzus. Ik zie haar doodgraag maar soms is ze wat druk. Op mijn 5 was ik al een afwasmachine aan het leegmaken en dan is dat raar om te zien dat zij amper iets moet doen. Maar dat ligt dan weer aan mij.

Katrien is een vrouw waar ik vroeger heel veel mee babbelde via whatsapp om te vertellen wat er thuis gebeurde en na een tijdje kon ik haar niet meer sturen want mijn gsm werd afgepakt en al die dingen dus ben ik die kwijtgeraakt en ik had daar super veel aan ik begon haar echt super graag te zien en ik had veel respect voor haar, ik zag haar als een mama voor mij. Sinds kort hebben we dan terug contact omdat ik nu bij mijn papa woon en ik heb haar terug gezien en dat was echt heel leuk maar ook wel raar. Vroeger hadden we elke dag contact en kon ik niet met haar praten toen ze bij ons thuis kwam maar nu ging dat 'redelijk' vlot, in begin was het een dodelijke stilte, een beetje awkward... Ze heeft ook een hond een rottweiler ook een teef, het zelfde als Niza eigenlijk. In het begin was het moeilijk want ik zag Niza de hele tijd maar dat lukte wel. Op het einde wou ik Katrien gewoon een hele dikke knuffel geven maar dat durfde ik niet, ik heb gewoon gezegd 'bye' wat wel grof is maar ik wist niet hoe ik moest doen. We hebben wel super hard gelachen en ik had Katrien nog nooit zo zien lachen dus daar was ik echt blij om.

Dat was het dan weer, ik zie wel wanneer ik terug schrijf.

Hopelijk snappen jullie het een beetje.

Byeeee <3