Ik ben Charlotte, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Witroosje.
Ik ben een vrouw en woon in Brugge (België) en mijn beroep is studente sociologie.
Ik ben geboren op 02/04/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vrienden, films, muziek, parfums, tennis, uitgaan, genieten van het leven.
09-11-2005
Pearl harbor : the movie
December 7, 1941 - It Was A Sunday Morning...
Starring: Ben Affleck, Josh Hartnett, Kate Beckinsale, Cuba Gooding Jr., Jon Voight,
Alec Baldwin, Tom Sizemore, William Lee Scott, Greg Zola, Ewen Bremner, Jaime
King, Catherine Kellner, Jennifer Garner, Sara Rue, Michael Shannon, Dan Aykroyd,
William Fichtner
Director: Michael Bay
Running Time: 183 minutes
Action, Drama, Romance, War
The year is 1941, some months before the surprise attack on Pearl Harbor. Half of this movie is, however, a story focusing on 3 particular characters' lives before, during, and after the attack on Pearl Harbor. Rafe (Ben Affleck) and his boyhood best friend Danny (Josh Hartnett) are pilots training to get into the U.S. Army. Rafe falls for the army nurse Evelyn (Kate Beckinsale) and a romance blossoms. But the European battlefields are calling for troops. Rafe volunteers to fight in England, where World War II is under way. Evelyn and Danny are both stationed in Hawaii. They become friends. A twist of fate makes the love story even more compelling, while one of the biggest events in WWII unfolds.
The films special effects were incredible. You almost feel like you are in "Harbor yourself. For example you see a panorama of fighter planes flying through the clouds and nurses who are panicking and rushing around a crowded hospital.
One of the most emotional moments is when some people there hands are poking out of a bombed ship, grappling for someone to rescue them. There is no way to avoid feeling intense empathy during this scene.
Affleck proves that hes the ideal leading man. His character is richly developed, displaying courage as an action hero and charisma as a love interest. He gives a deeply emotional performance.
Beckinsale and Hartnett complete the picture with their touching personality. Powerful human emotions drive "Harbor" into our hearts.
The attack, itself, is done wonderfully. Unlike what previous movies have done when making a big moment in history to be a 95% love story, the big climax of Pearl Harbor has no extra strings. A good 30-45 minutes of the movie is just the attack on Pearl Harbor with wonderful special effects and acting.
"Pearl Harbor" is a wartime masterpiece. You must have seen it, otherwise youll miss a piece of movie history!
Parijs was het modecentrum in de wereld. Het belangrijkste modehuis was dat van de gebroeders Jean-Philippe (1856-1926) en Gaston (1853-1924) Worth. Hun creaties waren voornamelijk bedoeld voor de wat rijpere echtgenotes van welgestelde heren. Vrouwen gingen gekleed volgens de S-lijn op basis van het droit-devant-corset. Dit korset drukte de buik plat en accentueerde billen en borsten. Het middel moest superslank zijn en werd strak ingesnoerd om het gewenste zandlopermodel te bereiken. De japonnen waren gemaakt van soepele stoffen als crèpe de chine, mousseline, kant, tule en chiffon met Jugendstil borduursels. Ze hadden een hoge kraag, lange mouwen en een gerende rok die vanaf de knie uitwaaierde. Buitenshuis droeg men altijd een mantel met handschoenen en een breedgerande hoed, vaak overdadig versierd met bloemen, kant of veren. Voor 's avonds hadden de japonnen een rond of vierkant décolleté, de armen waren bloot (wel handschoenen) en in het opgestoken haar in Pompadourstijl droeg men ornamenten met juwelen of veren. Ook het mantelpak, gedragen met allerlei verschillende blouses, was populair.
Reformbeweging
De reformbeweging protesteerde tegen het dragen van het ongezonde korset, dat bij veel vrouwen kwalen veroorzaakten, en propageerde soepele rechte kleding van natuurlijke materialen. Omdat deze kleding als weinig modieus werd beschouwd, kreeg de beweging niet veel aanhang.
Paul Poiret (1879-1944)
Meer succes had modeontwerper Paul Poiret die in 1906 het korset in een klap afschafte. Hij veranderde de mode rigoureus, geen strikken, linten en kantjes meer maar japonnen met een hoge taille vanwaar de rok sluik naar beneden viel. Voor vrouwen die het korset niet konden missen, ontwierp hij een zachte gordel van rubber met daarbij een losse beha: de eerste in de geschiedenis van de mode! Poiret raakte geïnspireerd door de kostuums van het in Parijs optredende Russische Ballet (Ballets Russes) en ontwierp Oosterse toiletten, harembroeken en tuniekjurken met daarbij op het hoofd een tulband in plaats van een hoed. Veel opzien baarde hij met zijn lampenkapjapon met wijduitstaande tuniek. Hij introduceerde de V-hals en de 'strompelrok' (zeer nauw van onderen) en bleef tot 1914 de mode beheersen. De schilder Raoul Duffy (1877-1953) ontwierp stoffen voor Poiret.
Herenkleding
De altijd perfect geklede Engelse koning Edward VII (1841-1910) was het grote voorbeeld. Overdag droegen de heren een geklede jas op een gestreepte broek en een hoge hoed of gleufhoed, de zogenaamde Homburg. De overhemdboorden stonden hoog tegen de hals op en werden niet voor niets 'vadermoorders' genoemd. 's Avonds droeg men een jacquet en in de vrije tijd buiten droeg men tweed jasjes en plusfours. Een plusfour was een broek met wijde pijpen die onder de knie met een band bijeen werden gehouden.
Eerste Wereldoorlog
Gedurende de oorlog veranderde het modebeeld weinig. De kleding werd wel soberder, het stofgebruik beperkter. Vrouwen werkten in kantoren en fabrieken en dat vroeg om functionele kleding. Als reactie op de schaarste verscheen er in 1916 opeens een heel wijde, voetvrije rok, de 'oorlogscrinoline'. Een jaar later was hij nog wijder en korter met eronder een aantal stijf gesteven onderrokken. In 1917 was deze rok al weer helemaal uit.
Avant-garde en Art Deco
Italiaanse avant-gardisten wilden een brug slaan tussen kunst en mode en ontwierpen futuristische kleding. De van oorspronkelijk Russische ontwerper Erté (1892-1990) bedacht prachtige Art Deco kleding voor theater en film. Zijn modeillustraties voor Harper's Bazaar hadden veel invloed.
Roaring Twenties
Tijdens de wereldoorlog moesten veel vrouwen "mannenwerk" doen. Dat had ook invloed op de mode, die nu veel mannelijke trekjes ging vertonen met pantalons en mantelpakken met strenge vormen. De roklengte werd korter en het silhouet recht en slank, zonder taille. Vrouwelijke vormen waren uit, hoe platter hoe mooier (la ligne Garçonne). De haren mochten kort zijn met eventueel wat krullen (de shingle). Vrouwen gingen meer aan sport doen en dat vroeg om speciale sportkleding die veelal van jersey werd gemaakt (badpakken, jumpers en gebreide vesten). De opkomst van de confectie-industrie maakte mode toegankelijker voor een groot publiek. In plaats van zijde werd veel gebruik gemaakt van het veel goedkopere rayon. Ook waren de modellen met lage taille en korte rokken op de naaimachine thuis gemakkelijk na te maken. De nieuwe avondkleding was vol beweging. Het lange statige avondtoilet werd vervangen door de korte cocktailjapon zonder mouwen, versierd met kralen en franjes. Daarbij hoorden lange shawls en kettingen. Zo danste men de Charleston en de Shimmy, de dansrages van toen. De nieuwste haardracht werd de bob, nog korter dan de shingle en gladgekamd met een spuuglok op de wang.
Coco Chanel (1883-1971)
Een vrouw met een groot talent voor het ontwerpen van moderne en functionele kleding. Zij maakte als eerste kleding van jersey. Al in 1920 ontwierp ze speciale sportkleding. Jumpers werden de grote mode. In 1921 introduceerde ze haar beroemde parfum Chanel No. 5 en in 1926 de petite robe noire, een korte, zwarte, kraagloze hemdjurk met lange, gladde mouwen. Daarbij op het hoofd een pothoed. De jurk was een groot succes: deze kon met van alles worden gecombineerd vooral ook met de eveneens door haar ontworpen imitatiejuwelen. Coco Chanel maakte de zongebruinde huid populair, wat weer van invloed was op de badmode.
Jean Patou (1880-1936)
Ook Patou, bekend om zijn sobere stijl, ontwierp sportkleding. Zijn costuum voor tenniskampioene Suzanne Lenglen bestond uit een witzijden plooirok met daarop een wit vest en een bandeau in het haar. In 1924 opende hij een speciaalzaak voor sport- en badkleding in Deauville.
Madeleine Vionnet (1876-1975)
Zij ontdekte de mogelijkheden van schuin op de draad gesneden stoffen en verwerkte deze in vloeiende creaties met veeal asymmetrische draperieën in Griekse stijl. Haar ontwerpen voor avondkleding werden toonaangevend.
Herenkleding
Trendsetter voor de herenkleding was Edward, prins van Wales (1894-1972), die in 1936 afstand deed van de troon en verder als hertog van Windsurf door het leven ging. Kleding moest comfortabel zijn: lage leren schoenen, strikdassen en overhemden met liggend boord. Colberts hadden brede schouders, vielen smal om de heupen en werden gedragen op plusfours of Oxford-bags, broeken met zeer wijde pijpen en omslagen. Behalve gleufhoeden kwamen petten (in plaats van strohoeden) in zwang. Dassen strikte men in een Windsorknoop en bij de smoking werd een wit vest gedragen. Ook mannen droegen jersey kleding, pullovers met V-hals over een overhemd en truien bij sportieve bezigheden.
Elsa Schiaparelli (1890-1973)
Deze van origine Italiaanse ontwerpster liet zich inspireren door het surrealisme van René Magritte (1898-1967),Jean Cocteau (1889-1963) en vooral Salvador Dali (1904-1989). In samenwerking met deze kunstenaars shockeerde ze de modewereld met haar toiletten en hoeden. Haar hoed in de vorm van een omgekeerde schoen werd beroemd. Ze introduceerde de kleur shocking pink en gaf ook haar parfum de naam Shocking.
Nieuwe trends
De taille ging weer omhoog en de rok omlaag. Een tijdje waren de rokken van voren nog kort en van achteren lang. De pothoeden raakten uit en het jongensfiguur was passé. Het nieuwe silhouet had brede schouders (schoudervullingen, epauletten) en smalle heupen waardoor het bovenlichaam een driehoek vormde. De mouwen waren lang en wijd, de rok was gerend en kwam tot halverwege de kuit. De zomerjurken hadden kapmouwtjes. Om de hals droeg men een parelketting. De avondmode werd weer lang met schuingesneden jurken die bij de heup uitwaaierden of halterlijnjurken van satijn. In de mode kwamen skibroeken (met een bandje onder de voet) en schoenen met doorlopende hakken en plateauzolen.
Invloed van Hollywood
Van grote invloed werd de glamour van Hollywood. Met copieën van de romantische witte jurk met strokenmouwen die Joan Crawford (1908-1977) droeg in de film Letty Lynton (1932) behaalde de confectieindustrie een reusachtig verkoopsucces. Marlene Dietrich (*1901) was de eerste vrouw die in het openbaar een pantalon droeg (1933). Van Greta Garbo (1905-1990) werd de slappe clochehoed geïmiteerd en van Hedy Lamarr haar pillendooshoedje. Kleine hoeden in allerlei modellen, vaak schuin op het hoofd, waren de grote rage gedurende de hele periode. De film Gone with the Wind (1939) inspireerde tot japonnen met stroken en volants langs mouwen, rokken en décolletés.Naar voorbeeld van Jean Haarlok (1911-1937) werden de haren met waterstofperoxide gebleekt en golvend gekapt (geonduleerd). Goud werd de grote mode: goudlamé avondkleding, gouden kettingen, kleding met gouddraad en gouden pailletten. Ook bont, al dan niet geverfd, was zeer gewild.
Herenkleding
Er veranderde weinig. Net als bij de damesmode lag het accent meer op het figuur: getailleerde kostuums met brede revers en eenrij-sluiting. Bij officiële gelegenheden had het colbert een dubbele sluiting.
Tweede Wereldoorlog
Gedurende de oorlog heerste in Europa (vooral in Engeland en in de bezette gebieden op het continent) grote textielschaarste. Men kreeg textielpunten toegewezen om kleding te kopen, die van zo weinig mogelijk stof was gemaakt. Dit betekende korte rokken en geen onnodige versieringen, de zogenaamde "utiliteitskleding". Bij gebrek aan zijden kousen droegen de vrouwen sokjes of schilderden ze hun benen bruin. De produktie van zijde voor kleding was tijdens de oorlog verboden. Zijde was nodig voor het maken van parachutes. In plaats van een hoed droeg men shawls om het hoofd. Zeer populair was het hoog opgekamde kapsel waarbij de haren van achteren in een U-vormige rol werden gedragen. De Parijse modehuizen bleven kleding maken voor een kleine groep rijke Duitsers en Fransen, de meeste Fransen leden armoede. In de Verenigde Staten begonnen Amerikaanse ontwerpers een eigen stijl te creëren nu de contacten met Parijs waren verbroken (American Look). Kenmerkend hiervoor waren onder meer ruimvallende pantalons met brede ceintuurs en schoenen met platte hakken. Claire McCardell (1905-1958) ontwierp eenvoudige, stijlvolle jersey kleding en overhemdjurken.
New Look Christian Dior(1905-1957)
Een scherp contrast met de kleding uit de oorlogstijd vormde de collectie van Dior uit 1947. De ontwerpen van zijn New Look hadden halflange, volumineuze rokken waarvoor veel stof nodig was, soms wel twintig meter. Er kwam veel kritiek op deze mode die vanwege nog heersende schaarste voor weinig vrouwen betaalbaar was. Desondanks sloeg de New Look aan. Vrouwen naaiden stroken stof onderaan de rokken van hun oude jurken zodat deze langer werden en in 1948 was de nieuwe mode ook in de winkels te koop. Uit Amerika kwamen de eerste nylonkousen (met naad) en in 1948 werd in tijdschriften geadverteerd met de eerste badpakken gemaakt van synthetische garens.
Jeugd en schoonheid zijn de enige beloftes die de consument wil in vervulling zien.
De Mode-industrie verkoopt niet alleen producten, maar ook schoonheidsidealen.
Elk seizoen weer zijn er nieuwe gezichten en nieuwe producten. Ze hebben allen 1 ding gemeen: ze zijn jong of lijken dit toch. In de cosmetica-industrie werken miljoenen mensen. Cosmetica producten worden ontwikkeld in wetenschappelijke laboratoria, met als enige doel het verouderingsproces van het lichaam tegen te gaan. Bij sommige culturen zijn rimpels het teken van wijsdom en roepen respect op. Bij ons willen we het uitwissen alsof het onnatuurlijk is. In deze industrie lijkt de zoektocht naar de eeuwige jeugd soms op een gemaskerd bal.
Om deze industrie goed te laten draaien is het talent van de beste vaklui onontbeerlijk. Van een doodgewoon meisje kan een make-up stylist een schitterende verschijning maken.
De geschiedenis van de cosmetica.
De eerste Egyptenaren gebruikten reeds make-up.
Ze maakten hun wimpers en wenkbrauwen donkerder met kool.
In het begin van de 15de eeuw
De elegante dames schoren hun wenkbrauwen af, soms zelfs knipten ze hun haarlijn af. Zelfs toen was blond al in. De franse hoven waren bang van water, ze dachten dat dit ziektes meebracht. Het enige wat ze deden was hun lichaam overvloedig besprenkelen met parfum en poeder. De geur trok toen nog vliegen aan. Om dit probleem te verhelpen bracht men vliegen aan op het gezicht, als afleiding.
De jaren 1900
Om tot de adel te behoren moest men een wit gelaat hebben. Men gebruikte hiervoor rijstpoeder. De vooruitgang in de scheikunde kwam de cosmetica-industrie ten goede, de lipstiften hadden verschillende kleuren. Cosmeticabedrijven zoals Lancôme breidden hun productgamma uit.
In de jaren dertig
Toen kwam er de teennagellak. Op dat moment waren platinablonde vrouwen zoals Marlene Dietrich razend populair. Sinds Helena Rubinstien en Elisabeth Arden hun schoonheidsinstituut openden kregen huidverzorging en make-up een nieuwe status. Elke vrouw heeft het recht om mooi te zijn en dat te blijven ongeacht haar leeftijd. De basisprincipes van schoonheid zijn nauwelijks veranderd.
In de jaren 40
Toen viel de man op blondines zoals het gekende en onsterfelijke voorbeeld van Marilyn Monroe. De mode paste zich telkens aan, aan wat onder andere deze vrouw als consument verkoos.
In de jaren 60
In deze periode had de mode allerlei kleuren, maar naar het einde toe was het zachte en blonde weer in trek. (Brigitte Bardeau in de jaren 70, en nu Claudia Shiffer)
Een gekend voorbeeld van een winkel die cosmetica verkoopt is de body shop
In de jaren 80 was er een kleine revolutie. The body shop begon in 1976, Anita Roddick uit Engeland richtte dit op. Ze wou geld gaan verdienen voor haar en haar kinderen. Ze opende een winkeltje in Brighton met enkele producten die ze iedereen aanbood. Er waren verschillende soorten groottes, kleine en grote, en verschillende soorten vormen. Je kon zoveel kopen hoeveel je wou.Alle verkochte producten waren allemaal natuurlijk geïnspireerd en niet getest op dieren. Dit was de filosofie die de grondslag is van the body shop om producten te ontwikkelen die niet op dieren getest waren. Dit is nog steeds zo.
Het productengamma
In de producten die er verkocht worden zijn er vele soorten ingrediënten: bijvoorbeeld fruit: bananen, allerlei soorten olies, voedingselementen in plaats van chemische formules. 90% van de consumenten wil dat men producten gaat ontwikkelen die niet op dieren zijn getest, maar nog altijd zijn er producenten die hier hun laars aan vegen, zegt The Body Shop. Voorbeelden hiervan zijn LOréal en Lâncome.
Vandaag hebben beroepsmensen het over schoonheidskapitaalsystemen, het gezicht is iets dat moet begeerd worden. Om te leren hoe de consumenten deze producten moeten gebruiken hebben ze de hulp van specialisten nodig. Het is meer dan kleuren, het zijn soms geneesmiddelen. Een wonderproduct kan een goudmijn zijn.
De cosmetica industrie spendeert heel veel geld aan reclame, maar dit doet de body shop niet. Zoals bijvoorbeeld: reclame in Vogue doet the body shop niet, ze zeggen NIET dat je rimpels door een bepaald product kan verdwijnen zoals de wat gekendere cosmetica bedrijven wel doen. Dit is een verschil met de marketing van cosmetica-industrie.
Ze gebruiken wel het beste wat de technologie ,de natuur en etnische verscheidenheid te bieden heeft. Men moet stoppen met denken wat Europeanen en Amerikanenbedenken de beste ingrediënten te zijn. De producten van the body shop zijn makkelijk toegankelijk en te begrijpen.
Ze gebruiken nieuwe ingrediënten die de technologie te offeren heeft en die niet op dieren getest zijn. Teruggrijpen naar de natuur is in. Daarom gaat men daar op in spelen. De klanten worden steeds meer eisender.
De concurrentie
Sommige producenten (zoals LOreal) investeren geld in reclamecampagnes om hun marktaandeel te behouden. Hiervoor maken ze gebruik van bekende modellen. LOréal houdt vol dat je enkel goede producten kunt hebben als je ze kunt testen op dieren.
Schoonheid wordt een visitekaartje
In een wereld die steeds meer beïnvloed wordt door media, wordt schoonheid een visitekaartje. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de cosmetica industrie jaarlijks miljarden dollar genereert. Dit kun je merken bij het binnengaan van een supermarkt, er zijn elke week meer en meer producten die de schoonheid garanderen.
De cosmetica industrie is een jungle met een wirwar van kleuren, vormen en texturen die het lichaam masseren, accentueren, en transformeren zowel voor stijl als voor kleding variëren de schoonheidsnormen afhankelijk van het tijdsperk, het land, en de sociale klasse.
Het gezicht van schoonheid mag dan wel verandert zijn de voornaamste criteria blijven dezelfde: jeugdigheid behouden. Het streven naar perfectie is nooit meer gediend dan nu.
Het is niet meer dan normaal dat ik eerst iedereen van harte welkom heet op mijn website en jullie tevens een aangename surf-ervaring toewens!
Via deze site wil ik graag enkele onderwerpen in de schijnwerpers plaatsen die naar mijn mening te weinig besproken worden. Je kan hier onder andere info vinden over abortus, reuma, adoptie, Al Qaeda, mijn ervaring met mentaal gehandicapten, en vele reisfoto's. Het valt direct op dat deze blog over uiteenlopende thema's handelt. Deze onderwerpen zijn dan ook een greep uit de talrijke studiewerken die ik tijdens mijn schoolopleidingen gemaakt heb. Hopelijk levert het boeiende leerstof op en breng ik jullie wat dichter bij de hedendaagse problematieken van de maatschappij.
Wie wil kan altijd een reactie nalaten in mijn gastenboek of indien je dit wenst mij mailen op het volgende adres : charlottehaeck@hotmail.com. Je mag altijd je ervaringen omtrent dergelijke thema's met me delen. Tegenwoordig gaat mijn interesse vooral uit naar de problematiek omtrent de mentaal gehandicapten. Het zal u niet verwonderen dat velen deze mensen liever niet rond zich hebben. Er is zeker sprake van enige discriminatie. Ik kom dan ook graag in contact met hulpverleners, ouders, broers of zussen om hun visie op deze feiten van naderbij te bestuderen. Bij deze doe ik dan ook een oproep aan hen, wil je je verhaal kwijt, twijfel zeker niet en kom voor je mening uit! Denk je er ook zo over dat er voor hen veel meer kan gedaan worden, zodat ze beter aanvaard worden in onze samenleving? Laat je stem horen en spreek voor de gehandicapten, want zij kunnen dit jammer genoeg niet altijd zelf doen.
