Ik herinner mij nog goed één van mijn eerste opdrachten als radiësthesist. Ik werd begin de jaren ‘90 opgebeld door een echtpaar uit het Gentse. Ze wouden een afspraak maken om hun te laten uitpendelen. Zij waren kort daarvoor naar een voordracht geweest van Adhémar Vandroemme en wilden nu weten of er in hun huis geen schadelijke straling was. Omdat ik dichtst in de buurt woonde, had Adhémar mijn naam doorgegeven. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op de dag van de afspraak kwam ik aan in het grote herenhuis van een welstellend echtpaar dat, naar mijn inschatting, iets ouder dan 50 jaar moet zijn geweest. Vooral de vrouw des huizes was erg onder de indruk van wat schadelijke aardstralen kunnen aanrichten.

Na hen nog eens te hebben toegelicht hoe ik tewerk ga, begon ik aan mijn opdracht. Ik had zo de indruk, noem het voorgevoel, dat die dame nogal sceptisch stond tegenover mij. Volgens mij had ze een totaal ander beeld voor ogen van een wichelroedeloper. Ik vermoed dat ze eerder een oudere man had verwacht, misschien met grijs haar en een lange baard, of met een dikkere buik. Maar de persoon die met pendel en wichelroede door haar tuin liep, was ‘maar’ een twintiger in versleten jeans. Hoewel de vrouw het niet liet blijken, voelde ik toch dat ze bevooroordeeld was. Dit hield mij echter niet tegen mijn taak goed uit te voeren en aan te duiden waar de aardstralen zich bevonden in de tuin en vooral waar ze juist de woning binnenkwamen. Het echtpaar had geluk, want geen enkel bed of sofa stond boven aardstralen. Uit een babbel met het echtpaar achteraf, bleek dat ze nog niet echte gezondheidsproblemen gehad hadden. Maar door hun huis te laten uitpendelen hadden ze nu natuurlijk ook de zekerheid dat ze op de goede plaatsen sliepen en dat ze op die manier het risico op heel wat chronische aandoeningen konden verminderen.

Toch was de vrouw niet helemaal tevreden, ze had niet echt vertrouwen in mij en belde enkele dagen later mijn leermeester Adhémar Vandroemme zelf op en met de vraag of hij toch niet persoonlijk haar woning kon uitpendelen. Een paar dagen later is Adhémar dan maar naar het Gentse gereden om deze woning te onderzoeken. Natuurlijk kwam Adhémar, totaal onwetend wat ik gevonden had, tot dezelfde resultaten als ik. Die dame vertelde pas achteraf aan Adhémar dat een van zijn leerlingen een paar weken eerder, tot net dezelfde bevindingen was gekomen.

In april 2010 belde diezelfde vrouw mij terug op. Ze waren net verhuisd naar Vlaams Brabant en ze had graag haar woning laten uitpendelen door mij … Dit keer was de dame niet meer bevooroordeeld en schonk ze mij haar volle vertrouwen … en ik … ik was jammer genoeg al lang geen twintiger meer!