Ik wil wonen waar ik de mensen niet versta. Ik wil wonen war de mensen mijn gebruiken barbaars vinden en ik hun gebruiken barbaarser vind. Ik wil leven tussen heerlijke simpele mensen die samen met mij goedkope flessen drank legen. Ik wil leven tussen getormenteerde intellectuelen en kunstenaars die samen met mij nog goedkopere flessen drank legen. Ik wil leven tussen zij die alles hebben en zij die niks hebben. Van de high society naar de goot. Ik wil iedereen ontmoeten en iedereen achterlaten en misschien enkelen plukken meenemen, zoals bloempjes. En die dan drogen. Besluiten dat gedroogde bloemen te teer zijn om bij te houden. Vriendschap rot en verpulvert. Toch maar achterlaten. Ik ben negentien en vrees steeds meer voor de dag dat men mij suggestief vraagt of ik eigenlijk kinderen wil. Ik vrees voor het leven dat voor mij uitgeschreven is. ik wil zoveel zien, ik wil de trein nemen naar Parijs en drie dagen later ronddwalen in Moskou en nog veel verder. Waar de mensen mij niet verstaan en ik de mensen niet versta en waar heerlijke simpele mensen met mij flessen legen. Ik heb zin in leven. Ik maak plannen en fantaseer. En doe helemaal niks.
