We hebben vandaag een vrije dag gehad, uitgeslapen, rustig ontbeten en paar marktjes gedaan. Die zijn hier in overvloed. We krijgen verschillende malen de vraag om foto's van ons te mogen maken: blanke mensen zijn hier zeer in trek. Deze middag gaan zwemmen, een lekkere mocktail gedronken en een verkwikkende voetmassage gehad. Als afsluiter van de dag zijn we met z'n allen gaan eten. Nu naar bed want de wekker staat om 5 uur zodat we om 5.45 uur kunnen ontbijten om met de trein naar Malang te reizen. Dit wordt een treinreis van 8 uur. Afstanden zijn hier een stuk groter dan ze op de kaart lijken.
Gisteren hebben we een hele drukke dag gehad. 's morgens om zeven uur weer in de bus, en vertrokken naar de Borubudur, een van de wereldwonderen. Het was indrukwekkend. Met een gids die ons meteen een inzage gaf in de wereld van Hindoeïsme, Boedisme, en de ontwikkeling in Indonesisch Java. Ten tijde van het bouwen van dit indrukwekkende monument was 90% van de bevolking Hindoestaans, en nu is 90% moslim. Daarna zijn we naar Pranbanan gereden, waarvan wij vonden dat het zo mogelijk nog indrukwekkender was als de Borubudur. Vooral de manier waarop alles na de aardbevingen weer hersteld en uitgezocht wordt is voor ons niet te begrijpen. De Borobudur en Prambanan zijn gebouwd door stenen op elkaar te stapelen met uitgekapte groeven. Na de vernielingen door o.a. de aardbevingen lag er een grote hoop stenen, die door wetenschappers uit Leiden op foto werden gezet om zo weer alles op te bouwen, vanaf foto's van daarvoor. Na de Prambanan zijn we naar een voorstelling geweest van een Indonesisch ballet: Ramayana, een prachtig uitgevoerd liefdesverhaal op de theatrale manier van de Indonesische dans. Toen we terug in het hotel waren zijn we meteen gaan slapen: zo'n intensieve reis hakt er echt wel in.
Deze morgen was het weer vertrekken om 7.00 uur, dus liep de wekker af om 5.15 uur. de mensen staan hier allemaal vroeg op, want het is al echt donker om 6 uur 's middags. Maar toch is het vermoeiend. We begonnen onze dag met een korte rit naar een grote rivier( de naam is me even ontschoten.) Daar zijn we op een houten prauw gestapt met 6 mensen per boot. Deze boot bracht ons van Calipucang naar Cilicap, een tocht van dik 3 uur. Het was echt de moeite waard om op zo'n simpel bootje op een enorm brede rivier te varen. we kwamen heel veel vissers tegen, soms op hele kleine bootjes, echt nog uit een boomstam gemaakt. Die gooiden dan hun netten uit midden op de rivier, met aan het uiteinde een grote blok piepschuim, zodat ze konden zien, waar de netten lagen. Langs de oevers van de rivier zagen we de mangrove-struiken, waarbij de wortels wel een 1,5 m boven het water groeiden( zie foto bijlage) Ook waren op sommige plaatsen de militairen op hun buik door het oerwoud aan het kruipen, bij wijze van training denk ik. Toen we in Cilicap aan kwamen, zijn we weer op de bus gestapt voor een lange rit van nog eens 450 km naar Yokjakarta. Yokjakarta is een moderne, grote stad van 600.000 inwoners. Er wonen veel studenten, wat de stad een heel ander karakter geeft als de 2 grote steden die we al bezocht hebben. Veel moderner, ook weer heel druk, en zeker nauwelijks armoede. Deze regio is sowieso een zeer groene, welvarende streek: onafzienbare rijstvelden, waar veel mensen met de hand aan het werk waren. Het aantal brommers en scooters gaat echt alle voorstelling te boven. Het hotel is modern, en mooi! Morgen wacht ons een hele drukke, maar prachtige dag, met de Borobudur, Prambanan, en 's avonds een diner met een Indonesische dansgroep. We zijn benieuwd!.
We zijn per becak (fietsbecak met eigen chauffeur) naar een lokale markt gegaan met zowel een grote variatie aan groenten/fruit/ kruiden/vlees/vis. De geur was ook wel doordringend. Op de markt kon je kleding,... kopen. Onze chauffeurs stonden weer klaar om ons naar een kampung te rijden. Dit was een hele mooie kampung (=een deel van het dorp). Binnen deze kampung wordt heel wat aan huisindustrie gedaan, zoals een tempe-fabriek waar kroepoek nog heel ambachtelijk wordt gemaakt en zeer lekker. In de kampung hebben we ook de productie van bruine rietsuiker gezien en deze smaakte voortreffelijk. Niet te vergelijken met de indrustriele rietsuiker van bij ons. Een jonge gespierde hunk klimt elk uur naar boven om een emmertje palmolie te gaan halen (zie foto) en daar ze maken ze palmwijn en palmolie van. Niets wordt weggegooid, elk deeltje van de vruchten wordt gebruikt voor o.a. het maken van vegers, brandhout en stellingmateriaal. Vervolgens hebben we gezien hoe ze kokosnoten verwerken: ze hakken ze open, laten het kokosmelk in een emmer lopen (lekker, we hebben ervan gedronken). De kokos wordt losgemaakt van de schil, en verwerkt tot cocospasta,....... Magnifieke Wayang poppenwerplaats gezien, waar van de witte acaciaboom prachtige poppen gemaakt worden, die ze gebruiken voor het poppenspel. In het bos zagen we allerlei vruchten zoals: cocospalmen, kiwibomen,bananenbomen, ananasbomen,mango en cacaobomen, peperstruiken, bomen met Jack-fruit, Dorian ( hetzelfde maar zoals de Indonesiërs zeggen: smells like hell, but taste like heaven). Al bij al een hele leuke en leerrijke ochtend. Tijdens de rit door de kampung voelden we ons als koningen: de kleine kinderen riepen en zwaaiden enthousiast. Wij zelf hebben in de namiddag rust genomen, lekker even geslapen, terwijl een deel van de groep nog een tocht op zee gedaan heeft en een nationaal park bezocht. Vanavond hebben we dan heerlijk gegeten in een visrestaurant, waar we eerst zelf onze vis moesten kiezen, en ook scampi's en calamaris. Het was overheerlijk, verser kan niet. Morgen weer om 5.30 uur opstaan, en vertrekken met de bus,en daarna met de boot naar Yoggyakarta te reizen.
Hallo allemaal. Gisteren hebben we een fantastische rit gehad langs prachtige landschappen en rijstvelden met een leuke stop in Garut. ( zie foto gisteren in bijlage)Steeds hebben we onderweg weer versteld gestaan van de hoeveelheid winkeltjes, eetkraampjes, op elkaar gebouwde huisjes, en de enorme hoeveelheid mensen. De gidsen geven alleen al voor Jave aan: meer dan 170 miljoen inwoners ( 16 keer zoveel als België. Geen wonder dat het zo'n georganiseerde rommelhoop is. De mensen zijn allemaal even vriendelijk, en zijn tot nu toe niet opdringerig. Hoogtepunt van de dag was ongetwijfeld ons bezoek aan Kampung Naga: een dorpje dat helemaal zelfvoorzienend is door de verbouwing en verwerking van rijst, gelimiteerd aantal inwoners, en hele eigen gebruiken ondanks het feit, dat men islamitisch is. Ze hebben geen elektriciteit, geen stromend water, maar zijn zeer georganiseerd.
Rit langs de theeplantages en rijstvelden in de bergen( 2400 meter hoog)
Na de botanische tuin en de spreekwoordelijke files, zijn we de bergen in gereden en langs een aantal theeplantages en rijstvelden gepasseerd. De terrassenbouw voor de rijstvelden is erg arbeidsintensief. De theeplantages waren ook mooi, maar de mooiere komen de volgende dagen nog.
Daarna hebben we ontzettend lang gedaan over 50 km onmin Bandung te komen vanwege de files,en in Bandung was de chauffeur ook de weg kwijt.( meer dan 2 miljoen inwoners) Uiteindelijk het hotel bereikt, weer zeer mooi, authentiek etc. Lekker getafeld met wat nieuwe vrienden, en morgen weer om 5.30 uur op.
Terwijl we onderweg weer diverse files hebben meegemaakt, gaan de bedelaars daar erg inventief mee om. Tussen de auto's door komen ze de hele tijd lekkers verkopen of gewoon bedelen.
Hallo allemaal, vanmorgen om 5.30 uur werden we gewekt. Heerlijk uitgebreid ontbijt gehad. Om 7.00 waren we al vertrokken voor het eerste deel van de reis naar Bandung. Wat een verschil met gisteren: nu hebben we een goed beeld gekregen van deze miljoenenstad (meer dan tien miljoen inwoners). Prachtige wijken, enorme gebouwen, geweldig veel mooie hotels, paleizen etc. Wat mij vooral bij blijft is de enorme drukte, de ongelooflijke hoeveelheid scootertjes, die door het verkeer krioelen, maar ook de geweldige manier waarop in het verkeer met elkaar wordt om gegaan. Geen problemen als er voorgedrongen wordt, de auto's en de scooters lijken elk moment te botsen, maar er gebeurt niks. Ook heel opvallend: in een gewone straat steekt iedereen de hand omhoog en steekt dan over,ze stoppen echt wel, ondanks het gekrioel van de voertuigen. De grotere banen hebben om de 100 meter een viaduct voor de voetgangers over de weg. Prachtig geregeld zonder duidelijke regels.
We zijn toen naar Bogor gereden naar een schitterende botanische tuin rondom het Batavia-paleis. prachtige opnames gemaakt daar.
De reisleider wenste direct al een deel van Jakarta te laten zien. We hebben het prachtige, maar verouderd Bataviaplein bezocht. Jakarta is een miljoenen stad met enorm veel en luid verkeer. Iedereen verplaatst zich in deze toch wel vervuilde stad met bromfiets en lapt alle verkeersregels aan z'n laars. Mensen wonen soms op een vuilnisbelt waar de kinderen nog spelen. Het is schrijnend om dit te zien. We zijn ook de haven gaan bezoeken met een houten bootje. Overal oude boten en veel armoede. Dit was niet bepaald het mooie gedeeelte van Jakarta, maar wel heel interessant om te zien hoe het verschil hier groot is tussen arm en rijk. We zijn onze uitstap beëindigd met een lekker diner in restaurant Batavia.
Hallo allemaal Eindelijk was het zover, we waren precies op tijd op Schiphol. Een aantal medereizigers al gesproken, leuke mensen. We zijn nog even koffie en gebak gaan eten op precies dezelfde plaats als voor de reis naar Curacao. Nuwwerzl 4,5 jaar geleden. Lange wachtrijen om in te checken en bagagecontrole zodat we nog maar even tijd hadden om een kleinigheidje te eten en te drinken! Eindelijk konden we boarden en zagen al de cockpit van Garuda Airlines. We zaten al naast een paar mensen die ook met Djoser de reis Jakarta -Bali en hebben al uitgebreid kennis gemaakt. Op de fotto's kan je zien dat we een deel van de wereld hebben overgevlogen om uiteindelijk over de evenaar te vliegen om na 13 u 50 in Jakarta te landen. De Indonesische luchtvaartmaatschappij geeft een heel goede service: verschillende maaltijden, hapjes tussendoor en wat drankjes. We hebben wel niet zoveel kunnen slapen, maar hebben onze tijd doorgebracht met lezen, film kijken en wat kletsen.
We hebben vandaag een vrije dag gehad, uitgeslapen, rustig ontbeten en paar marktjes gedaan. Die zijn hier in overvloed. We krijgen verschillende malen de vraag om foto's van ons te mogen maken: blanke mensen zijn hier zeer in trek. 
Gisteren hebben we een hele drukke dag gehad.
Deze morgen was het weer vertrekken om 7.00 uur, dus liep de wekker af om 5.15 uur.
We zijn per becak (fietsbecak met eigen chauffeur) naar een lokale markt gegaan met zowel een grote variatie aan groenten/fruit/ kruiden/vlees/vis. De geur was ook wel doordringend. Op de markt kon je kleding,... kopen. Onze chauffeurs stonden weer klaar om ons naar een kampung te rijden. Dit was een hele mooie kampung (=een deel van het dorp). Binnen deze kampung wordt heel wat aan huisindustrie gedaan, zoals een tempe-fabriek waar kroepoek nog heel ambachtelijk wordt gemaakt en zeer lekker. In de kampung hebben we ook de productie van bruine rietsuiker gezien en deze smaakte voortreffelijk. Niet te vergelijken met de indrustriele rietsuiker van bij ons. Een jonge gespierde hunk klimt elk uur naar boven om een emmertje palmolie te gaan halen (zie foto) en daar ze maken ze palmwijn en palmolie van. Niets wordt weggegooid, elk deeltje van de vruchten wordt gebruikt voor o.a. het maken van vegers, brandhout en stellingmateriaal. Vervolgens hebben we gezien hoe ze kokosnoten verwerken: ze hakken ze open, laten het kokosmelk in een emmer lopen (lekker, we hebben ervan gedronken). De kokos wordt losgemaakt van de schil, en verwerkt tot cocospasta,.......
Hallo allemaal.
Na de botanische tuin en de spreekwoordelijke files, zijn we de bergen in gereden en langs een aantal theeplantages en rijstvelden gepasseerd. De terrassenbouw voor de rijstvelden is erg arbeidsintensief.
Terwijl we onderweg weer diverse files hebben meegemaakt, gaan de bedelaars daar erg inventief mee om.
De reisleider wenste direct al een deel van Jakarta te laten zien. We hebben het prachtige, maar verouderd Bataviaplein bezocht. Jakarta is een miljoenen stad met enorm veel en luid verkeer. Iedereen verplaatst zich in deze toch wel vervuilde stad met bromfiets en lapt alle verkeersregels aan z'n laars. Mensen wonen soms op een vuilnisbelt waar de kinderen nog spelen. Het is schrijnend om dit te zien. 
Na een busreis van een uurtje zijn we aangekomen in het zeer chique hotel Santika. Waar we een welkomstdrankje kregen.
Hallo allemaal
