Naam: Vandenbergh Wouter Woonplaats: Oudenaarde Geboortedatum: 04-06-1981 Leeftijd: 31 jaar Burgerlijke staat: samenwonend met Inge Dhondt Werk: Carrefour Express Sint Martens Latem Lengte: 1m92 Gewicht: 73kg Carrière: 2006-2008 Onder Ons Parike 2009 Wsv Artevelde 2010-2013 Ksv Deerlijk Gaverzicht Matexi Beste Resultaten: 2006: Limelette 6e, Itterbeek 8ste 2007: Lierde 5e, Lembeek 7e, Kester 9e 2008: Lierde 3e, Herzele 4e, Breedhout 5e, Naast 8ste, Aspelare 10e, laatste rit ronde van Luik 25ste 2009: Ruiselede 7e, Outer 8ste, IC Falmagne Dinant 8ste, 2e plaats bergklassement IC Laarne 2010: IC Bourbourg - Watten 9e 2011: Lierde 5e, Horebeke 9e 2012: Frameries 8ste, Kester 8ste, Erwetegem 9e, Vaux-sur-sûre 10e
Gastenboek
Welkom op mijn gastenboek
Gelieve deftig woordgebruik te hanteren en reclame of andere onzin welke niets bijdraagt tot dit gastenboek wordt onherroepelijk verwijderd!
Anzegem-Frameries-Zele: pech pech pech en in Merelbeke (84ste) nog meer pech en puur drama!
Koersen in april, tzal nooit mijn ding worden, weinig koersen en al zeker niet mijn favoriete parcours als dan "Dame Fortuna" ook nog tegenwerkt dan ist al helemaal hopeloos! De dag voor Vlaanderens mooiste trok ik naar Anzegem, maar liefst 239 anderen hadden hetzelfde gedacht! Helemaal vooraan gestart maar in de 2e ronde liep het fout, vlak voor mij werd gevallen, zowat 4O a 5O renners lagen tegen de grond, ik kon niet door en verloor kostbare tijd. Ik verzeilde in de 2e groep en vooraan had zich een 5Otal afgescheiden, we verloren steeds meer en meer terrein en tot overmaat kwam ik na 1uur ten val daar men voor mij in elkaar haakte en ik enkel de gracht als oplossing zag. Ik had het nu wel gehad en besloot er maar mee op te houden.
5 dagen later stond ik aan de start van de afwachtingswedstrijd van de Pino Cerami. Serieus wat klimwerk stond te wachten, helaas na amper 2km bij de eerste kasseistrook lag mijn ketting eraf en zag het peleton nooit meer terug...
Na een weekje geen competitie (gepasseerd in de selectie van de 2daagse van de gaverstreek...) besloot ik het weekend erop 2 dagen te koersen. Zaterdag in Zele een biljartvlakke omloop met lange rechte stukken afgewisseld met wat draaien en keren had ik nooit een goed gevoel en ik kon niet meer dan volgen, na 1u3O begaf een spaak het in mijn achterwiel en na 2u werd het met te gevaarlijk met dat achterwiel (kbegon af en toe weg te slippen) en hield er dan maar mee op.
Een dag later stond ik met nieuwe moed aan de start in Merelbeke. 146 renners en een lichtoplopende aankomststrook met amper bochten in het rondje. Na een 3 tal ronden reden we met een 3Otal weg, er werd helaas veel gekeken en 2 ronden later was alles te herdoen. Een half uur later geraakte ik terug weg samen met 18 anderen. De goede vlucht was vertrokken en een mooie uitslag zat er zeker in daar ik mij enorm sterk voelde. Na 2 uur sloeg alweer het noodlot toe, net als een dag eerder begaf een spaak het in mijn achterwiel. Van toe af kon ik niet anders dan mij enkel beperken tot volgen en af en toe voor een bocht eens wat op te schuiven, tot ergenis van mijn medevluchters... Een wielwissel was geen optie, wantja dan zou ik nooit meer terugkeren. Bij het ingaan van de laatste ronde streed ik nog steeds voor een 11e plaats maar mijn wiel sloeg constant tegen mijn remblok. Ik geraakte nog amper vooruit en moest mijn groep laten rijden en ik verloor in die laatste ronde nog dik 3min en eindigde zwaar teleurgesteld na een supergoede koers 84ste...
27-03-2011
Florennes: 62ste van 175
Heuvelachtig parcours met heel wat deelnemers. Aan de startlijn had ik enkele sterke renners gezien en besloot indien iemand van hen zou wegspringen ik altijd zou reageren. Al snel reden in 2 keer 15 renners weg zonder de te volgen renners. Na 45min verdwenen 2 van de te volgen renners uit de koers door materiaalpech... De voorsprong bleef constant rond de 1minuut schommelen en na 2u koers heb ik zelf de forcing gevoerd, echt wegrijden lukte niet maar we kwamen tot op minder dan 3O seconden. Helaas viel het daarna helemaal stil en was alle werk voor niks geweest. In de spurt voor een verre ereplaats drong ik niet echt meer aan.
20-03-2011
Ichtegem: 57ste van 159
Op aanraden van ploegmaat Niki trok ik naar het westvlaamse Ichtegem. Nochthans was er een koers in Merelbeke maar door de "overvolle" kalender was ik bijna zeker dat daar dik 3OO man aan de start zou staan met gegarandeerd de nodige valpartijen tot gevolg. Het rondje in Ichtegem was mooi, niet echt veel bochten maar ook 2 bochten waar we halverwege het peleton compleet stil stonden, de aankomstzone liep stevig op gedurende dik 1,5km. Heel wat ploegmaats aan de start en bij het ingaan van de 3e ronde reed ik "a bloc" door op de hellende strook naar de aankomst. Ploegmaat Dieter Vandendriessche volgde en even later kregen we het gezelschap van ondermeer Mario Willems, Tom Stubbe en Bart Vanspeybroeck. Ik moest toch wel effen bekomen van de geleverde inspanning en sloeg enkele beurten over. Voor we het goed en wel beseften vloog het peleton ons terug op de nek en alles was te herdoen. Hierna volgden vele ontsnappingspogingen, ik probeerde ik af en toe deel uit te maken van een mogelijk vluchtersgroepje maar niemand geraakte echt weg. We besloten een treintje op te zetten voor Dieter die zou spurten, 2 ronden van het einde zaten we al allemaal mooi vooraan. Bij de voorlaatste keer de klim van de aankomstzone reden 2 renners een 3OOm voor het peleton uit. Kevin Maene en een renner van decock sportivo. Ik zat uitstekend geplaatst en versnelde. Ik kreeg een renner van soenens mee en Stijn Minne (ook van decock sportivo). De renner van soenens kon amper overnemen en Minne stopte af. Even over de aankomst versnelde Minne van achter mij, ik had geen antwoord klaar en Minne reed in één ruk naar de koplopers toe. Ikzelf werd even later terug gegrepen en besloot dan maar onze trein terug op de sporen te zetten. 4km van het einde liep het fout, gewriemel van alle kanten en Dieter was mijn wiel kwijt. Kevin Maene won voor Stijn Minne, ikzelf drong niet echt aan in de spurt voor de 3e plaats en eindigde 57ste. Ik was erg ontgoocheld want hier zat toch wel veel meer in, maar ik trok me op dat ik mee de koers maakte.
13-03-2011
Polleur: 37ste van 91
De 3e koers dit seizoen en alweer zocht ik het in de Ardennen op. De reden hiervoor was dat er toch wel een prachtig parcours werd voorgeschoteld: eerst een ronde van 8Okm met ondermeer beklimmingen van de helling van Banneux en de vecquee en daarna nog plaatselijke ronden met telkens een zware beklimming erin. Zelden stond ik aan de start met zo een zelfvertrouwen, niks van stress, niemand ging mij er die dag afrijden was ik rotvast van overtuigd. Aan de start zag ik toch wel 2 man van davo-lotto waaronder Tim Wellens, het grootste klimtalent van België momenteel. Er werd vrij snel gestart, de eerste 3Okm liepen door de vallei van de Vesder. Na 1Okm ontstond complete chaos, een vluchtersgroepje had de rode lichten genegeerd van de overweg, wij kwamen in rotvaart aan en overstaken de rode vlag. Best wel een gevaarlijke situatie, want we reden op dit moment gewoon op de openbare weg... Even later was de orde hersteld en de renners die de rode vlag negeerden werden uit koers genomen. Boven op de eerste helling versnelde ik maar ik kreeg geen vrijgeleide. Vanaf Remouchamps (km 4O) ging het gestaag bergop en werd er flink de pees op gelegd soms. Een groepje reed weg met ondermeer Tim Wellens en nog voor de voet van de vecquee besloot ik ook te reageren. Ik kreeg ondermeer Kenny Vanderschueren en Jeroen Desmet mee. Vlak voor het opdraaien van de vecquee waagden enkelen de sprong naar de kopgroep, ikzelf besloot hetzelfde tempo te onderhouden en werd aan de voet terug ingelopen door het peleton. Bij het opdraaien versnelde ik opnieuw en raapte vele vluchters op. Boven op de vecquee was ik in het gezelschap van een 1Otal renners, voor ons reden nog 2 keer 2 renners. De samenwerking trok op niks maar al snel kwamen we bij 2 vluchters. 3O seconden meer hadden we niet op het peleton en tot mijn grote woedde hadden er meer oog voor wat achter hen kwam dan vooruit te kijken. Vlak voor de plaatselijke ronden werden we terug gegrepen. 1min 3O bedroeg de achterstand op het kopduo, ik besloot alles op de laatste plaatselijke ronde te zetten. Zo gezegd zo gedaan, vanaf de voet reed ik a bloc tot boven, het brak en ik geraakte weg met een 5 tal. Enkel nog een afdaling vol tegen de wind kregen we nog waar het peleton ons constant zou zien rijden, even werd getwijfeld en voor ik het goed en wel besefte was de vlucht ten dode opgeschreven. Spurten dan maar op een tochwel gevaarlijke arrivee met enkele bochten in de laatste 5OO meter, niet mijn ding en ik drong dus niet aan er werd 37ste. Ploegmaat Niki werd heel knap 6e. Ik hield er vooral een heel goed gevoel van over, jammer dat de uitslag tegenviel.
06-03-2011
Lierde: 5e van 151
De eerste koers van maart, Lierde zondermeer één van mijn favoriete koersen. 151 deelnemers schrokken me niet af, ik wist vooraf dat ik goed was en dit zou wel blijken naarmate de wedstrijd vorderde op het tochwel geaccindenteerde rondje enkel had ik vooraf schrik van mijn gevoelige harmstring want enkele dagen voordien had ik bij de osteopaat nog aan de compex gelegen en ik had de laatste dagen enorm veel last van deze behandeling. Een voltaren pleister die ik net voor de start aanbracht bracht redding, dank u Jennifer! In 2 keer kregen we een 12 tal op kop, echt veel voorsprong hadden ze nooit en bij ons werd er soms wel goed doorgereden. Op de Stuivenberg (steile knik 1km voor de aankomst) werd er een 4 tal ronden voor het einde flink de pees erop gelegd we geraakte weg met een 2Otig tal en in een mum van tijd met een ware rotvaart kwamen we vooraan aansluiten. Dik 3O renners dus en nog een goeie 2 ronden wedstrijd. Een top 1O plaats zou moeilijk zijn met zo een groep en vlak na de aankomst viel het opeens stil. Ik twijfelde niet en versnelde tegen de wind in, aanvankelijk reageerde niemand maar zowat 1km later kwam de voor mij compleet onbekende Japanner Sakakibara Kenichi aansluiten. Veel had ik er niet aan en het peleton volgde iets verderop dus de ontsnapping was ten dode opgeschreven. Op het stuk zijwind trok ik nog eens fel door en even later kwamen 6 renners aansluiten. De samenwerking was perfect en de trein was vertrokken. Op de Stuivenberg besloot ik nog alles op alles te zetten, 2 renners moesten lossen maar in de spurt had ik geen schijn van kans. Tom Van Asbroeck won voor Nicky Cocquyt. Ik was enorm tevreden want had zelf de beslissing geforceerd en werd uiteindelijk 5e.
Voor de eerste echte wedstrijd trok ik traditioneel naar het waalse Saint-Séverin waar een golvende omloop te wachten stond over meestal brede wegen. Eerst stond een ronde van een kleine 1OOkm op het programma en daarna nog 3 plaatselijke ronden. De hele rit zou het regenen en de temperatuur bedroeg nauwelijks 6 graden. Nerveus gedoe in het begin van de wedstrijd, na 5km ging bovendien een motard tegen de vlakte... Ik zat er net achter en moest meteen alle zeilen bijzetten om terug in het peleton de aansluiting te vinden. In de vallei op weg naar Hamoir kreeg ik het enorm koud en mijn handschoenen waren doornat. Ik besloot zowat heel mijn mondvoorraad te nuttigen. Na 1u3O wedstrijd begon ik mij toch wat in de debatten te moeien. Samen met ploegmaat Niki Devoldere versnelde ik op een oplopend stuk. We kregen geen vrijgeleide en even later was ik er opnieuw vandoor nu met wat meer succes maar toch was even later alles te herdoen. Serieuzer werd het toen Niki ging samen met nog enkele andere renners. Al snel hadden ze 1minuut voorsprong maar toen besloot een Duitse ploeg te rijden in het peleton en in een mum van tijd werd de kloof gedicht. Op een strook vol tegenwind trok ik tot 2 maal toe ten aanval maar telkens werd niet gereageerd. Bij de 3e poging lukte het dan toch een nederlander reageerde en samen trokken we op pad op de brede golvende wegen. In het peleton zat men ook niet stil en een kwartier later kwamen 1O renners aansluiten. De samenwerking was niet echt optimaal (sommigen konden precies niet beter anderen wouden niet) maar ik hield er steeds de vaart in want het peleton dreigde ook nog steeds terug te komen op weg naar de plaatselijke ronden. Bij het ingaan van de laatste ronde kwamen nog 11 renners aansluiten en ik werd uiteindelijk 14e als je op de foto hierboven klikt zie je een filmpje van de wedstrijd met dank aan Kristof Wielfaert
20-02-2011
voorbereiding seizoen 2O11
Doordat ik half oktober mijn opzeg op mijn werk kreeg had ik enorm veel tijd de voorbije winter. Bovendien had ik al vrij snel een akkoord bereikt met een andere werkgever voor ongeveer dezelfde job als voorheen, half februari begin maart kon ik daar aan de slag. Rond 1 november werd de voorbereiding gestart: lopen, zwemmen, fitness en in het weekend een toertocht met de mountainbike. Vanaf december was het de bedoeling opnieuw de wegfiets boven te halen alleen het weer liet het meestal niet toe dus we liepen toch wat achterstand op en ik raakte stillaan wat gefrustreerd want ik had nu eens enorm veel tijd maar kon vanwege de sneeuw amper buiten trainen. Half december ging ik samen met Valerie een kleine week naar Agadir, lekker niks doen en in de zon liggen en soms een uurtje lopen, een toffe reis samen gehad maar toen we terugkwamen was "koning winter" nog steeds in het land... Voor de 2e maal besloot ik te gaan langlaufen samen met Stijn, alleen we hebben de piste die dag nooit gezien... een BMW met zomerbanden (en dan nog met amper profiel...) achterwielaandrijving op bevroren/besneeuwde wegen = BIG PROBLEMS! Na 2 maal tussenkomst van een landbouwer en eenmaal een takeldienst vertrokken we vanuit Eupen terug naar huis. Op weg naar Luik op de E4O stonden we opeens meer dan een half uur stil, de vrachtwagens geraakten de helling niet meer boven en bovendien stond er ééntje dwars over 2 rijstroken. Al snel begonnen we ook te slippen bij het aansnijden van de helling, ik sprong uit de wagen en duwde gedurende 1,5km tot de top, echt hilarisch! 16uur hadden we in de auto gezeten een dag om nooit meer te vergeten... 29 december vertrok ik samen met Stijn naar Calpé voor een 1Odaagse stage. Met nog geen 4OOkm op de teller wist ik dat enorm ging afzien. Elke dag reed ik mee samen met Stijn, Ivanov, Kushinsky, Trussov en Vorganov door de vele heuvels rondom Calpé. Meestal beperkte ik mij tot in de wielen zitten, bergop betekende dit voor mij constant rond mijn overslagpols rijden. Een kleine 7OOkm werden afgehaspeld en ik keerde terug met een zeer tevreden gevoel. Het winterweer was verdwenen en in januari had ik nog enorm veel tijd en bolde zo meer dan 21OOkm Februari volgde, groepstrainingen werden alsmaar langer en langer, ik testte mezelf op iedere helling, meestal kwam ik als eerste boven, niet veel betekenend maar toch enorm goed voor het vertrouwen. De hele maand kon ik aan de slag bij drukkerij Emka in Kruishoutem (bijna elke dag reed ik met de fiets naar daar). Zondag 2O februari, clubkampioenschap Deerlijk. De traditionele vlakke omloop, al vroeg reden 2man weg en deze zagen we nooit meer terug. Ikzelf had een goed gevoel, probeerde enkele keren te versnellen maar echt wegrijden lukte niet. Een spurt besliste over wie clubkampioen werd bij de ezc en ik werd 7e. De week erna zou het seizoen pas echt begin met de koers in Saint Séverin
19-02-2011
terugblik 2010
2O1O was op alle vlakken een jaar om snel te vergeten...
Op sportief vlak begon ik vrij aardig met een 11e plaats in Lierde. Halfmaart kreeg ik een longontsteking en reed 2 weken geen wedstrijden. Daarna reed ik behoorlijke wedstrijden met veel aanvalswerk maar de top 3O was te hoog gegrepen. Halfmei stond de Triptyque Ardennais op het menu, de zwaarste rittenkoers in België met alle toppers. 3 dagen lang moest ik mij beperken tot zolang mogelijk het peleton te volgen en in de finale de bus op te zoeken. Uiteindelijk reed ik deze rittenkoers voor de 3e keer op 3 deelnames uit maar het had enorm veel moeite gekost.
Na een zeer behoorlijke maar loodzware kermiskoers in Horebeke reed ik daags nadien de IC in Liedekerke uit. 1 week later moest ik vol aan de bak in de GP Etienne De Wilde te Laarne (meetellend voor de Beker van België waar ploegmaat Dieter Vandriessche aan de leiding stond). Na een valpartij in het begin van de koers was het peleton in 2 delen gebroken, ik zat samen met Dieter in het 2e deel. Na een achtervolging van dik 3Okm werd de kloof gedicht. In de bergzone beperkte ik mij tot volgen. Op de baan Zottegem-Wetteren werd de groep op de kant getrokken en voor mij haakte men in elkaar, ik lag erook bij doch was in de gracht gevallen. Ik had heel wat schaafwonden maar op karakter reed ik de wedstrijd uit als 7Oste Het daaropvolgende weekend reed ik in Buizingen (Halle), loodzwaar was het parcours. Het was enorm warm maar het ging voortreffelijk. Bij het ingaan van de laatste 2 ronden was een top 1O plaats nog haalbaar, doch bij de laatste doortocht kreeg ik krampen en moest mijn medevluchters laten rijden en werd uiteindelijk 14e. In Ottenburg had ik een slechte dag op een mooi parcours maar enkele dagen later reed ik wel de IC in Geluwe uit. In het Franse Bourbourg reed ik mijn beste koers van het jaar. Al snel raakte ik samen met ploegmaat Dieter voorop op de heuvelachtige wegen. In de plaatselijke ronden rond Watten lag de aankomst na een stevige klim. De voorlaatste beklimming moest ik definitief de rol vooraan lossen en werd uiteindelijk mooi 9e, Dieter werd 2E 2 weken later stond de IC in Pittem (ook meetellend voor de Beker van België) op het menu. Het was drukkend heet die dag. Ik kreeg de opdracht om mee te gaan in een ontsnapping en dit lukte ook. Met een kleine 2O man namen we heel de bergzone voor ons rekening met oa de Paterberg. Op de Tiegemberg kreeg ik enorme krampen en moest iedereen laten rijden. Even later werd ik opgeslorpt door het peleton en enkele minuten zelf achtergelaten, einde wedstrijd na nog geen 1OOkm. Al snel kondigde de ronde van Luik zich aan, ik kwam toch wel met een bang hartje aan de start. Maarja bij iedere vorige deelname(3) had ik deze 5daagse rittenwedstrijd tot een goed einde gebracht. De openingsrit werd tradititioneel in en rond Blegny gereden. Nadat ik helemaal in het begin er al eens afgelegen had vanwege mijn " uitstekende daalcapaciteiten"op natte wegen werd ik na een kleine 8Okm gelost uit het peleton samen met nog enkele anderen. Net toen ik terug kwam aansluiten werd de koers stilgelegd (de koplopers hadden de verkeerde weg genomen...). 1Omin gebeurde er niks, ik ging nog wat mondvoorraad halen bij de auto maar bij mijn terugkomst waren ze net terug vertrokken. Meteen zat ik " a bloc" en het peleton werd op de kant getrokken en het scheurde ver voor me. Gelost dus en op het einde kreeg ik nog last van krampen ook. 's Anderdaags Remicourt (ergens voor Luik nogal wat in open vlakten, voor mij een zwarte bladzijde telkens in de ronde). Ieder jaar wordt het peleton op de kant getrokken en ieder jaar verlies ik enorm veel tijd. Na de 4 helling van de dag (allen in de eerst 5Okm) gebeurde het dus weer eens, boeltje op de kant en den dezen in de achterste regionen, bovendien kreeg ik terug last op de plaats waar ik de dag voordien ook last had. Gelost met een 1O tal anderen en 3Okm verder gebeurde het onvermijdelijke, we werden uit koers genomen wegens een te grote achterstand op het peleton. Einde ronde van Luik dus en bovendien flink wat zorgen over mijn been. De huisdokter gaf mij wat ontstekingsremmers mee en bovendien ging ik ook langs bij een osteopaat. Die stelde ondermeer vast dat mijn bekken helemaal scheef was getrokken (waarschijnlijjk door mijn val in de IC in Laarne). Hij gaf me ook de raad enkele weken zonder competitie en rustig terug op te bouwen. Met de biljartvlakke koers in Lokeren hernam ik, het gevoel was heel goed en in de laatste 3km reed ik zelf weg uit het peleton achter 2 leiders. Volledig tegen de wind in werd ik 1km voor het einde gegrepen, jammer. 15 augustus kreeg ik terug last van mijn blessure en trok terug bij de kiné, die stelde vast dat mijn rechterhamstring verkort was. Ik kreeg een hele hoop oefeningen mee die de hamstring terug moesten verlengen. Het Belgisch Kampioenschap in Hooglede werd niks alsook de profkoers in Geraardsbergen, telkens werd ik na pakweg 2 uur afgeremd door mijn blessure die uiteindelijk tot enorme krampen leidden en een opgave het logische gevolg was. Pécrot was redelijk (spurt voor 11e plaats), een week later de IC in Rochefort ook waar ik 41ste werd na een zware wedstrijd. Vanaf half september reed ik nog enkele kermiskoersen maar een top 2O plaats zat er helaas niet meer in. Uiteindelijk reed ik slechts 1 top1O plaats en 3x in de top 2O, te weinig!
Op professioneel vlak liep het ook verkeerd. Eind augustus brak brand uit op mijn werk (Drukkerij Vuye te Oudenaarde) en de schade was aanzienlijk. Bovendien was de grootste en meest productieve drukpers voor de schroothoop. Veel drukwerk werd uitbesteed vanwege geen pers en bovendien werd de afwerking hiervan (mijn job) meestal ginds ook gedaan. Half oktober werd ik bedankt na 8,5 jaar trouwe dienst, uitleg kreeg ik amper (te weinig werk en de nieuwe pers komt pas begin 2O11...). Een enorme klap! Begin december was ik voor het eerst in mijn leven "werkloos".
Alsof dit alles nog niet genoeg was kreeg ik eind december nog de grootste klap te verwerken. Mijn relatie met Valerie eindigde na meer dan 8jaar en 1,5 jaar samenwonen en ik besloot terug bij mijn ouders in te trekken.
25-06-2010
UPDATE (beter laat dan nooit...)
Op 3 april de dag voor Vlaanderens Mooiste startte ik opnieuw de competitie na mijn ziekte ditmaal in Anzegem. Er stond heel wat wind en bij de eerste serieuze bocht stonden de achtersten (waaronder ik) stil, daarna werd alles op de kant getrokken en voor mij viel een gat en voor ik het goed en wel besefte verloor ik meter voor meter voeling met het peleton, versnellen kon ik niet (ik had toch nog wat last van mijn longen) en nog voor het einde van de eerste ronde trok ik mijn remmen toe. Een allesbehalve geslaagde comeback dus...
Paasmaandag 5 april besloot ik naar het Vlaams Brabantse Schepdaal te trekken. Geheel andere omstandigheden dan 2 dagen voordien: zwaar heuvelachtig parcours, amper wind en een aangename temperatuur van 20 graden. In het begin moest ik mij beperken tot volgen maar naarmate de wedstrijd vorderde ging het steeds beter en mengde mij zelf in de aanvalsdebatten. Toen de definitieve beslissing viel kon ik mijn wagonnetje net niet aanhaken en zo reed een groep van een 25tal renners weg. Ik reed nog weg uit het peleton en beëindigde de wedstrijd als 33ste van 106. Een hoopgevend resultaat!
8 dagen later stond de koers in Outer op het programma. Vorig jaar reed ik er top 10 en ik achtte mij instaat dit nog eens over te doen ondanks dat ik al een halve werkdag erop zitten had. Bergop was ik bij de besten, wegrijden lukte, wegblijven niet en ik eindigde na vele tevergeefse pogingen de wedstrijd als 52ste van 130.
Het daaropvolgende weekend reed ik zowel op zaterdag alsook zondag. In Bever werd ik 35ste van 109 deelnemers, behalve dat ik de laatste ronde nog kon wegrijden van het peleton was het een wedstrijd om snel te vergeten. 's Anderdaags in Merelbeke stond ik samen met 156 anderen aan de start. In tegenstelling tot de dag voordien kon ik actief meekoersen maar de beslissing viel pas heel laat en aan de spurt voor de 17e plaats deed ik niet mee en werd 62ste.
Zondag 25 april stond (eindelijk) de eerste IC voor mij op het programma. Samen met mijn ploegmaats stond ik aan de start in Affligem. Bij de briefing werd ons gezegd dat we als er een grote groep zou wegrijden er steeds iemand mee moest zijn. Traditioneel bij zo een interclub startte ik helemaal achteraan maar na een 10tal km. zag ik toch al heel wat beweging vooraan en besloot toch maar eens samen met ploegmaat Breye naar voor te rijden. Helaas was er toen reeds een groep weggereden van 17 renners en deze zouden gedurende heel de koers vooraan blijven. In Ophasselt probeer ik samen met een 5 tal andere renners de kloof te overbruggen maar de samenwerking was niet perfect en 5km later werden we terug bijgebeend door het peleton. Na de kloosterstraat in Geraardsbergen volgde de Bosberg, ik had er een slecht moment en eens boven was het peleton in 4 delen gebroken. Op weg naar Ninove kwam deel 2 bij deel 1 aansluiten en ik zat in het 3e deel, vlak voor de beklimming van de Putberg in Roosdaal kwamen we terug aansluiten doch een valpartij achteraan het peleton zorgde ervoor dat we alweer op achtervolgen aangewezen waren. Bovendien hadden de meesten in mijn groep het beste wel gehad en ik besloot er dan maar samen met 2 anderen vandoor te gaan. We werkten goed samen en vlak voor het binnenrijden van Affligem kwamen we terug aansluiten. Meteen reed ik helemaal naar voor en sprong zelf mee maar de inspanningen begonnen toch zijn tol te eisen. In Affligem stonden nog enkele plaatselijke rondes te wachten. Steeds meer renners reden weg waaronder enkele ploegmaten in het peleton, ik kon niet veel meer dan gewoon volgen en werd 72ste van 187 renners. Als ploeg werden we 9e op 32 ploegen.
23-03-2010
Noodgedwongen langs de kant
Al een 2 tal weken liep ik met een verkoudheid rond maar vorige donderdag begon ik daar nog koorts bij te maken ook. Vrijdag ging ik bij de dokter langs en die constateerde dat ik een met een bronchitis zat en daarbij ook een lichte longontsteking. Direct met antibioticakuur gestart en van trainen is was geen sprake meer, laat staan koersen. Nu zijn we al een kleine week later, het gaat al wat beter maar ik heb toch besloten mijn antibiotica uit te nemen en we zullen zien of ik één van de volgende dagen terug aan trainen toe kom en al dan niet een wedstrijd rij op zondag
Aja nog 2 korte wedstrijdverslagen: In Wetteren waren we met liefst 261 deelnemers, makkelijk om te volgen, op het laatste beetje kopwerk gedaan in de achtervolging op een 7 tal renners maar het gat werd net niet gedicht en uiteindelijk moest gespurt worden voor de 8ste plaatse. Ik moeide me er niet mee en liep binnen ergens halfweg het peloton. Tony Bracke won alweer, ex ploegmaat Pieter Galle werd heel knap 2e Doordat ik toch wel met een niet echt voldaan gevoel thuiskwam besloot ik de dag erop opnieuw te koersen. Ditmaal in St Laureins, 7O deelnemers over een biljartvlakparcours met kleine baantjes en veel (zij)wind. Na één uur scheurde het in 3 stukken, ik zat in het laatste deel en mocht na 1u3O vroegtijdig ermee ophouden.
10-03-2010
Gooik: afgestapt 2 ronden van het einde
Zwaar gefrustreerd werd ik 2 ronden van het einde uit koers genomen. 12O renners aan de start, een golvende omloop en enorm veel wind. Al vroeg ging een 15 tal renners aan de haal. Na een klein uurtje geraakte ik weg met enkele renners maar helaas was even later alles te herdoen. Er was heel wat wind waardoor het toch wel 1/4 van het rondje op de kant rijden was. Halfkoers reden er nog een kleine 2O man weg en ik reageerde meteen en zo kreeg het gezelschap van 1O renners. 3 waaiers dus en de verschillen waren gering. Bij ons werden er snel een duo overboord gekieperd en aanvankelijk kwamen we dichter bij de 2e waaier waar de deur ook wijd openstond. Alsmaar meer renners kregen het moeilijk en er werden alsmaar meer beurten overgeslaan. Met nog 4 ronden te gaan kwam waaier 2 zo stillaan vooraan aansluiten en wij reden op 4Osec van de kop van de wedstrijd. Voorbij de aankomst zagen we ze voor ons uitrijden en 1 renner dacht daar in 1 ruk naartoe te rijden. Ni echt slim en hij kwam zichzelf even later tegen, gevolg was wel dat de samenwerking compleet stokte echt doodjammer want we waren echt heel dicht gekomen. 3 ronden van het einde werden we bijgehaald door de 4e waaier, ik had er geen zin meer in (top 3O kon toch niet meer) en liet me uitzakken tot de laatste waaier en op het einde van de ronde werden we uit koers gehaald. Doodjammer want het gevoel was even goed als vorige zondag!
08-03-2010
Lierde: 11e van 93
De koers in Lierde is ongetwijfeld één van mijn favoriete koersen. Ik behaalde in het verleden al 2 top vijf plaatsen en ik verwachtte er wel iets van, alhoewel ik toch met wat twijfels aan de start stond want ik was wat verkouden en bovendien verscheen ik met mijn nieuwe fiets aan de start waar ik de dag voordien een eerste keer mee gereden had. 93 renners aan de start met heel wat grote namen. In het begin van de wedstrijd reden 7 renners weg. Deze hadden nooit meer dan een goeie minuut. Ernstiger werd het toen er nog 11 bijkwamen en er dus 18 renners in de spits verschenen. Ik besefte het gevaar en probeerde toch met een groepje weg te geraken uit het peleton. Aanvankelijk lukte dit niet echt, maar uiteindelijk geraakten we toch weg met een 12tal renners waaronder ploegmakker Tom Serlet, de gashendel werd volledig opengedraaid en in een mum van tijd hadden we de kloof gedicht en zo reden we met 3O vooraan. Een 5 tal ronden voor het einde trok Mario Willems fel door op de Stuivenberg. Ik volgde samen met Mark Cassidy ( profploeg Sean Kelly). Ik moest diep gaan om ook maar Mario te kunnen volgen, we hadden een kloof maar ik besloot om niet over te nemen en Cassidy deed dat evenmin. We werden terug ingelopen en nog geen 3OOm verder demarreerde Willems opnieuw. Ik zat toen nog domweg op kop te rijden (in de wind) en kon dus onmogelijk reageren. 5 anderen deden dat wel en al snel bleek dat zij gingen strijden voor de zege. Rond mij had ik nog 25 metgezellen en dus moest de groep uitgedund worden wat als het op spurten ging aankomen zat er hoogstens een top 25 plaats in. Bij de voorlaatste keer de Stuivenberg reed ik "a bloc" tot boven en ik kreeg het gezelschap van ondermeer ex ploegmaat Bart Vanspeybroeck. De kloof was niet echt groot maar we werkten goed samen ook al had ik nu wel het beste gehad. 1 renner overbrugde de kloof nog zodat we met 5 naar de laatste beklimming gingen. Ik moest de rol bovenaan lossen en bolde als 11e over de streep op een kleine minuut van winnaar Tony Bracke voor Tom Criel en ex ploegmaat Kristof De Zutter
01-03-2010
Saint Severin: 70ste van 189
Voor de 4e keer reed ik al deze traditionele openingskoers. 5 jaar geleden reed ik daar mijn allereerste koers, het jaar erna werd ik al heel vroeg gelost en vorig jaar werd ik 15e. Het was droog en een aangenaam temperatuurtje maar er stond wel een felle wind. 99km en 3rondjes van 7km moesten verteerd worden. Vooraf wist ik dat na de eerste helling de wind vrij spel had en het op de kant zou getrokken worden dus ik moest daar vooraan zitten. Aan de voet draaide ik halfweg het peleton op ware het niet dat er wegenwerken waren en we een enorm slecht baantje (ze hadden dat daar precies speciaal daarvoor gelegd) inreden. Bovendien moesten we een bocht van 180graden nemen (en dat met 189) en dus mochten velen al stilstaand aan de helling beginnen en dan enorm explosief optrekken..., niks voor mij en ik verloor enorm veel plaatsen en eens boven werd het dus op de kant getrokken en ik schoot eraf met ne hele nest en dat na amper een half uur koers! Gelukkig was er toch een redelijke verstandhouding en konden we na een dik kwartier achtervolgen terug aanpikken. De vogels waren uiteraard gaan vliegen (en deze zag men nooit meer terug). Beetje op mijn effen gekomen besloot ik na 1.5u mij toch wat te mengen in de ontsnappingspoging maar we geraakten nooit weg. Het was een nerveuze wedstrijd met tal van valpartijen en bovendien lagen er veel putten in de weg. In de plaatselijke ronden stond de deur vanachter open en alsmaar meer renners werden gelost. Bij het ingaan van de laatste ronde gaf ik er nog een flinke lap op maar wegrijden lukte niet. Uiteindelijk moest gespurt worden voor de 9e plaats waar ik vriendelijk voor bedankte en mij rustig liet uitbollen. Ploegmaat Brecht Vindevoghel (1ste jaars belofte) werd heel knap 13e. Ikzelf was redelijk content, ik heb bij momenten serieus afgezien vooral opt vlakke, bergop ging het wel voortreffelijk.
22-02-2010
Clubkampioenschap Deerlijk: 4e van 13 ezc
We zijn er weer aan begonnen. 20 biljartvlakke rondjes van iets minder dan 3km met tamelijk wat wind moesten voor de nodige afscheiding zorgen in dit clubkampioenschap. Van in de start zat het spel op de wagen en traditiegetrouw zat ik helemaal achterin in de aanvangsronden. Toen in de 3e ronde toch wel al een eerste afscheiding kwam, spoedde ik mij voorraan. Nico Eeckhout (aangesloten bij ons als emc) waagde de sprong naar de kopgroep, ik reageerde als enigste maar kwam net niet tot in het wiel van rambo. Nog 3 renners sloten vooraan aan (ik moest effe bekomen) en zo kregen we een kopgroep van 8 (3bel, 2ezc,2masters en rambo). De 5e ronde reed ik weg met 3 renners, we werkten goed samen maar kwamen geen meter dichter en 8 ronden van het einde werden we terug gegrepen. Op een 4 tal ronden van het einde reed dan in 2 keer 15 man weg waar ik ook deel van uitmaakte en uiteindelijk moesten we spurten voor de 8ste plaats. Ik werd ongeveer 15e van 59deelnemers en 4e van 13e gestarte ezc.
18-02-2010
Winterbezigheden
Ondanks het strenge winterweer begin ik zondag met flink wat kilometers in de benen. Nadat ik 3 weken gerust heb na het toch wel lange seizoen vorig jaar begon ik rustig op te bouwen met fitnesstrainingen, lopen, baantjes zwemmen en in het weekend een mountainbike toertocht. Tussen kerst en nieuwjaar ging ik samen met Stijn, ex ploeggenoot Bob Michels en Sim Steyvers naar Sardinië waar een stevige basis gelegd werd. Met het nieuwe jaar werd er ook gestart met de groepstrainingen op zaterdag. Week na week werd het volume opgedreven en sommige verliepen echt in extreme weersomstandigheden. In de week 's avonds was het vrijwel onmogelijk en complete waanzin om veel met de wegfiets uit te pakken en er werden vele alternatieve trainingen ingelast. Trainen op de rollen is ni echt aan mij besteed dus werd er veel gelopen, krachttraining zowel binnen als buiten (met mountainbike) en talloze baantjes gezwommen. Nu het seizoen is vlak voor de deur staat wordt er uiteraard zoveel mogelijk gefietst en hopelijk trekt koning winter zich defintief terug. Laten we er zondag maar aan beginnen!
17-02-2010
Welkom
Beste, welkom op mijn blog Doordat mijn broer Stijn binnenkort zijn eigen website heeft was ik genoodzaakt een eigen blog aan te maken. Hier kunnen jullie lezen hoe ik het er vanaf breng in het peleton. Regelmatig zullen er wedstrijdverslagen verschijnen en ook worden de gegevens van de volgende wedstrijd weergegeven. Enjoy it!
Koersen in april, tzal nooit mijn ding worden, weinig koersen en al zeker niet mijn favoriete parcours als dan "Dame Fortuna" ook nog tegenwerkt dan ist al helemaal hopeloos! De dag voor Vlaanderens mooiste trok ik naar Anzegem, maar liefst 239 anderen hadden hetzelfde gedacht! Helemaal vooraan gestart maar in de 2e ronde liep het fout, vlak voor mij werd gevallen, zowat 4O a 5O renners lagen tegen de grond, ik kon niet door en verloor kostbare tijd. Ik verzeilde in de 2e groep en vooraan had zich een 5Otal afgescheiden, we verloren steeds meer en meer terrein en tot overmaat kwam ik na 1uur ten val daar men voor mij in elkaar haakte en ik enkel de gracht als oplossing zag. Ik had het nu wel gehad en besloot er maar mee op te houden.
Heuvelachtig parcours met heel wat deelnemers. Aan de startlijn had ik enkele sterke renners gezien en besloot indien iemand van hen zou wegspringen ik altijd zou reageren. Al snel reden in 2 keer 15 renners weg zonder de te volgen renners. Na 45min verdwenen 2 van de te volgen renners uit de koers door materiaalpech... De voorsprong bleef constant rond de 1minuut schommelen en na 2u koers heb ik zelf de forcing gevoerd, echt wegrijden lukte niet maar we kwamen tot op minder dan 3O seconden. Helaas viel het daarna helemaal stil en was alle werk voor niks geweest. In de spurt voor een verre ereplaats drong ik niet echt meer aan.
Op aanraden van ploegmaat Niki trok ik naar het westvlaamse Ichtegem. Nochthans was er een koers in Merelbeke maar door de "overvolle" kalender was ik bijna zeker dat daar dik 3OO man aan de start zou staan met gegarandeerd de nodige valpartijen tot gevolg. Het rondje in Ichtegem was mooi, niet echt veel bochten maar ook 2 bochten waar we halverwege het peleton compleet stil stonden, de aankomstzone liep stevig op gedurende dik 1,5km. Heel wat ploegmaats aan de start en bij het ingaan van de 3e ronde reed ik "a bloc" door op de hellende strook naar de aankomst. Ploegmaat Dieter Vandendriessche volgde en even later kregen we het gezelschap van ondermeer Mario Willems, Tom Stubbe en Bart Vanspeybroeck. Ik moest toch wel effen bekomen van de geleverde inspanning en sloeg enkele beurten over. Voor we het goed en wel beseften vloog het peleton ons terug op de nek en alles was te herdoen. Hierna volgden vele ontsnappingspogingen, ik probeerde ik af en toe deel uit te maken van een mogelijk vluchtersgroepje maar niemand geraakte echt weg. We besloten een treintje op te zetten voor Dieter die zou spurten, 2 ronden van het einde zaten we al allemaal mooi vooraan. Bij de voorlaatste keer de klim van de aankomstzone reden 2 renners een 3OOm voor het peleton uit. Kevin Maene en een renner van decock sportivo. Ik zat uitstekend geplaatst en versnelde. Ik kreeg een renner van soenens mee en Stijn Minne (ook van decock sportivo). De renner van soenens kon amper overnemen en Minne stopte af. Even over de aankomst versnelde Minne van achter mij, ik had geen antwoord klaar en Minne reed in één ruk naar de koplopers toe. Ikzelf werd even later terug gegrepen en besloot dan maar onze trein terug op de sporen te zetten. 4km van het einde liep het fout, gewriemel van alle kanten en Dieter was mijn wiel kwijt. Kevin Maene won voor Stijn Minne, ikzelf drong niet echt aan in de spurt voor de 3e plaats en eindigde 57ste. Ik was erg ontgoocheld want hier zat toch wel veel meer in, maar ik trok me op dat ik mee de koers maakte.
De eerste koers van maart, Lierde zondermeer één van mijn favoriete koersen. 151 deelnemers schrokken me niet af, ik wist vooraf dat ik goed was en dit zou wel blijken naarmate de wedstrijd vorderde op het tochwel geaccindenteerde rondje enkel had ik vooraf schrik van mijn gevoelige harmstring want enkele dagen voordien had ik bij de osteopaat nog aan de compex gelegen en ik had de laatste dagen enorm veel last van deze behandeling. Een voltaren pleister die ik net voor de start aanbracht bracht redding, dank u Jennifer!
De koers in Lierde is ongetwijfeld één van mijn favoriete koersen. Ik behaalde in het verleden al 2 top vijf plaatsen en ik verwachtte er wel iets van, alhoewel ik toch met wat twijfels aan de start stond want ik was wat verkouden en bovendien verscheen ik met mijn nieuwe fiets aan de start waar ik de dag voordien een eerste keer mee gereden had. 93 renners aan de start met heel wat grote namen. In het begin van de wedstrijd reden 7 renners weg. Deze hadden nooit meer dan een goeie minuut. Ernstiger werd het toen er nog 11 bijkwamen en er dus 18 renners in de spits verschenen. Ik besefte het gevaar en probeerde toch met een groepje weg te geraken uit het peleton. Aanvankelijk lukte dit niet echt, maar uiteindelijk geraakten we toch weg met een 12tal renners waaronder ploegmakker Tom Serlet, de gashendel werd volledig opengedraaid en in een mum van tijd hadden we de kloof gedicht en zo reden we met 3O vooraan. Een 5 tal ronden voor het einde trok Mario Willems fel door op de Stuivenberg. Ik volgde samen met Mark Cassidy ( profploeg Sean Kelly). Ik moest diep gaan om ook maar Mario te kunnen volgen, we hadden een kloof maar ik besloot om niet over te nemen en Cassidy deed dat evenmin. We werden terug ingelopen en nog geen 3OOm verder demarreerde Willems opnieuw. Ik zat toen nog domweg op kop te rijden (in de wind) en kon dus onmogelijk reageren. 5 anderen deden dat wel en al snel bleek dat zij gingen strijden voor de zege. Rond mij had ik nog 25 metgezellen en dus moest de groep uitgedund worden wat als het op spurten ging aankomen zat er hoogstens een top 25 plaats in. Bij de voorlaatste keer de Stuivenberg reed ik "a bloc" tot boven en ik kreeg het gezelschap van ondermeer ex ploegmaat Bart Vanspeybroeck. De kloof was niet echt groot maar we werkten goed samen ook al had ik nu wel het beste gehad. 1 renner overbrugde de kloof nog zodat we met 5 naar de laatste beklimming gingen. Ik moest de rol bovenaan lossen en bolde als 11e over de streep op een kleine minuut van winnaar Tony Bracke voor Tom Criel en ex ploegmaat Kristof De Zutter 
