Waarom ik maar niet genees

Iedereen kent in de familie of vriendenkring wel iemand die langdurig ziek is, of die van de ene kwaal in de andere valt. Mensen waarvan de dokters niet juist vinden wat er scheelt. Mensen die maar niet genezen geraken van ziektes die op het eerste zicht vaak heel gemakkelijk te behandelen zijn. Mensen die dagelijks medicijnen slikken en toch maar niet echt gezond worden. Als wichelroedeloper kom ik af en toe eens bij mensen die ten einde raad zijn omdat ze maar niet genezen of omdat ze wel altijd weer iets anders hebben. Die mensen zijn meestal al jaren in behandeling bij verschillende dokters. Vaak is het zo dat de dokters wel een duidelijk en correcte diagnose kunnen stellen, maar de patiënt geneest niet zoals verwacht, of hervalt na heel korte tijd. Hoe komt zoiets?

Uit ervaring kan ik zeggen dat dat bijna altijd mensen zijn die boven aardstralen slapen. Niet dat de aardstralen hier in deze gevallen de ziektes veroorzaken, maar ze belemmeren wel de genezing, de VOLLEDIGE genezing. Al het goeie werk dat de dokters en de medicijnen over dag doen, wordt ’s nachts weer teniet gedaan omdat het lichaam blootgesteld wordt aan aardstralen. Alle remedies die bij de andere patiënten wel heel doeltreffend zijn, missen hier hun kans omdat ze worden tegengewerkt door aardstralen en omdat de patiënt onvoldoende weet te recupereren ’s nachts. Een bedverplaatsing naar een stralingsvrije plaats, brengt bij dergelijk mensen meestal heel vlug al een oplosing. Vanaf dat moment kunnen de medicijnen trouwens hun werk verder zetten en elke dag een stap dichter bij een volledig herstel komen.

Mensen waar de dokters geen raad meer mee weten, mensen waarvan men zegt dat de ziekte tussen hun oren zit, moeten een beroep doen op een ervaren pendelaar. Ze kunnen veel tijd, geld en vooral ellende besparen.

Hiermee wil ik zeker ook niet de traditionele geneeskunde en de medicijnen in twijfel trekken, INTEGENDEEL. Ik heb nog nooit tegen iemand gezegd om een behandeling of medicijn te stoppen. Dat is het werk van de dokters om daarover te oordelen!

Het is echter ook nog steeds zo dat de drempel naar een wichelroedeloper zowel voor de patiënt als voor de dokter nog steeds heel groot is. Het is haast nog een taboe om hier open voor uit te komen. Mensen moeten het eerst horen vertellen van een goeie vriend of familielid eer ze contact durven nemen met ons. Ook de dokters zouden in dergelijke gevallen misschien eens rapper een ”moeilijk geval” moeten doorsturen.