Ik voel je handen voor mijn ogen en probeer te raden wie jij bent. Zit je mij van alles te beloven ? Terwijl je mij niet eens kent ? Ik voel een traan over mijn wang terwijl ik je hoor zeggen: "Wees niet bang." Je haalt je handen van mijn ogen en ik zie je daar staan. Ik kan het niet geloven dat ik bij jou en je paard hier zit te staan. Hier staan we dan in een rijbroek en met een tok op ons hoofd. Volgens mij word ik rood. Je zegt niets maar je gezicht zegt duizend woorden. Zeg alsjeblieft niets slechts ik blijf voor altijd geloven. Op de dag dat dit gebeurd en dat je naar mij lacht zonder gekke vrienden en slechte dingen die ze toch niet menen. Je ogen zijn een pracht maar opeens begint het te regenen. We lopen naar het afdak: Ik zie jou jij ziet mij ik zie je staren staren naar mij je houdt mijn hand vast en ik zeg: "laat me alsjeblieft niet los." En opeens laat je mij los en loopt weg... Dromen zijn zo echt maar ze zijn TE perfect soms komen ze uit maar soms ook niet...
Ik huil wanneer ik ongelukkig ben. Ik huil wanneer ik je bij andere meisjes zie staan. Ik huil wanneer ik besef dat ik je niet ken. En ik weet dat ik beter kan gaan....
Ik huil wanneer ik ongelukkig ben.
