In de eerste ronde voelde ik al dat het een lastige koers zou worden. Er werd gans de tijd in waaiers gereden, en het peloton was al gescheurd. Nog niet eens halfkoers was ik al kapot, maar ik wou niet opgeven. Door de warmte en al de wind was ik helemaal leeggereden. Ik heb nog iets geprobeerd in de sprint, maar kwam niet veel verder dan een 16 plaats in het peloton. 36 van 92 in totaal.Volgende week is er de interclub in Koksijde.
Ik zag het eigenlijk niet zo goed zitten op voorhand, omdat ik al de hele week een beetje ziek liep. Maar na enkele ronden bleek dat het geen lastige koers zou worden. Omdat ik vanachter gestart was moest ik gans de koers opschuiven, zodat ik in de voorlaatste ronde vanvoor zat. Ik zette alles op de sprint, maar in de sprint moest degene voor mij plots remmen, waardoor ik al mij snelheid kwijt was, en in een sprint bergaf kan je het dan wel vergeten. 33e van de 75, en net gehoord dat ik geselecteerd ben voor de interclub in Koksijde 6 juni.
Normaal ging ik in Bellegem koersen, maar toen we daar aankwamen, bleek dat de koers niet doorging. Er bleek in Meux ook een koers te zijn, dus reden we maar naar daar, 130 km in de auto.. Alsof we nog niet genoeg pech gehad hadden, viel ik net voor de start nog op een domme manier. Eenmaal de koers begonnen was, had ik een goed gevoel. Ik had het gevoel dat ik kon blijven gaan, iets wat ik later nog nodig zou gehad hebben. Na 3 of 4 ronden was er plots een grote val in het peloton. Ik kon op tijd remmen, maar moest uit mijn pedaal, en verloor zo veel tijd op de eerst helft van het peloton, die gewoon kon doorrijden. Het kostte me veel krachten om weer bij die groep te komen, maar net als ik bij de kopgroep ben, breekt dat groepje in 2. Ik zat dus in het 2e groepje, waar niemand wou meewerken, dus ik ook niet. Er waren 10 renners voor, en in de sprint werd ik 5e van ons groepje, en 15e van de 56 in totaal. Al bij al goed gereden. Volgende week rijd ik in Meigem.
Toen ik vorige week het parcours verkende, dacht ik dat het een zware koers zou worden, vooral met de beklimming van parikeberg elke ronde. Halfweg koers waren we echter nog met meer dan 80 renners over. Zonder veel problemen raakte ik in de laatste ronde en besloot om naar voren op te schuiven. Eenmaal vooraan was het moeilijk om die plaats te behouden, iedereen wou vooraan zitten. Dus de sprint werd aangevangen met nog ongeveer 65 renners. Ik zat compleet ingesloten, kon geen kant meer uit, en werd uiteindelijk 38e van de 110 renners. Ik hou er een dubbel gevoel aan over, enerzijds een goede plaats, anderzijds besef ik dat ik er meer kon uithalen.
Na de platte band van vrijdag was ik extra gemotiveerd om er nog eens goed in te vliegen met oog op het pk zaterdag. Toen ik het parcours verkende merkte ik dat het geen simpele koers zou worden, het was geen meter plat, met net voor de laatse rechte lijn nog een stijl klimmetje. Dat was inderdaad DE plaats waar de koers gemaakt werd. Ik merkte al snel dat ik goede benen had, en dat een plaats in de top 20 niet 'overambitieus' zou zijn. In de laatste ronde, op de laatste beklimming van het fameuse bergje sprong nog een laatste groepje weg. Ik had met dat groepje moeten meezijn, maar dat is achteraf makkelijk gesproken. In de sprint was ik nog goed gepositioneerd, zodat ik nog 4e werd van het pelotonetje, en 18e van de in totaal 71 renners. Ik had er een goed gevoel bij. Nu op naar het PK!
Ik begon de koers met de koers van zondag (opbrakel) in mijn achterhoofd. De eerste ronde werd er volle bak gekoerst, en had ik een slecht gevoel, maar in de volgende drie ronden voelde ik dat het alsmaar beter werd. Net toen ik een beter gevoel kreeg in de benen , kreeg ik een platta band. Voorbij koers. Ik heb dan nog naar huis gereden met de fiets, om kilometers te hebben, en zal zondag alles geven in Opbrakel.
