Het is vroeg in de ochtend wanneer wij aankomen in Sydney. We hebben allemaal wat slaapoogjes, maar toch gaan we alweer onmiddellijk op pad. Voor het eerst in 3 weken is het weer wat minder: slechts 25 graden en bewolkt. We bezoeken Harbour Bridge en klimmen hoog in de toren om te genieten van het panorama over Sydney en bezoeken de oudste wijk van Sydney: the Rocks 's Anderendaags staan Victoria Gallery met haar mooie klokken, Darling Harbour en het ongelooflijke operagebouw op het programma. We moeten toegeven, we waren sceptisch, maar we hebben waar voor ons geld gekregen. De opera is gewoon subliem. De kostprijs van de tickets evenzeer. In de namiddag nemen we de ferry naar Manly, een lieftallige voorstad van Sydney. En zo is onze laatste actieve dag in Australie voorbij. En o ja, nog vergeten te vertellen: het regent hier dus soms ook, vandaag dus!
Vandaag moet het mijn lucky day geweest zijn. Na een tocht met een historisch treintje dwars door het regenwoud, zijn we aangekomen in Kuranda, een toeristisch dorpje in de bergen. En wat hebben ze in Kuranda? Juist, ja, een zoo! En wat heb ik daar kunnen doen? De kangoeroes voeden en knuffelen O, dat was leuk. Net waarvoor ik in Australie moest zijn. En daarna volgt de prachtige afdaling dwars boven en in het regenwoud met de kabelbaan. Fantastisch gewoon, een adembenemend zicht. Daarna genieten we nog van een dansvoorstelling van Aboriginals. Ze initieren ons in de kunst van het jagen met speer en boomerang, in het verzamelen van fruit en zaden en in hun manier van samenleven. Daarna mogen we zelf met speer en boomerang aan de slag en het moet gezegd: Erik is de kampioen, hij gooit zelfs beter met de boomerang dan de Aboriginal zelf! Daarna rijden we moe, maar tevreden terug naar ons hotelletje. We moeten op tijd ons bedje in, want om 3u30 moeten we er weeral uit om het vliegtuig naar Sydney te halen.
Vandaag stonden wij alweer netjes op tijd te wachten om te vertrekken vanuit Cairns naar het Great Barrier Reef. Eerst een tocht per catamaran van ruim 2u richting het platform dat voor de toeristen werd aangelegd. De zeetocht was bijzonder winderig en lawaaierig, voornamelijk omwille van de talrijk aanwezige Japanners, die elk om beurt Jack&Rose moeten spelen op het voorsteven van de catamaran. En dan komen we aan op het platform. Het eerste wat opvalt, is de heldergroene kleur van het water. Gauw onze wetsuits aan, duikbril op, snorkel in de mond en mooie roze zwemvliezen aan. En dan het diepe water in. De ene al wat stouter, de andere met een knoop in de maag en kak in de broek (of bijna). Maar onze bravoure wordt beloond, want het is er gewoon prachtig, net of je in een aquarium vol tropische vissen zwemt! Je kan ze bijna aanraken. Daarna wacht ons een uitgebreid buffet op het platform en kunnen we er de namiddag lang genieten van de zon. Je kan ook nog genieten van de vissen en het prachtige koraalrif in het glazen onderdek van het platform en een tochtje maken met een semi-duikboot. Wat een heuglijke dag. Zoiets moois zien we allicht nooit meer.
Vandaag mogen we eens uitslapen. We hebben pas om 9u afgesproken met de gidsen voor een rondrit in de McDonnelbergketen. Heerlijk! Tot 7u liggen we gewoon in onze nest en dan ontbijten. Dat het heet wordt, hebben jullie intussen al wel geraden. En ook vandaag genieten we weer van deze geweldig mooie, ongerepte natuur. Groen en droog wisselen elkaar af en in het dorste gebied, tussen de bergen, ontspringt hier en daar een riviertje in al haar schoonheid. Mooi, heel mooi allemaal. Nog geen minuut spijt gehad van deze onderneming. Morgen start de dag op een redelijk uur: afspraak om 8u aan de receptie. Op het programma: - meet en greet met de Aboriginals - Royal Flying Doctors Australia (hopelijk is de knappe uit de reeks er nog) Daarna reizen we af naar het tropische Cairns per vliegtuig (tropisch, is dat dan nog warmer?), naar het koraalrif Great Barrier Rief.
Vandaag keren wij terug naar Alice Springs, waar we nog het een en het ander moeten bekijken. Op het programma vandaag: - school of the air - telegrafisch museum En dan geschiedt het wonder: na heel lang wachten, met heel veel geduld en nog meer schrik om een of andere slang tegen te komen, nader ik tot op een 5-tal meter van, jawel, een echte kangoeroe! Een droom die uitkomt, meet en greet met Skippy himself en natuurlijk de nodige kiekjes genomen. Het leven is soms toch eenvoudig heerlijk Het is nog steeds broeierig heet als we terugkomen in het hotel. Een zwempartijtje zal veel deugd doen
Vandaag alweer een flinke tocht voor de boeg: 470 km naar Ayers Rock of Uluru zoals de Aboriginals het zeggen. En ook vandaag weer temperaturen van dik boven de 40 graden. We picknicken onderweg en rijden dan verder, richting Desert Garden, ons verblijf voor de volgende 2 dagen. Weerom een schitterend hotel met alles erop en eraan. Ook een zwembad en dat gaan we deze keer zeker gebruiken. De ontmoeting met Uluru is fenomenaal: wat een schitterende omgeving! En dan bedoelen we natuurlijk niet enkel de rots. Wat ons blijft verbazen, is de bloemenpracht en de variatie aan plantengroei ondanks de geweldige hitte. Vergeet niet dat het hier nog maar lente is en de temperaturen rijzen al ver boven de 40 graden. Overal groen en droog tegelijk. En rood natuurlijk, rood is vandaag de kleur van de wereld. Geweldig mooi. We bliijven tot zonsondergang en aanschouwen hoe Uluru plots van fonkelend oranje naar dieprood en vervolgens naar bruin verandert. Mooi! De ochtend erna doen we het in omgekeerde richting, want dan zijn we weer op post voor de zonsopgang. Weeral vroeg op... Daarna gaan we wandelen in de omgeving van de 3 Olga's (3 grote rotsformaties in de buurt van Uluru). Betoverend mooi en warm, warm... Maar het uitzicht loont de moeite...adembenemend!
In alle vroegte (lees 4u) zijn we opgestaan, want om 4u50 worden we opgehaald door de Grey Hound voor een 690 km lange rit naar Alice Springs. De Grey Hound is hier zo'n beetje De Lijn voor lange afstanden gecombineerd met de post en ook nog ziekenzorg. Niet alleen moet de chauffeur overal post en pakjes afleveren/oppikken, maar ook her en der Aboriginals oppikken die in Alice naar het ziekenhuis moeten. De bus rijdt van Adelaide naar Darwin, goed voor 4.000 km. Dat de eerste Abo's opgestapt zijn, weten we meteen. Hoewel ze netjes gewassen zijn, verspreiden ze een geur dat niet vergelijkbaar is met de onze. Allicht smeren ze zich in met een speciaal vet, zoals dit ook bij andere volkeren gebeurt, vanwaar de funny geur. De reis is lang en voor het eerst heb ik het koud (de airco draait op volle toeren en daar was ik niet op voorzien). Bij de aankomst in Alice valt de warmte anders als een blok op ons hoofd: 40 graden, amaai m'nne frak. Check in bij Lasseters en dat valt dik mee. 2 heuglijke dingen vandaag: - ikke wordt geregistreerd als alcohol gebruiker (lees drankorgel) voor de Australische politie bij het kopen van 1 fles wijn - ikke wordt geregistreerd in het casino als gokker (maar dat was voor een goed doel, het leverde ons namelijk een gratis maaltijd) Nog wat genieten van ons hotelletje, want morgen wordt het weer heel vroeg, dan trekken we naar de outback.
Hopla, weeral vroeg uit de veren! Wij hebben dezer dagen al wel geleerd dat reizen en vakantie niet hetzelfde betekenen ;-o We vliegen met een oud propeller vliegtuig richting outback. Alles verloopt goed, alleen landen is bangelijk in zo'n ding. Maar dat schijnt dan weer heel normaal. Op en rond de tarmac: 40 graden! Wij logeren in de Desert Cave, wat een ondergronds hotel is. Keinijg! We verkennen dit opaalmijnen gebied met gids en het loont de moeite. Net of we op de maan geland zijn. Ook de mijn zelf loont de moeite alsook de ondergrondse woningen waarin 55% van de lokale bevolking woont. De avond wordt weerom super gezellig, we vormen samen met de reisgenoten een wel lollige groep. En dan op tijd in bed, want om 4u loopt de wekker af. We vertrekken dan met de Grey Hound voor een tocht van ruim 700 km door de outback richting Alice Springs. Meet you there folks! Veel liefs van ons beiden aan iedereen!
's Morgens heel vroeg vertrokken met de ferry richting het vaste land. Maar eerst nog in allerijl een foto getrokken van een walabi. Eindelijk, het leek erop of ik telkens weer de verkeerde lens had of gewoon niet snel genoeg kan fotograferen. Nog lang geen papparazzi dus. Op weg naar Adelaide hebben wij genoten van gekende wijnlandschappen: het leek er een beetje op of wij bij Sonja en Klaus op bezoek waren. En dan ingecheckt in een weerom prachtig hotel in Adelaide en aansluitend stadsbezoek. Het mooiste? Ongetwijfeld de botanische tuin!
Het moet gezegd en herhaald: Australie heeft een prachtige natuur. Wij hebben hier op K'goo Island al geweldig genoten van de pinguins, pelikanen, zeeleeuwen, kangoeroes enz Gisteren zijn we doorgereden naar Adelaide en ook dat was prachtig. Haast niet te geloven wat een mooie parken hier zijn ondanks de enorme droogte perioden. Vandaag vliegen we naar Coober Peddy en het belooft warm te worden: 40 graden... dat belooft
Na een heerlijke nacht zijn we alweer vroeg op pad. Van Port Capbell naar Robe. We volgen nog even de Great Ocean Road , die ons blijft verbazen door haar door mens ongeschonden natuur. We piknikken in het Tower Hill Park temidden van de emoes en de koala's en de kraters van eeuwenoude vulkanen. De temperatuur begint langzamerhand te stijgen en dat doet deugd. Hier begint stilaan de zomer.
Vandaag rijden we van Foster naar Port Campbell langs de Great Ocean Road. De kust is prachtig, ongeschonden, volledig betonvrij. We bewonderen de 12 apostels die omwille van de erosie eigenlijk maar met z'n 7 zijn en doorkruisen deels een regenwoud waar het verschil (vooral in lengte) met onze eigen bomen ons opvalt. Het is valavond wanneer wij Port Campbell bereiken, dus gaan we eerst eten en daarna richting hotel: wow Een hemelbed en brubbelbad voor 2! Na vele kilometers, instappen, uitstappen en terug, mogen jullie van ons aannemen dat dit feest is!
Na een zalige nacht en een uitgebreid ontbijt gaan we op verkenning door Melbourne. 2 dingen vallen onmiddellijk op: - het heeft niets van het gebruikelijke schrikwekkende van een grootstad - de mensen zijn verschrikkelijk vriendelijk en attent De stad is bijzonder kleurrijk vandaag: alle mannen in pak en de vrouwen uitgedost in de prachtigste kleren en dito hoed. Het is Melbourne Cup Day vandaag en iedereen doet mee. Cup Day = Waregem koerse, maar dan op niveau Ascott of course :o) Later die dag (na wat kleine perikelen) vertrekken wij met de wagen zuidwaarts. We rijden tot in Foster en genieten van het landschap in Wilson Promontory. En kijk, al op onze eerste dag kunnen wij genieten van kangoeroes, emoes, wombats en in het zorgcentrum springt een koala ons warempel bijna in de armen.
Ondanks alle perikelen lijkt onze ongelooflijke reis dan toch te beginnen, midden in de nacht nog wel! Om 3u vertrekken we richting Zaventem, vanwaar een eerste vlucht ons naar Frankfurt brengt. Vervolgens 7 lange uren wachten om dan door te vliegen naar Bangkok (aankomst maandag ochtend om 6u) en vandaar naar Melbourne (aankomst 21u20)
Naar Kangooroo Island! Het hotel van de vorige nacht kon niet tippen aan het vorige, maar dat kan de pret niet bederven. We wijn op weg naar Kangooroo Island en dat is waar we (lees Christine) op zaten te wachten. Eerst moeten we nog wel een 400km zien te overbruggen en een boottocht van 40' afleggen. Overal zijn hier prachtige natuurparken, waar we uiteraard een kijkje moeten nemen. De natuur is hier adembenemend mooi, wild, ongeschonden (zelfs nergens zwerfvuil te bespeuren). De plantengroei aan de kust verschilt hier totaal van de onze, het is hier lente en dat zie je. Een zee van bloemen in alle kleuren, groot en klein. We maken kennis met een mini krokodil of wat er op moet gelijken. En een kamikaze kangoeroe springt warempel bijna voor de wielen van onze auto. Gelukkig beseft hij op tijd welk risico hij neemt en moeten wij de dag niet met een begrafenis afsluiten. De aankomst op Kangooroo Island is verrassend: free meal today en tomorrow, wat een meevaller. En dan hebben jullie de kamer nog niet gezien. En ... er is internet, dus kan ik eindelijk onze blog aanvullen. Joepie, eindelijk contact met de buitenwereld. Morgen meer nieuws van Kangooroo Island. Vele groetjes aan iedereen en dikke knuffels aan onze kinders en natuurlijk ook aan Gijsbeer en Fien die wij allemaal missen. En ook aan Lola en Frankie :o)
Wij hebben de reis ondanks alle verwachtingen goed doorstaan. Veel slapen was er tijdens de eerste lange vlucht niet bij (een beetje misrekend met het slaappilletje van oma en toen durfde ik niet meer), maar dat hebben wij tijdens de tweede vlucht ruimschoots goedgemaakt. De aankomst in Melbourne was zoals op tv (je weet wel, the airport, the way it is...), maar uiteindelijk zijn we goed en wel in ons hotel beland. Een prachtig victoriaans gebouw vlakbij Flinder's station. De kamers zijn aan de kleine kant, maar er is een bad, bijzonder welkom na zo'n lange vlucht. Eerst nog even om een hapje en een drankje in de nachtwinkel om de hoek en een glimp opvangen van Flinder's station by night. En dan genieten van een lekker warm bad en van ons bed, na 2 dagen zonder, gewoon zalig
Laps, wij hebben het zitten. Alle vliegtuigen van Quantas worden worldwide aan de grond gehouden, minstens tot maandag, want wie maandag niet werkt, vliegt buiten. Van ironie gesproken... Er wordt gezocht naar een oplossing vanuit Frankfurt, maar voorlopig geen details. Kon Murphy ook niet op congé gaan? Helaas...wachten dan maar en dat is bijzonder moeilijk voor iemand zonder geduld Wordt vervolgd. Stinneke
Are we leaving or are we not? That is the question!
Help, verontrustende berichten op het nieuws. Quantas houdt wereldwijd al haar vluchten aan de grond door stakingsacties. 't Zal toch niet waar zijn zeker? Uitgerekend de vliegmaatschappij die ons naar Australië zou vliegen. Zes jaar lang, elke maand gespaard voor de reis van ons leven en dan zal op D-Day ons vliegtuig niet vertrekken?!? Man, man, miserie, miserie. Vooralsnog geen nieuws van het reisbureau...duimen dan maar dat ze een oplossing hebben gevonden. Nog meer zenuwen.... Keep you informed,
28/10/2011 Alles opgeruimd, alles gewassen en gestreken. De ijskast en diepvriezer zijn gevuld, de valiezen ingepakt, alle batterijen opgeladen van de elektronische snufjes die ons zullen moeten doen vergeten dat wij pas maandag ochtend 6u Australische tijd zullen voet zetten aan Melbourne. Om het thuisfront mee te laten genieten van wat hopelijk een onvergetelijke reis wordt, nog gauw een blog aangemaakt. Nu nog hopen dat wij onderweg voldoende computers zullen tegenkomen om wat boodschappen te posten, want anders zal dit alles weinig zin hebben gehad. We zullen maar hopen dat ook dat in orde komt en intussen proberen de zenuwen de baas te blijven en nog te genieten van een rustige tv-avond. Check in morgen namiddag om 15u15, vlucht om 17u35. En dan begint onze ongelooflijke reis!
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
