|
hey
Even terug in de tijd 23 mei 2014 . Mijn dochter kwam thuis van bosklassen helemaal afgepeigerd en 10 kg lichter .
Je kon gewoon haar beenderen door haar huid zien .
Ik dacht amai wat heeft ze me hard gemist . Ze was nog nooit langer dan een nacht weggeweest .
Ik kende ook de symtomen van diabetes type 1 niet . Had zelfs nog nooit van deze ziekte gehoord .
We besliste dus om haar een nachtje thuis te laten en haar goed in de watten te leggen met veel lekkers .
De kilo's moesten er snel terug aan en een nachtje in haar eigen bed zou wel goed doen (dacht ik ).
De volgende morgen ging het van kwaad naar erger . Ze kon haarzelf zelfs niet meer rechthouden .
Dus recht naar de spoed gegaan .
Na een eerste check up mocht ze terug naar huis .
Daar was ik niet mee akkoord en weigerde te vertrekken .
Blijkbaar hadden ze ondertussen toch haar bloedwaarde onderzocht ,verdict : diabetes type 1
Haar suikerwaarde stonden op 800 . Van het eerst naar huis gaan naar misschien intensive care was wel een klap in mijn gezicht .
Mijn kleine meid toen 6 jaar lag daar . Alles rond je bestaat dan niet meer . Je besef van tijd is gewoon weg , je stapt over in een automatische
pilootstand .Liep achter haar bed naar de ziekenwagen . mits waarschuwing van de ambulancier dat de sirenes alleen aangingen om sneller in het andere ziekenhuis te geraken sloeg mijn hart iedere keer over .
De eerste nacht in het ziekenhuis is voor mij nog steeds een zwart gat .
Diabetes ? nog nooit van gehoord . Wat ik wel wist aan mijn dochter te zien "dit is geen goed nieuws "
volgende week schrijf ik over onze eerste dagen in het ziekenhuis en ga ik diabetes type 1 op mijn eigen manier proberen te omschrijven .
verwacht geen technische uitleg . Dit is niet mijn vakgebied
|
