Hoewel ik met de gebakken peren zit, blijf ik niet bij de pakken neerzitten. Ik ben een overlever! Daarom dacht ik een aantal sols na over hoe ik mijn voedsel-en drinkvoorraad kon vergroten. En ik kwam op –al zeg ik het zelf- een briljant idee namelijk: een eigen aardappelproductie starten op Mars. Aangezien ik botanicus ben, weet ik perfect hoe ik plantjes moet kweken. Ik verbouwde 126 m² grond van de Hab (een kunstmatige habitat). Vervolgens haalde ik onvruchtbare grond van buiten en strooide er wat vruchtbare grond die ik meegenomen had van de Aarde, overheen. Daarna bemestte ik het met mijn uitwerpselen. Ten slotte snuffelde ik in de voedselverraden en vond daar allerlei dingen om te planten zoals erwten, bonen en aardappelen. Maar toen dook het volgende probleem op: hoe kon ik ze in godsnaam voldoende water geven? Daarop vond ik snel een effectieve, maar gevaarlijke oplossing. Ik kon hydrazine verbranden om aan genoeg water te komen. Hoewel mijn voedsel-en watervoorraad nu sterk zal toenemen (ik heb het berekend), zal het niet voldoende zijn om 4 jaar rond te komen. Het duurt immers 4 jaar wanneer Ares 4 voet op Mars zal zetten en zij zijn voorlopig mijn enige hoop op redding. Ik zou er alles voorover hebben om nu te kunnen communiceren met NASA. Op die manier kan ik hen laten weten dat ik nog leef en dat ze mij voeding moeten toesturen. Maar aangezien de communicatieschotel van zijn voet was gerukt en meegesleurd was geweest door de storm, bestaat die mogelijkheid niet. Tenzij ik de Mars Pathfinder kan vinden en aan de praat krijg…