Loopwedstrijden

April 2008 zijn mijn vrouw en ik gestart met hardlopen. In het begin hebben we gebruik gemaakt van de handleiding start to run. We begonnen onze loopsessies op de finse piste, niet ver van onze woning. Een afwisseling van lopen en stappen om uiteindelijk 5 km te lopen zonder wandelpauzes. In het begin ging het lopen vrij goed en volgden we het programma op de voet. Na enkele weken lopen kwam de ommekeer, ik liep een blessure op. Controle bij de dokter leerde me dat het om een beenvliesontsteking ging. Voor mezelf was het meteen gedaan met lopen, verplichte rust. Muriel (mijn vrouw) bleef ondertussen wel moedig doorzetten en ze schreef zich in voor de ladies run te Kortrijk. Gezien ik sukkel met de maag mocht ik geen ontstekingswerende pillen innemen en behandelde ik de ontsteking met . Dit bleek niet echt een succes, de blessure bleef aanhouden. De dokter stuurde me vervolgens bij de kinesist. Dit bleek een schot in de roos, want na een behandeling met electroden en massages verbeterde mijn been zienderogen. Ik begon geleidelijk aan terug te celopen. Muriel had ondertussen een flinke voorsprong opgebouwd, en ik liet start to run voor wat het was. Tijdens ons verlof in Frankrijk (Pernes les Fontaines - in de Provence) liep ik samen met mijn vrouw in één keer 25 minuten. Vanaf dat ogenblik liep alles op wieltjes. In Cannes vonden we bovendien in een sportwinkel compressiekousen, die speciaal ontworpen zijn voor het tegengaan van dergelijke blessures. 

Eerste wedstrijden      
 
Mijn vrouw liep na Kortijk nog wedstrijden in Geel, waar ze zelfs een 4 de plaats haalde op de 5km en in Tilburg zelfs de 10 km in 50 minuten.
De eerste wedstrijd voor mezelf  "Jogging ville de Namur" op 13.09.2009 werd al bij al een meevaller. Hoewel het weer tegenviel, het regende, werd ik in mijn eerste wedstrijd 49ste op de 5 km in een tijd van 24:33minuten (een gemiddelde van 12.22/uur). Ondanks dat ik in mijn eerste wedstrijd op bepaalde ogenblikken, mezelf de vraag stelde waar ben ik aan begonnen, is de euforie achterna onbeschrijfelijk. De adrenaline brengt een roes mee die verslavend werkt. Ook de omkadering, het toeleven naar de wedstrijd, de medailles en de drankjes en koekjes achterna maken het verschrikkelijk leuk.
De tweede wedstrijd op het programma is Brussels Marathon, waar ik me had ingeschreven voor de 4 km samen met mijn zoon Killian. We vertrokken in het park van de Cinquantenaire, en werden op onze tocht vergezeld door een bataljon van de militaire school. Vooral de lange Wetstraat was een kuitenbijter. Bij aankomst op de Gtote Markt perste Killian er nog een sprintje uit en strande uiteindelijk op de 139 ste plaats in een tijd van 19.46 minuten een snelheid van 12.14 km per uur, niet slecht voor een jongen van 10 jaar. Ikzelf werd uiteindelijk 141 ste in een tijd van 19.50 minuten snelheid 12.11 km per uur. Muriel eindigde in de Ladies Run op de 9 de plaats in een tijd van 18.30 minuten snelheid 12.98 km per uur.
De laatste wedstrijd tot nu toe heb ik gelopen in Eindhoven. Muriel, Killian en ikzelf hebben er een weekend van gemaakt. We hadden een NH hotel geboekt in Geldorp en zijn de zaterdag heet stadion van PSV Eindhoven gaan bezichtigen. We hadden een tour geboekt, en kregen het volledige stadion te zien en korting in de shop en een koffie in de taverne. De zondag zijn we gestart in de city run van 6 km. Het aantal deelnemers was evenwel zodanig groot dat 3.50 minuten duurde vooraleer we de start waren gepasseerd. Een mooie tij zat er niet in. We haalden zoveel mogelijk volk in maar ik strande uiteindelijk als 116 in een tijd van 35.41 minuten op 574 geregistreerde deelnemers. De overige duizenden deelnemers droegen geen chip en staan niet geregistreerd. Ook mijn zoon schreef slechts ter plaatse in en kreeg geen chip. Muriel eindigde als 107 de in een tijd van 34.57 minuten.

08-10-2009 om 00:00 geschreven door Wolfje