In de jaren 60 was er WC en WC.
Twee dames hadden vacantie en wilden deze eens anders doorbrengen als zij gewoon waren. Zij schreven in op een advertensie waarin een pension in Engeland werd aanbevolen. Een ding stond echter niet in de advertensie : was er wel een W.C.? Ze schreven dus nog eens naar de pensionhouder met de vraag of er een W.C. aanwezig was. Niet lang daarna ontvingen de dames antwoord, maar ze begrepen helemaal niets van de brief. Hieronder volgt de bewuste brief .
" Geachte Dames,
In antwoord op uw schrijven delen wij u met gepaste trots mede dat wij inderdaad in het bezit zijn van een W.C. Deze bevindt zich in het bos op ongeveer een kwartier gaans van ons pension. Zij is buitengewoon rustig gelegen en biedt plaats aan zestig personen. De zetels hebben een leren zitting. Alleen vrijdags is de W.C. geopend. De bijeenkomst is 's avonds om zeven uur. Men wordt verzocht om tijdin aanwezig te zijn en direct te gaan zitten opdat allen tegelijk en tijdig kunnen beginnen. Ter begeleiding is een orgeltje aanwezig. Een persoon begint ,waarop de anderen inhaken .Tijdens de bijeenkomst moeten allen blijven zitten aangezien heen en weer geloop irriterend werkt. Er wordt tegelijk geeindigd.Als men eventuele kledingstukken wenst uit te doen ,kan men die afgeven alvorens het gebouw te betreden. Hierdoor kan men geluidloos gaan zitten . Ik hoef er natuurlijk niet op te wijzen dat de W.C. zo rein mogelijk dient te worden gehouden . U wordt dan ook verzocht snippers papier e.d. in uw tas te bewaren.
Hoogachtend "
( Daarop gingen de dames , met dze brief, naar de dorpsonderwijzer , maar deze kon met al zijn geleerdheid ook niet helpen en verwees de dames naar meneer pastoor. Deze bracht de oplossing door te zeggen dat W.C. = Wood Chappel hetgeen boskapel betent.)
|