Zoals aangekondigd in de loop van vorige week, hebben gisteren 9 moedige zielen zich aangemeld omstreeks 7.45u aan de kerk in Weerde, om met 3tal wagens en een bestelwagen van onze Gino naar Valkenburg te vertrekken. ( De gelukkigen waren, Stefaan, Wim, Elie, Adriaan, Bruno, Guido, Bert , Gino en Johnny ) Qua organisatie en weer was het in ieder geval al een perfecte start, voldoende logistieke middelen en Wim als navigatiesysteem om terplaatse te geraken. Omstreeks 9.15u reeds aangekomen in Valkenburg, op de parking achter de sporthal, waar haast onmiddelijk een opzichter ( = Nederlands voor nen parkeerwachter ) kwam opgereden om te checken of we wel een dagkaart hadden en te zeggen dat Gino zijn cammionette moest verplaatsen naar een andere plaats iets verderop ( gelukkig gratis, straf he voor Hollanders, maar het kan ). Nadat we de nodige parkeerkaarten hadden, rond 10u zijn we vertrokken onder een stralende zon, onmiddellijk richting Cauberg, dus nog geen 5 min. gereden en den toerenteller werd al eens het rood in gejaagd, maar iedereen doorstond deze eerste van de 10 verwachte hellingen. Na de afdaling van de Cauberg, kwamen we een 3tal duitse fietstoeristen tegen ( waaronder 1 vrouwelijke ), die besloten om bij ons aan te pikken. Na nog geen 5min besloten we terug rechts op te draaien om de volgende helling aan te vatten en hoorden we een doffe slag achter ons. De duitse dame , niet gewend om in groep te rijden, had dit niet zien aankomen en is plat bij Stefaan vanachter binnengereden en tegen de grond gekwakt, gelukkig alleen maar wat schaafwonden en een beetje verschoten en galant als we zijn natuurlijk hebben we even gestopt om te checken of alles OK was. Vrijkort na dit voorval zijn we dan toch aan de tweede steukse helling begonnen en hier sloeg het noodlot voor mezelf toe, weeral een spaak gesprongen in mijn voorwiel, maar toch boven gesakkerd waar de anderen even hadden gewacht om te checken hoe erg de schade was. Eerst even gedacht om terug te rijden naar de auto, maar dan toch in groep besloten om het nog wat aan te zien, de spaak rond een andere rond gedraaid, remmen open gezet en verder met de hoop dat het erger zou worden. Ge kunt uw voorstellen dat dit niet evident is om met een slag in uw wiel en maar 1 rem en half dit parcours verder te zetten, dus heb geregeld in de achtervolging gereden, maar de andere collega's hebben zich VOORBEELDIG gedragen ( waarvoor mijn grootste dank ) en hebben geregeld even gewacht om me laten bij te komen. Na ongeveer 50km en nog 5 stevige kuitenbijters waren toch al de middag voorbij en in Vaals aan het drielandenpunt gearriveerd, waar we besloten op aangeven van onze Wim, die by the way weer perfect werk heeft geleverd als GPS, iets te gaan nuttigen in Taverne " Het Hert ", waar weliswaar voor Bruno ook het noodlot toesloeg, wegens een lekke achterband, maar voor Bruno is dit absoluut geen probleem, bij een grosses Weissbier even een binnenbandje vervangen is kinderspel en de andere vonden het ook niet erg om hier de lokale bierspecialiteit een " Een HERTJE " of iets anders te nuttigen.
Na hier +-30 min te hebben uitgeblazen hebben we onze heuvelachtige tocht verder gezet, met nog 3 hellingen te gaan volgens Wim en ik kan u verzekeren dat die er al snel aankwamen, waaronder de " Ijzerenbosweg " nog een stevige was, volgens velen de zwaarste van de dag. In ieder geval hebben we geen 10, maar 12 iets minder tot zware beklimmingen gedaan in een schitterende omgeving in prachtig weer een leuke sfeer. Voor de fanaten > +- 80km gedaan aan gemiddelde van iets meer dan 25km/u , een B-ploeg gemiddelde .
Terug aangekomen aan de parking had Wim een reservatie gemaakt in lokale sporthal, waar we ons hebben aangemeld bij de zeer leuke :) Anouska, die bij eenieder in de smaak viel en gerust mee had mogen douchen, helaas zijn dromen geen werkelijkheid.
Na de zeer verfrissende douche hadden de meesten wel het gevoel van meer gereden te hebben dan 80km en behoorlijke honger en dorst, waarbij we de daad bij het woord hebben gevoegd en ons richting centrum hebben begeven om daar in een zeer leuk spaans getint etablisement de nodige San Miguels, pinten en andere dranken tot ons te nemen, aangevuld met de nodige pasta's en of pizza's en andere. De bediening viel hier eveneens ook in de smaak, sommigen werden helemaal wild van kleinere dames met roze bottekes ..... )))).
In ieder geval nadat de dorstigen gelaafd waren en de hongerigen gespijsd en nog wat zever als topping er boven op , zijn we allen moe en tervreden terug richting Zemst gereden.
Persoonlijk vond ik dit de leukste rit totnogtoe en hoop ik dat er nog regelmatig dergelijke initiatieven volgen en hopen ik samen met nog een aantal mensen dat nog eens kunnen overdoen met alle actieve bikers.
gedragen ( waarvoor mijn grootste dank ) en hebben geregeld even gewacht om me laten bij te komen.
.
