|
In de lente van 1789 onderneemt Mozart een korte concerttournee naar Leipzig, Dresden en Berlijn. Misschien om zijn schulden wat te verminderen, of om te ontsnappen aan het leven in Wenen, wie zal het zeggen
In elk geval weten we weinig over deze tocht: Buiten het feit dat hij in Leipzig in de Thomaskirche het orgel van de grote Kantor bespeelde en diverse Bach-partituren bestudeerde, is er weinig documentatie over deze reis. De studie van het werk van J.S.Bach levert Mozart nieuwe inzichten op, die je zeer duidelijk hoort in zijn volgende werken.
Als we even zijn voortdurende financiële problemen buiten beschouwing laten, gaat het Mozart in zijn laatste levensjaren eigenlijk heel goed: de internationale erkenning was compleet, en hij kon eigenlijk schrijven wat hij wilde. Zijn operas Cosi fan tutte en Don Giovanni waren de kroon op al zijn opera s en de compositieopdrachten en concertuitnodigingen kwamen van overal.
Die Zauberflöte is de laatste opera die Mozart zal schrijven.
Halverwege juli 1791 krijgt Mozart een opdracht van graaf Walsegg-Stuppach voor het schrijven van een requiem voor zijn overleden vrouw. Mozart moest deze opdracht geheim houden, omdat de graaf de gewoonte had bij anderen stukken te bestellen om die dan onder eigen naam uit te geven. Het duurt echter tot oktober vooraleer Mozart met de eerste schetsen kan beginnen. Begin november wordt hij echter ziek, en gekluisterd aan zijn bed probeert hij tussen de koortsaanvallen door verder te werken aan wat zijn laatste opdracht zou zijn. Op 3 december noteren we een lichte verbetering in zijn toestand, hij nodigde immers een aantal vrienden uit om samen met hem stukken uit het Requiem door te zingen. Die avond gaat het echter opeens heel wat slechter, en dokter Closset wordt speciaal uit het theater bevolen om zijn patiënt te behandelen. De koude kompressen die de dokter als kuur voorstelde, hadden niet het gewenste effect, want Mozart belandde in een shock. In de nacht van 5 december sterft hij.
Op 7 december wordt het Salzburgse genie, naar heersende Weense gewoonte, in een gewoon graf begraven, even buiten de stad. Eveneens volgens de toenmalige gebruiken waren er geen rouwenden op de begraafplaats aanwezig.
 Zijn laatste werk. Dat hij nooit heeft kunnen voltooien.
|
