Ik had dus het geweldig idee gekregen om de Mars Pathfinder en de Sojourner op te sporen. Als ik deze kan vinden en herstellen, kan ik contact maken met NASA! Om deze apparatuur echter te bereiken, zal ik zo’n honderd kilometer moeten afleggen. En daar stootte ik weer op een probleem: de Rover – een marsvoertuig met een topsnelheid van 25 kilometer per uur- was er echter niet op voorzien om grote afstanden te overbruggen. Gelukkig ben ik naast een fervente botanicus, ook een uitstekende werktuigbouwkundige! Ik had Rover 2 volledig aangepast en uitgerust met een extra batterij die ik uit Rover 1 had gesloopt. Bovendien had ik een grote (dodelijke) radioactieve isotoop, de RTG, in de Rover geplaatst om me warm te houden. Ik kon niet anders: de ingebouwde verwarming van de Rover verbruikte te veel energie en mijn vingers zouden er letterlijk afvriezen indien er geen verwarming aanwezig was. 

Ik had enkele proefritten achter de rug en alles lijkt naar behoren te werken.

Er stond me een ellenlange tocht te wachten, maar dit was nog niets vergeleken met de 3.200 kilometers die ik later zal moeten afleggen om Ares 4 te bereiken. Het was alvast een goede voorbereiding op het echte werk!

Mark Watney