zo van die berichtjes, die je leest, nog eens leest, nog eens leest & waar je echt gélukkig van word,
gewoon omdat ze zo oprecht zijn of geschreven door personen waar je veel om geeft.
inderdaad, ik sla ze op & ik hou ze bij voor altijd, want het doet me zoveel deugd.
foto 1, dit kaartje kreeg ik als bedankje, het staat nog steeds op de kast, een meisje dat ik leerde kennen keek/kijkt enorm op naar acteur Mathias Vergels, die deed toen mee aan een muzikaal tv-programm (ik kan even niet op de naam komen, het spijt me) ik had 2 kaarten & besloot om haar mee te vragen, omdat ik wist hoe graag ze hem wou ontmoeten, ze is een echt tekentalent & maakte een prachtige tekening van Mathias, ik speelde enkele jaren geleden (2012) samen met Mathias een scène voor thuis, ik kende hem dus een beetje & sprak hem aan over de tekening, ik vertelde hem dat Celien het meisje van 'dé tekening', wnnt online had hij ze wel al gezien. Mathias babbelde nog wat met Celien & ging samen met haar op de foto, de dankbaarheid die ik toen gekregen heb, vergeet ik nooit meer, dat was zo mooi.
- Danku Celien, omdat jij zo dankbaar was.
foto 2, hier heb ik gewoon lukraak een foto uitgekozen, dit is van mijn eindwerk dat ik maakte in mijn laatste, nu ja 6de, neen laatste jaar middelbaar, de steun die ik toen van mensen heb gekregen was waanzinnig, geloof me ik heb tijdens het proces van mijn eindwerk heel vaak zitten huilen, omdat ik zo dankbaar was, ik was trots op heel mijn team, elke stap, elke woord, elke beweging was puur Astrid & dàt was wat ik wou, geslaagd dus.
- Danku An (& alle anderen!) voor mij zo hard te helpen/te steunen
foto 3: het is zooo enorm fijn om te horen dat je vrienden trots zijn op je, weet dat ik dat ook op jullie ben, héél trots.
- Danku Eline
foto 4: over-enthousiaste-beste-vriendinnen, meer van dat graag! als je van zo'n berichten niet gelukkig word, dan weet ik het ook niet meer.
- Danku Minske, om steeds samen met mij over-enthousiast te zijn!
foto 5, dit is nu eens 1 van mijn vriedinnen waar ik het meest fier op ben, we zijn allebei met dezelfde passie bezig, we steunen elkaar door en door, we geloven in elkaar, maar vooral we gunnen het elkaar.
- Danku Ellen, weet dat ik écht in jou geloof.
foto 6, gewoon dit, gewoon een vriend verwittigen dat je ergens bent & dat die dan speciaal voor JOU naar daar komt, dat gevoel is een van de mooiste gevoelens op aarde.
- Danku Fré (want ja, ik mag Fré zeggen hihi ) om er voor mij te zijn, toen ik zielig en alleen, een uur lang op mijn trein moest wachten
oké, ik ben ook trots op mezelf, maar laten we dit hier even terzijde houden.
ik dacht hier eerst te werken met namen & voor iedereen een soort van persoonlijke boodschap te zetten, maar ik ben bang, bang dat ik mensen ga vergeten. dus hou ik mijn boodschap algemeen.
Als je dit leest,
misschien ben je een vriendin van mij, misschien mijn beste vriendin? misschien heb je mij gewoon op facebook, want ik aanvaard inderdaad iedereen, ok, misschien niet écht IEDEREEN, er zijn altijd uitzonderingen, maar ik wil mensen de kans geven om mij te leren kennen, klikt het niet, jammer, doen mensen vervelend, worden ze verwijderd, maar ik zal mezelf nooit verwijten dat ik mensen de kans niet gegeven heb om me te leren kennen.
wat belangrijk is, is dat je gelooft in jezelf.
zoals "Jasmijn" ooit zei in w817 " ik wil het, ik kan het, ik doe het "
als je écht iets wil, dan zal je dat zéker bereiken, als je écht iets wilt.
neem iemand als voorbeeld, probeer die persoon niet te kopiëren of te evenaren,
probeer steeds jezelf te blijven, want het is zo dat je geweldig bent.
ik ben blij, neen ik ben trots dat ik je ken, als je dit leest & we kennen elkaar helemaal niet, aangenaam dan.
p.s dit briefje kreeg ik van een vriend/klasgenoot, het is voor mij een steun, ik heb het dan ook altijd bij me.
- hoogtes, ik herinner mij nog goed dat ik 12 jaar werd, het was de gewoonte dat de jarige op een stoel ging staan en alle kinderen luidkeels 'lang zal ze leven zongen' ik had toen zo veel schrik, gewoon op die (onstabiele!) stoel.
- liften, nu ja het hangt er van af welke lift. toen ik in het 5de middelbaar zat, moesten we tijdens een schooluitstap in een lift, zo een doorschijnende bak van amper 1 vierkante meter, dat was de enige optie, want de trap was ingestort, ik weet nog goed dat ik toen bijna begon te huilen, ik had zoveel schrik, veel mensen uit mijn toenmalige klas zullen mij toen belachelijk gevonden hebben, maar dat kon mij op die moment niet schelen, ik, Astrid, kruip NIET in doorschijnende liften, ik ben toen teruggekeerd naar school, heb toen een les wiskunde gaan volgen, want ja, ik volgde nog liever een les wiskunde, dan in zo een doorschijnende bak te kruipen die veel te hoog boven de grond hing, naar mijn mening.
- zwemmen, ik HAAT zwemmen (lees dit gerust met de stem van "moppersmurf")
vrijdagnamiddag, zwemdag,rotdag.
eerst met de bus naar het zwembad, kotsmisselijk werd ik elke keer in die bus,
dan in het zwembad zelf, hm ik kan het niet uitleggen, ik vond het gewoon zo ontzettend stom, je kan niet geloven HOEVEEL uitvluchten ik bedacht heb om niet te moeten zwemmen, zo had ik in het middelbaar heel vaak mijn regels (lacht)
buitenschool heb ik NOOIT gezwommen, neen ook niet bij vrienden.
- dieren, ik ben GEEN dierenbeul, ik heb niets tegen dieren, zolang ze niet in mijn buurt komen.
dat is één van mijn grootste angsten, vooral honden & paarden.
mijn vrienden weten hoe ik mij gedraag als ik een hond zie, al verschieten ze nog heel vaak als ze tegen mij praten en ik ineens wegloop naar de overkant van de straat, maar dan beseffen ze dat er een vrouw met haar hond aankwam
insecten, goudvissen, hamsters, cavia's dat zijn ongeveer een van de enige dieren waar ik géén bang voor heb.
- keukenrol met water,
gewoon keukenrol dat nat is, gewoon dat moeten vasthouden om iets op te kuisen, degoutant vind ik dat.
- fietsen, als ik met de fiets ga, is het enkel en alleen om vrienden een plezier te doen,
wandelen vind ik dan weer wél top. ja, ik wandel liever 10 km, dan 5 km te fietsen.
Hier dan ook een (dit is een wonder!) foto van mij met een fiets.
- mensen met dezelfde humor als mij, hm eigenlijk mijn vrienden dus. & ja met die bijhorende foto heb ik uren, maar echt uren gelachen, gewoon elke keer als ik die foto zie, lach ik mij kapot. (HAHAHAHAHAHAHAHAHA)
- acteren, ik kijk enorm op naar Vanya Wellens & Niels Destadsbader, voor mij échte voorbeelden.
- nagellak, ik kom echt NIET buiten zonder nagellak
- lippenstift, ik kom echt NIET buiten zonder lippenstift,
meer nog: Als ik een dagje opstap ga, koop ik altijd een lippenstift,
zo heb ik een lijstje in mijn portemonnee waar de nummers opstaan van de lippenstiften die ik al heb.
- instagram, géweldig vind ik dat, ik hou ervan om foto's te maken, te delen, later terug te kunnen bekijken.
- korte kleedjes, met de nadruk op KORT, ik word er gek van als mijn kleedje/rok tot onder mijn knieën komt, ik vind mijn kleedjes dan ook heel rap "té lang", daardoor voel ik me slecht, het gebeurd zelden dat ik een kleedje koop en het aandoe zoals het hoort, neen ik trek het juist zeer hoog op of plooi het zodanig dat het korter word, ik heb dus helemaal GEEN complexen over mijn billen,
nu ja behalve dan dat ze wat bruiner mogen zijn.
- scoubidou, ja inderdaad die gekleurde draden die JAREN GELEDEN 'in' waren, die, ja die draden vind ik nog steeds geweldig,
thuis, in de trein, in de wagen (niet achter het stuur, want ik heb geen rijbewijs) tijdens het wachten bij de tandarts,
eigenlijk is het de meest nutteloze bezigheid die je kan bedenken, je zit er uren over te doen om met enkele gekleurde draden iets te maken
& als het klaar is, tja. oke je kan het inderdaad gebruiken als armband of sleutelhanger,
maar voor mij is het gewoon een bezigheid, ik hou ze wel bij, bijhouden in de zin van ik gooi ze ergens op mijn kamer,
vraag mij niet om al mijn gemaakte scoubidou's terug te vinden,
het is geen verzameling, het is gewoon een bezigheid, een Astrid-bezigheid.
- mijn woonplaats, hier woon ik, hier eet ik, hier slaap ik, hier leef ik, hier ligt mijn hart en dat weet ik. & hier, in deze gemeente, waar ik opgegroeid ben, waar ik de mooiste jaren van mijn leven heb beleefd, hier, ja hier wil ik blijven, dus sorry aan degene die met mij op een onbewoond eiland wilt gaan wonen, tenzij het J. is (haha, flauw Astrid mopje, mijn vrienden kennen me)
Gastenboek, misschien ook een beetje een vriendenboek?
Hm, dit is vreemd, zouden er hier echt mensen op reageren? zou ik complimenten krijgen? zou ik worden afgekraakt? oh boy, wie weet wie leest dit, wie weet wie schrijft hier ooit iets... Love A
