't Was al lang geleden dat we nog iemand van de Heist-Connection gezien hadden. Door de tussenstop in Heist-Goor in te lassen, kon het bijna niet anders of ze moesten zich hier laten zien. En inderdaad, Heist-Connection was op de afspraak aan de kerk van Heist-Goor. Kopman Jean, rechterhand Wim, buitenbeentje Joël (ook Heist-Connectionlid, al beweert hij van niet), pa Jef en neofiet Lorenz (ook een Verelst) verwelkomden Jules, Janssens en Janssens, Leo en Hans (ex-Heist-Connectionlid). Bar koud en toch tien deelnemers voor deze rit. Heultje is aan 't groeien. Nu alleen nog bij mekaar blijven!!! Het tempo ging echter al te vlug van 31 naar 35 per uur en dan komen er problemen. Een verwittiging van Jules (die niets te zeggen heeft) en daarna ééntje van Joël (die nog minder te zeggen heeft) konden niet baten. Het hoge tempo bleef en Leo haakte af in Wijgmaal. Spijtig mensen ... als je drie per uur minder, rijdt kan iedereen volgen.... En toen waren ze nog met negen. In Herent verschoten sommigen dan nog dat Leo er niet meer bij was. Het leven (lees: de koers) gaat echter verder en de negen overblijvende toeristen (lees: coureurs) vatten de tocht naar Rillaar aan. Hoog tempo natuurlijk. Jules viel plat (wat rijdt hij toch slecht) op een weg bezaaid met stenen. Waarschijnlijk weer een slim manoeuvre om het tempo te breken. Wim leverde deskundige assistentie bij de platte band en even later verliet ook hij de groep. Te moe van het harde pompen? Nee, een Heist-Connectionlid is nooit moe. Hij moest naar huis want dochterlief moest gaan crossen in Betekom. En toen waren ze nog met acht. Een versnelling aan de kop brak de groep in tweeën. Op de smalle weg lichtjes bergop aan Rotselaar Statie zetten Jean, Hans, Stijn en Koen het op een lopen. De veer brak bij Jules, Jef, Joël en Lorenz. Deze laatste had al wel goeie dingen laten zien. Hij heeft heel wat in zich om het ver te schoppen. Bovendien is hij bescheiden, trapt hij verstandig de kleine versnelling, ... kortom in alles is hij de tegenpool van de Verelsten. Alhoewel pa Verelst het zadel van zijn zoon veel te laag had gezet, dient het gezegd dat de jongste Verelst nu al beter reed dan zijn pa. Dat bleek meer dan eens heel duidelijk in de achtergrond op de weinige hellingen die in de omgeving van Aarschot moesten beklommen worden. Soms viel Jef aan, maar met zijn aanval bereikte hij alleen maar dat hij er zelf af moest. In Aarschot hield Jules het ook ineens voor bekeken. De vermoeidheid sloeg ook bij hem toe. Symbolisch droeg hij de pot over aan Jef. Jef zag wel dat het met Jules niet goed meer ging. Hij merkte op dat Jules de rechterhelft van zijn bovenste thermovest had vastgeritst aan de linkerhelft van zijn onderste wielervest. Een kleurrijke onuitgegeven wieleroutfit leverde dat wel op, maar de linkerhelft van de thermovest fladderde in de wind. Jules bolde naar Heultje (hij moest zogezegd gaan eten). Toen waren de achtervolgers nog met drie en de koplopers hopelijk nog met vier. Toen waren ze nog met zeven... De verder afloop is ons onbekend. Zoals vorig jaar zal iedereen wel weer apart zijn binnengekomen. De club terug naar af!! Eén lichtpunt: Lorenz!!!
07-03-2010, 17:27 geschreven door wtc heultje
06-03-2010
Heultje word nog een echte Club
De pannenkoekenrit. De reclame die gemaakt werd om deze rit te promoten, had toch vruchten afgeworpen. Dubbel zoveel renners in Heultje aan de start om 12u30: zes in plaats van drie vorig jaar: Chris, Janssens en Janssens, Jules, Wilfried en Mark. Angèle en Jenny zouden achternakomen. Een voor iedereen haalbaar tempo werd door Chris en Wilfried aangehouden. De wegenwerken in Herselt en Webbekom konden de pret niet bederven. Na 30 km bereikte de zeskoppige groep Donk, de pannenkoekenstad. Het ritje van 35 km startte in Donk en daar namen Janssens en Janssens de bende op sleeptouw. Ze reden niet goed, zeiden ze, maar voor de club deden ze uitstekend kopwerk. Iedereen bolde tevreden mee. Een controlepost onderweg zorgde voor wat oponthoud, maar ze wilden daar toch geen halt houden, want de pannenkoeken wachtten. Vlot bereikten ze de parochiezaal van Donk, waar de broertjes Janssens onder hun beiden mochten uitmaken wie de snelste was na 35 km kopwerk. Jenny en Angèle hadden ondertussen hun pannekoeken al op en ze vonden ze superlekker. Direct bestelden de zes dan ook hun portie en dachten aan grootmeester De Sobrie. Die zou hierbij moeten geweest zijn om te zien dat ook anderen lekkere pannenkoeken kunnen bakken. De jefverelsten verdwenen op één-twee-drie in de magen van de zes renners. Nu zouden ze zeker thuis geraken. Ze namen ook Jenny en Angèle mee. Normaal moesten Jules en Mark het derde deel van de rit aan de kop voor hun rekening nemen, maar Janssens en Janssens (uit Kuifje?) waren zo lief dat ze ook deze laatste dertig kilometer de leiding namen. Ze brachten de hele groep, inclusief Jenny en Angèle, veilig en wel in Heultje. Dit Heultje is op weg een echte club te worden.
06-03-2010, 00:00 geschreven door wtc heultje
28-02-2010
Jos en Willy vinden mekaar
Balder, 27 februari 13u45, 65km. Goed droog weer. Echt fietsweer.Toch slechts vijf renners aan de start: Jos, Jules, Chris, Wilfried en Willy. Vijf gevestigde waarden houden de club recht. Waar blijven de anderen? Jenny was er natuurlijk ook, maar eenmaal in Balder, zag ze dat het goed was. Ze besloot zich aan een koffietje (en een sigaretje?) te wagen. Daarna is ze (of werd ze?) naar huis gereden. Jules had een verkoudheid opgelopen van de inspanningen van verleden zondag en moest nogal veel hoesten. Maar eenmaal hij aan 't fietsen was, verdween de hoest. "Een nepvalling," zei Jos, die met maatje Willy accordeon speelde in het vijfkoppige en soms driekoppige groepje. Jos bekommerde zich om Willy en bleef voortdurend bij hem. Hij was blij dat hij, na het wegvallen van Sus, een nieuwe ploegmaat gevonden had. Hij vond wel dat Willy een veel te zware fiets bij had. Ondertussen probeerden Chris, Jules en Wilfried het tempo niet te hoog te houden om Jos en Willy mee te sleuren. Toch waren de twee accordeonspelers na 20 kilometer zo ver achterop dat Chris dacht: "Ze zullen wel binnendoor naar Balder terugrijden." Het tempo ging daarna lichtjes de hoogte in. De meanders van de Nete stonden tweemaal op het programma. Mooi om te fietsen, maar lastig als je niet zo goed meer zit. Geen problemen voor de drie. Blijkbaar ook niet voor Jos en Willy, want ook zij reden de volledige rit uit en kwamen een beetje later in de sporthal binnen. Nieuwe afspraken werden gemaakt voor de pannenkoekenrit van zaterdag. Allen daarheen! Ook de pannenkoeken!
PS. Slechts twee Flandriens trotseerden wind en regen in de rit van zondag in Olen. Jos en Chris staan dan ook aan de leiding in het kampioenschap van de club.
28-02-2010, 00:00 geschreven door wtc heultje
22-02-2010
Sint Jansrit Wiekevorst
Zondag 21 februari 2010
Jos Venstermans wint Grote Prijs Stijn Janssens
of Hoe een hond met een zonnebril roet in het eten gooide bij de favorieten
Na een geslaagde eigen organisatie waren er zondagmorgen slechts 5 renners aan de start van de Grote Prijs Stijn Janssens: Jules, Jos, Chris, Jean en Leo. De grote afwezigen waren de Wiekevorstenaren. Stijn Janssens was niet aanwezig op zijn eigen grote prijs: hij kwam gewoon zeggen dat hij broer Koen ging coachen in het clubkampioenschap. Dus kwam Koen ook niet. Gerry Hoefkens had de skilatten verkozen boven zijn stalen ros. En Willy De Sobrie was er ook niet: twee ritten op twee opeenvolgende dagen kan hij nog altijd niet af.
De grootste afwezige was misschien wel Heistenaar Jef Verelst. Bij het binnenrijden van
Wiekevorst stond er een groot bord "PANNENKOEKEN". Iedereen begreep meteen dat het de bijeenkomst moest zijn van alle pannenkoeken van het voorbije wielerseizoen. Leo was er dus gerust in dat onze kersverse laureaat Jef Verelst ook in Wiekevorst aan de start ging komen. Nee dus. Jef stuurde zijn kat, de pannenkoek! Terecht merkte iemand op dat Jef 's kansen om zijn titel van vorig seizoen te verlengen nu serieus stegen. Dat zou uniek zijn in de geschiedenis van de club: twee jaar op rij de titel van pannenkoek van het jaar.
De vijf vertrokken zonder hun pannenkoek voor een ritje van 40 km. De rit had een controle halfweg in Berlaar. Na 200 meter voorbeeldig kopwerk van Jules riep deze om hulp. Chris moest hem komen aflossen om naast Jean te komen rijden. Jules en Leo hadden alle moeite van de wereld om het hoge tempo van Jean en Chris te volgen. Jos zei wel dat het slecht ging, maar peddelde makkelijk mee.
Jules haalde zijn eerste truc boven: hij reed plat. Ideaal om wat uit te rusten. Jos zei: "Ik rijd al verder, mannen. De kampioenen zullen mij wel inhalen." Al bij al deed Jules er niet lang over om een nieuwe band te steken, maar hij was zo nerveus dat hij zijn achterwiel er omgekeerd inzette. De achtervolging op outsider Jos kon beginnen.
Leo had de truc van Jules goed begrepen. Ook plat na nog geen vijf kilometer achtervolging. De kansen van Venstermans stegen. Leo deed ook een beetje alsof hij nerveus was en volgde zijn grote voorbeeld Jules: hij zette ook zijn achterwiel er verkeerd in. Een man met een gevaarlijke hond kwam langs en kon met moeite zijn hond bedwingen.
De achtervolging op Jos werd weer aangevat. Amper één kilometer verder merkte Jules dat hij zijn zonnebril (Waarom had hij in Godsnaam een zonnebril bij?) had laten liggen op de plek van de platte band. Leo zei tegen Jean en Chris: "Rijden jullie maar door. Wij rijden terug voor de bril. Wij komen dan wel rechtstreeks naar Berlaar." Zogezegd zogedaan. Jules en Leo lachten in hun vuistje. De tweede truc was gelukt. Nu konden zij rustig hun eigen tempo rijden. De zoektocht naar de bril verliep bijna vlekkeloos en vooral rustig. Alleen hadden Jules en Leo schrik dat de man met de hond de zonnebril had gevonden. Zij kwamen die man terug tegen. Even leek het dat die hond de zonnebril op had. Maar toen ze dichterbij kwamen, bleek dat die hond alleen maar donkere randen rond zijn ogen had. Opgelucht reden Jules en Leo verder en vonden de bril ongeschonden terug. Voor controlepost Ballaer in Berlaar reed Leo alweer plat. Dat was nu echt niet nodig, Leo, of wilde je ook hier even uitrusten? Uitgebreid bandenonderzoek en krachtenvergend handpompwerk moesten de verzekering geven om niet meer te hervallen. Zaal Ballaer werd uiteindelijk toch bereikt. Tot hun verbazing waren Jean en Chris nog niet daar. Ja, als je ze alleen laat rijden, rijden ze verloren. Te hoog tempo, pijlen missen, je kent dat. Tip: Drink een koffie in Ballaer.
De rit was verloren. Chris en Jean reden na de controle de ziel uit hun lijf als echte clubmannen. Jules en Leo dienden maar in hun wiel te plakken en te volgen. De eendracht was nooit zo groot. Jos Venstermans heeft nog nooit zo makkelijk gewonnen.
PS: De vijf renners van vandaag staan aan de leiding in het Clubkampioenschap.Graag iets meer volk aan de start in de volgende ritten.
22-02-2010, 10:06 geschreven door wtc heultje
20-07-2009
Ti' Light Classic 2009
Gratis tombola bij aankomstcontrole :
1ste prijs koersfiets winnaar ;Christiaan Beunen
PROFICIAT !!!!!
20-07-2009, 16:15 geschreven door wtc heultje
17-06-2009
Gewoon maar even om te melden dat ik
niet uit mijn lood geslagen ben door de laatste webblog.
Vind zelfs dat ik er daar nog goed uitkom.
Winst in de Nick Nuyens zat er zondag niet in,
maar het tekent de concurrentie wel dat ze,
gedurende de ganse rit, schrik hadden van mij.
Wees gerust, binnenkort is onze Koen ook terug na de examens en
dan zal hij mij wel een paar dingen helpen rechtzetten.
In die cafetaria boven het zwembad zijn een paar dingen gezegd die
ik niet over mijn kant kan laten gaan
mvg
Stijn
17-06-2009, 14:59 geschreven door wtc heultje
Nick Nuyens Classic
Nijlen 14-6-09
Aanwezig ; Wim , Julleke , Stijn , Gerry , Jean , Jef , Wilfried , Rikske , ......... en speciaal voor Stijn ,want die heeft waarschijnlijk die dag alleen een achterwiel gezien, een schoon jonge renster.
Zelden iemand zo moe gezien als Stijn na de Nick Nuyens Classic. Nadat hij zijn naam gevraagd had aan Wim probeerde hij deze bibberend ,volledig choco, te noteren op het lotje om de prachtige replica Giant te winnen. Niemand ,ook de mooie Evie Van Damme niet, zal dit gekrabbel ooit kunnen lezen.Stijn zal voor de 2 de maal die dag geen prijs binnen halen. Het weer , veel regen ,en de harde koersomstandigheden onderweg besliste tegen alle verwachtingen in dat dit geen rit was voor sprinters.Stijn kan in normale omstandigheden de beste sprinters van het peleton verslaan en staat door zijn zware trainingen met Gerry tegenwoordig zeer goed zijn mannetje in de bergen.(hij had de dag ervoor 205 loodzware kilometers in de Ardennen in Gerry ze'n wiel gezeten), maar volle kracht de grote molen draaien kan soms nog wat problemen geven. Als Stijn wakker is, dient het hele peleton bij de les te zijn. Want als hij scherp staat is hij als een gevaarlijk roofdier. Dan is hij HEEL vast te vinden op de 2 de plaats zuigend aan het wiel van de spits van de groep.Nu heeft hij zijn pijlen gericht op de Sean Kelly.De Joels , Gorissen en .....Gerry's zijn gewaarschuwd. Ook onze bijna voorzitter zag er na de aankomst niet zo fris uit. Jef die na 20 min in de bus was binnen gekomen vroeg aan Julleke (zeer rode ogen) of dat hij "gebleit" had. Wel 7 x .....en ik gen bij de ....Fikskes rijden kwam zeer langzaam en stotterend uit zijn mond. Bijna voorzitter niet doen : WIJ KUNNEN U NIET MISSEN ! De grote afwezige , Joel , had de dag voordien al heel diep moeten gaan in Halen en was dan de dag van de Nick Nuyens maar in de drank geslagen met zijn geburen. Hij had wel en heel goed gevoel overgehouden aan de zaterdag rit???? Iemand die op 125 km de laatste 40 km volledig in't wiel moet gaat zitten en dan nog een goed gevoel heeft , heeft misschien toch iets teveel zelfvertrouwen. De toekomst zal het moeten uitmaken maar wie herinnerd zich niet het berichtje met de titel "Motivatie" van zo'n dikke maand geleden. Onze Joel heeft vanaf toen ook alleen nog maar in "choco" toestand geleefd met de Vogezen als absoluut dieptepunt voor hem. Het kan dus verkeren op korte tijd...........daardoor er is hoop Joel......de toekomst zal het uitwijzen.
