|
Even met de deur in huis vallen ...
Heb je zelf af en toe het gevoel nergens bij te horen? Of lijkt het wel alsof je niet écht mee kan volgen, behalve dan als je zo intens je best doet dat je er bijna bij neervalt? Blijf je trappelen vanonder aan de ladder, terwijl andere collega's zoveel doorzicht hebben in zaken waar jij jaren over doet? Voel je hoe je lichaam steeds minder vitaal wordt en je steeds meer tijd nodig hebt om te recupereren terwijl anderen gezellig nog even een pintje gaan pakken. Zie je hoe je jezelf de hele tijd moet compenseren door middel van alcohol, zoetigheden, roken, vettig eten, winkelen, televisie of computer? (Iedereen compenseert wel ergens, je kan er van uitgaan dat hoe yinner je bent, hoe meer je jezelf compenseert om te kunnen blijven doorgaan) Lijk je overgevoelig, wordt je bestempeld met HSP (High sensitive person)?
Er was een tijd in mijn leven dat ik op elk van deze vragen een dikke "JA" kon antwoorden. Ik voelde me slecht, zat aan de grond, viel van de ene verkeerde relatie in de andere. Ik rookte en gebruikte veel suikers... Tot mijn lichaam me deed stoppen. Ik kreeg klachten die niet uit te houden waren.
Terwijl mijn zelfbeeld reeds tot -10 gezakt was, stond plots mijn hele huid vol uitslag. Geen normale eczema, mijn huid veranderde eerder in een soort puberaal puistachtig maanlandschap. En dat op mijn 27e?! Ok ... ik heb altijd wel een beetje een gevoelige huid gehad, maar dit keer was mijn huid zo bezaaid dat het leek alsof ik een levend bloemencorso was. Bovendien sleepte ik mezelf voort en had ik last van altijd terugkerende donkere gedachten. Ik huilde van 's morgens tot 's avonds (als niemand me zag leek ik wel een bodemloos vat vol emoties) en niemand scheen me te begrijpen.
Er zijn veel verschillende reacties. Het soort reactie dat je krijgt hangt af van de zwakke plekken in je lichaam, je organen en meridianen (volgens de Chinese geneeskunde). Elke meridiaanbaan in je lichaam communiceert met een groot orgaan (lever, nieren, longen, hart, milt) en naar gelang de zwaktes en sterktes in je lichaam zal dit bepaalde klachten tonen.
Even kort door de bocht geschetst en maar een klein handje gegrepen: (er zijn er zovelen meer én zovele combinaties van patronen mogelijk)
- Levermeridiaan: stress / kwaadheid / frustratie - een paar mogelijke ziektepatronen: fibromyalgie, migraine, hartkloppingen, angsten ...
- Niermeridiaan: diepe doodsangsten / geen doorzettingsvermogen - CVS, burnout, depressie ...
- Hartmeridiaan: geen passie of drive / meelopen met de kudde en niet weten wie je diep vanbinnen bent - hartkloppingen, stress zonder te weten waar het vandaan komt, hartproblemen ...
- Miltmeridiaan: emoties geen plaats kunnen geven, niet kunnen verwerken, teveel studeren - allerlei verteringsproblemen, obesitas, moe- loomheid ...
- Longmeridiaan: zichzelf altijd alleen voelen, geen aansluiting vinden ook niet met zichzelf, niet kunnen loslaten - huidproblemen, korte ademhaling, transpiratieproblemen, problemen van de dikke darm (prikkelbare darm, ziekte van crohn), tenniselleboog ...
Ondertussen is het me duidelijk geworden dat hoe yanger je gepoold bent in deze maatschappij, hoe makkelijker je kan meeflowen met de druk van de tijd. Hoe yinner, hoe meer je moeite hebt met het tempo en de intensiteit. Met als gevolg blokkades in meridiaanbanen en dus ... klachten. (Hoe yinner, hoe lager het zelfbeeld en hoe meer we als kind gekwetst zijn geweest)
Hoe lossen we dit op? We kunnen de wereld niet trager doen gaan en al zeker niet stoppen. Daarom vallen de meest yinne mensen ziek, zo ziek dat het hen jaren kost om te herstellen (als ze al ooit helemaal herstellen). Ik was hier geen uitzondering op en heb er drie volle jaren over gedaan om tenminste terug volledig recht te staan. Te weten wie ik vanbinnen ben en van daaruit mijn leven uit te stippelen.
Die jaren van ziekzijn zijn als "een donkere nacht van de ziel" geweest voor mij. Terwijl ik in proces was heb ik geen moment stilgezeten. Ik ben alles gaan bekijken, in de natuur, in mezelf en heb gestudeerd en bestudeerd. Het gekke was dat ondanks ik geen energie had om iets te doen om mezelf financieel vooruit te helpen, ik wél energie had om me te verdiepen in het waarom. Het was precies of dat was mijn enige mogelijke keuze, mijn enige pad.
Lang heb ik mezelf daarover schuldig gevoeld, waarom kunnen bezig zijn met studeren en niet gewoon werken zoals vroeger? Ik heb geprobeerd er tegen te vechten en te werken, de zoektocht te staken zodat ik terug energie zou hebben om geld in het laatje te brengen.. Niets van dat hielp. Op een gegeven moment heb ik er mijn hoofd bij neergelegd, ik had geen keuze. Dit was mijn weg ... dit was ik ten voeten uit.
Mezelf omvormen en bestuderen, zelf krachtiger worden om dan andere mensen met dezelfde blauwdrukken aan emoties (de yinne bron) te helpen hun unieke pad te vinden. Heel simpel ... door het lichaam (en dus geest / emoties) te gaan balanceren. Zodat ze steeds dichter bij zichzelf komen en het pad vinden dat hen de energie geeft om door te gaan. Eerst die vertraging, de verdieping, het ziekteproces om zo vanaf de bodem terug te kunnen stijgen. En weet je wat ... 't blijkt nog te werken ook !! :)
Ik geloof erin dat hoe meer yin gepoolde mensen zichzelf en hun unieke weg vinden, hoe meer vertraging we zullen kennen in de maatschappij, waardoor er een mooiere balans ontstaat tussen de extremen: werk/privé, lichaam/geest, rijk/arm.
Hoe yinner je gepoold bent, hoe langer de weg terug zal zijn, da's logisch ... maar hoe meer we verbinden met elkaar en elkaar verstevigen, hoe sneller en daadkrachtiger we zullen staan. En mensen ... kijk alsjeblieft niet naar het uiterlijk. Hoe yinner je bent, hoe meer afwijkingen je hebt en dus hoe meer dat lichaam heeft afgezien en zijn lidtekens draagt.
Weet dan dat meer je weer in je kracht komt, hoe meer je je natuurlijke schittering zal hervinden.
|
