het fietsavontuur van Mireille Bekaert en Herman De Wulf
Mireille en Herman trekken op 10 juli 2011 per fiets naar Rome en hopen daar begin augustus te arriveren. Een tocht van meer dan 2000 km, met pak en zak, met tent en slaapzak. Tijdens onze voorbereidingen kregen we graag jullie tips. Eens vertrokken hopen we op veel aanmoedigingen.
17-07-2011
Etappe 8. Tübingen â Sigmaringen (a/d Donau) 72 km (814)km
Vanochtend hebben we onze tent in de regen moeten afbreken. Het was
aangekondigd en we hebben het geweten. Méér dan 70 km in de regen. Het mag dan
een zacht regentje zijn, je wordt er wel heel nat van.
We hadden gisteren al een Hollands koppel opgemerkt, veertigers. Op zich
niets bijzonders. Er waren op de camping nog enkele koppels die naar Italië wilden fietsen. Maar dat koppel had iets bijzonders, iets ondeugends, en (hij) een oude racefiets met versnellingen op de
kader en een gedemodeerd koersstuur. Ik vroeg me gisteren al af hoe je met
een dergelijke fiets zover kon geraken. De man vertelde me vanmorgen dat hij al
drie keer lek was gereden. Goede reis zeiden we nog, toen we ze een
halfuurtje voor ons zagen vertrekken. Nog op zoek naar een Bäckerei, zagen we
hen al terug. Hij met zijn fiets in de hand. De aanhechting van de derailleur aan
de kader was afgebroken. Hij was op zoek naar een fietsenmaker en dacht dat de
kader misschien nog te lassen was. Zijn fiets was 30 jaar oud en toen zeiden we
hen dat het vandaag zondag was en er wellicht geen fietsenmaker open was ..
Het ontbijt hebben we nog genomen in een Bäckerei in Tübingen. We doen
dit nu al enkele dagen, een uitgebreid ontbijt nemen in een bakkerij. Hier zijn
ze er voor uitgerust, met koffie, kaas en hesp, muesli en uiteraard een ruime
keuze in koeken. We moesten de Schwäbische Alb over en daarvoor hadden we
energie nodig. Het werd een stevige klim met stijgingspercentages tot 7%, 5 km
lang. De hoogtemeter van de GPS gaf boven 740 m aan. De foto v/d dag is de
aankomst van Mireille. We hadden vandaag niet veel keuze. We hebben maar 4 fotos
genomen en geen enkel filmfragment.
Na het middageten, we waren opnieuw wat opgedroogd, hebben we zoveel
mogelijk de gewone wegen genomen en niet meer de soms onverharde fietspaden. Op
enkele kilometers van Sigmaringen wees de GPS als kortse weg een autoweg aan,
een viervaksweg. Er was amper verkeer, de afstand schatte ik op 2 km. We hebben
even geaarzeld maar de regen weerhield ons van een omweg te maken. We kozen
voor de kortste weg en reden de 2 laatste km tot de stad tegen een vaart van 50
km/u. We hadden al een Gästehaus via de telefoon geregeld. Om 16u gearriveerd. De
douche voelde heerlijk aan. De kledij wordt nu gewassen en gedroogd. De tent
hangt te drogen in de badkamer. Net een spaghetti gegeten en nu nog een
stadwandeling maken, want morgen wordt onze laatste Duitse dag, hopelijk met
wat minder regen.
Etappe 7. Durlach â Tübingen (Zwarte Woud) 95 km (742)km
Deze morgen werden we wakker met de zon op het tentje. Dus niet meer
getreuzeld inpakken en wegwezen voor 95km. Klimdag nummer 1 was er al eentje
om U tegen te zeggen. Korte maar stevige stukken tot 9% en dat met een zware
fiets, 20 en 30kg bagage erop en 27°. Onze rit bracht ons terug in prachtige
dorpjes (zie foto) , langs velden en bossen. Tussendoor hadden we wel even tijd
om van een terrasje te genieten. Zoals steeds wegen de laatste loodjes het
zwaarst, ook nu, 15km door het bos. In de beschrijving: paadje loopt beetje omhoog !! We zullen het
geweten hebben ! Als klap op de vuurpijl waren net in het bos de batterijen van
de GPS bijna leeg alhoewel we nog een tiental kilometers moesten doen. GPS
uitgeschakeld en overschakeld op gids Mireille die de papieren route volgt. Maar
de beschrijving van de route in het bos was niet zo duidelijk in het boekje. Toen
Herman de GPS opnieuw opzette ter controle bleken we al enkele kilometers van
het pad afgeweken te zijn. Met een bang hart dat de batterijen het helemaal zouden
laten afweten, hebben we ons met de GPS opnieuw op het traject gezet. Een
spannend moment. Gelukkig ging het van dan af aan bergafwaarts. Met de
trekkingfiets bijwijlen tegen meer dan 30km per uur op onverharde grint-bos-wegen!
Uiteindelijk toch de camping bereikt na een zeer vermoeiende dag, waarin we
635m hoogteverschil hebben overbrugd, genoten en afgezien, maar toch weer tevreden
dat we het hebben meegemaakt. Morgen belooft heel zwaar te worden. Men
voorspelt een ganse dag regen en net nu moeten we de Schwäbische Alb op, een
klim tot 737m, het hoogste punt tot nu toe. Bis morgen. Wordt vervolgd .
(gisteren) Na ons avondeten ( in een restaurantje buiten de camping )
kwamen we terug naar ons tentje die vlakbij een bank met afdakje opgesteld
stond. Daar zat toen een jong koppeltje te genieten van een heuse wok met
allerlei soorten groentjes, staek enz Het bleken Nederlanders te zijn. Hele
spontane leuke mensen die onmiddellijk geinteresseerd waren in ons avontuur.
Zij kwamen heel toepasselijk van ROME en waren op weg naar huis. Om een lang
verhaal kort te maken, het werd nog een heel leuke avond met een lekker tasje
thee met Italiaanse koekjes aangeboden door Jessica en Jarno, die kok is in een
sterrenrestaurant in Rotterdam ! Jessica, die nog studeert, beloofde ons de
blog elke dag te volgen. Deze morgen vonden we nog een leuke attentie van de
twee aan onze fietsen: een zakje met de rest van de koekjes, wat snoepjes en
een attent afscheidsbriefje. Jessica en Jarno, onze uitnodiging om bij ons
langs te komen en Gent ( en het Boerenparlement in ons dorp )te bezoeken blijft
steeds geldig.
Etappe 6. Hemsbach â Durlach (bij Karlsruhe) 91 km (647km)
Eerst eens zeggen dat we het geweldig fijn vinden om jullie reacties te lezen. Hopelijk blijven jullie ons volgen. En laat uit je reacties ook maar horen wat je wilt lezen. Vragen stellen mag. We proberen ze dan te beantwoorden in een volgend berichtje.
Deze morgen terug om kwart na negen op de fiets. Er werd ons droog weer
en 25° beloofd vandaag. Het klopte, hoewel de zon zich niet meteen gewonnen
gaf. De wind echter, niet in ons voordeel, ging weer stevig tekeer. Deze keer
hebben we zeker twee derden van ons traject door bossen gereden, kilometers
lange stroken recht toe recht aan en zo plat als een biljart. Het lijkt
makkelijk, maar je bent dan ook rapper geneigd om wat harder te trappen ! Dus
tijdig eten en drinken blijft de boodschap ! Dagelijks drinken we dan ook zeker
3 bidons leeg bovenop de eventuele koffie of thee tijdens een stop. Als
fervente fan van de racefiets krijk ik elke dag meer en meer waardering voor de
trekker die met pak en zak geladen zijn route volgt. Eens de 50 km voorbij begin
je de benen te voelen en lange rechte stukken kunnen dan vervelend worden. Een
koffie op een onverwacht terrasje doet dan wonderen. We zijn vandaag langs
Bruchsal voorbijgereden. Niets bijzonders zou je denken, maar in dit stadje staat
een parel van een barok kasteel. Vandaag was ook onze laatste dag met een vlak
parcours, vanaf morgen begint het klimwerk, nog niet de hoge toppen zijn maar misschien
wel al stevige kuitenbijters. Dat lees je dan morgen wel.
We zijn nu vlabij Ludwigshafen gearriveerd en hebben daarstraks opnieuw
onze tent opgesteld. Gisteren nog geprobeerd om via het WiFi-net van het hotel
ons berichtje door te sturen, maar na ettelijke pogingen en de assistentie van
een jonge onthaaljuffrouw zijn we er toch niet in geslaagd op het internet te
geraken. Vanmiddag bleek de redding plots in zicht toen we langs een Mc Donalds
fietsten. Hier altijd gratis WiFi werd ons vooraf verteld. Jaja, één uur gratis
en de internetsleutel wordt opgestuurd op je Duits GSM nummer. Alweer niet voor
ons dus.
Ondanks de dreigende lucht is het de hele dag droog gebleven. De rit
begon langs de obstroute, de fruitroute. De oevers van de Rijn hebben we
ingeruild voor een glooiend parcours met afwisselend landbouwvelden en
fruitbomen. We hebben dus maar een paar handenvol pruimen geplukt onderweg, van
een oude pruimelaar die toch teveel vruchten droeg. De wind was ons deze keer
niet zo goed gezind! Het was bijwijlen beuken om 15km per uur te halen, maar
Flandriens als we zijn is afstappen nooit een optie ! Wat vooral opviel vandaag
was de enorme wijdsheid van het landschap en het fantastisch uitgebouwd
fietswegennet, daar kunnen we in ons landje alleen maar van dromen!!! Rond 4u
werd het tijd voor een break en net toen reden we langs een uitnodigend
terrasje waar ze zelfgemaakt ijs verkochten. Dus de remmen toe en kiezen maar
! We kozen 2 bollen op een hoorntje, maar hoorntjes mocht men niet opeten op
het terras ( hoewel we de intentie hadden om ook nog een koffie te drinken ) Herman
pastte zich aan en nam een potje ik ging mijn tsjoep op de stoep opeten. Je
moet het maar verzinnen ! Maar we hebben er daarna nog eens ferm om gelachen,
want dat is ook iets wat we veel doen, we voelen ons heel goed in ons vel en de
conditie is super. Uiteindelijk kwam de zon nog tevoorschijn en mocht ons
tentje nog eens uit de zak! Nu gaan we ons pint uitdrinken hier in de kantine.
Santé !
Deze morgen vertrokken onder dreigende wolken met een ( gelukkig voor
ons )stevige rugwind richting volgende bestemming. 90 km langs fantastish mooie
fietspaden langs de oever van de Rijn. Koblenz en andere minder gekende
pittoreske Middeleeuwse stadjes, de wijnstokken op de hellingen en de Lorelei
werden allemaal deskundig vastgelegd voor het archief. Spijtig genoeg zijn we
vandaag ook weer niet droog gebleven. De regenvesten moesten steeds aan en uit
! Na onze middagstop stelde Herman vast dat zijn jasje weg was. Bijgevolg is
hij nu 85 euro lichter en een knalrode nieuwe regenvest rijker ! En andermaal
zijn we weer beland in een leuk hotelletje om morgen met droge kleren een
nieuwe tocht aan te vangen !
Etappe 3: Zülpich â Andernach (a/d Rijn) â 86 km. (355 km)
Vanochtend de weerberichten gehoord. Vandaag zonnig en morgen regen. We
dachten er eerst een rustige dag van te maken. Maar gezien het mooie weer en de
uitstekende conditie hebben we de camping te Remagen alweer ingeruild voor een
hotelletje, nu in Andernach (a/d Rijn) een goede 20 km verder dan onze geplande
bestemming. De grintwegen van gisteren werden vandaag goed geasfalteerde
landwegen. Heel rustig in een heerlijke zonnetje. Onze huid kleurt al mooi
bruin, dan toch die delen die we aan de zon kunnen blootstellen. Er zat ook al
wat klimwerk in. We zijn eerst gestegen tot zon 270 meter boven de zeespiegel
om dan in een lange afdaling de oevers van de Rijn te bereiken. Met meteen een
wondermooi zicht op deze grootse rivier. Een terrasje, een yoghurt ijscoupe met
aardbeien, wat heeft een mens nog meer nodig. Juist een hotelletje voor de
nacht. Het was even zoeken en dan nog in de regen. De laatste 7 km langs de
Rijn kregen we regen. Gelukkig heeft de GPS ons alweer foutloos naar een
fietsvriendelijk hotelletje geloodst. Maar eentje zonder WIFI. Dus wordt het
even zoeken.
Niet Echtz dus maar Zülpich vandaag !!! Deze morgen zaten we al om 8.50u
op de fiets voor een rit van 125 km naar Echtz. Eerste opdracht ontbijt
zoeken. Bree is een hele mooie stad, maar net zoals bij ons is er op
maandagmorgen niet veel open behalve een hotel waar het ontbijt al gedaan was
en een mooi café naast het stadhuis waar ze gelukkig ook een broodje kaas
serveerden. Eenmaal ons ontbijtje genomen konden we onze route verderzetten
richting St. Odiliënberg voor de aansluiting op Reitsmas route naar Rome. Het
weer was hetzelfde van gisteren, zeer warm en bijna geen wind. We zaten terug
goed op schema. Eenmaal op Reitsmas route veranderden de brede asfaltwegen met
druk verkeer in pittoreske grintwegen door bos en veld met steeds De Roer
(Rhur) kabbelend naast ons. Na een aantal stops om de nodige energie op te
slaan kwamen we uiteindelijk op een punt waar we nog 25 km voor de boeg hadden.
De camping met een frisse douche was niet meer veraf, en toch afslag gemist en
6 km te ver !! Terugkeren was geen optie voor ons dus werd het vandaag een
hotelletje maar wel 19 km verder op het traject voor morgen. Hotel Europa te
Zülpich ! Het eten is hier lekker, de pint smaakt goed en het vooruitzicht van
een zacht bed en morgen 19 km minder voor de boeg stemt ons gelukkig.
Na een gezellig ontbijt en een emotioneel afscheid van onze ouders
kinderen en vrienden zijn we deze morgen stipt om 10 u aan het Boerenparlement in
Massemen vertrokken voor een trip van 135 km naar onze eerste camping in Bree.
De eerste kilometers mochten we rekenen op het gezelschap van Marcel onze
trouwe WTC Lambroeker. In Wichelen namen we afscheid en zetten wij alleen onze
tocht verder. De samengepakte donkere wolken maakten stilaan plaats voor de zon
en met een heel zacht briesje voornamelijk in de rug konden we onze snelheid
hoger houden dan voorzien. Tegen half twee ongeveer zaten we al voorbij
Mechelen in Putte en hebben we een eerste stop ingelast. Daarna ging het linea
recta naar Bree. Rond 7u stond ons tentje en konden we eindelijk genieten van
een welverdiende Tongerlo.
Het is toch altijd nog wat spannend. De bagagelijst meermaals doorgelezen om te zien of we toch alles mee hebben. Ondertussen wat telefoontjes beantwoorden van mensen die ons nog een goede reis toewensen. En Mireille heeft de winkel leeggemaakt. Voor haar is de soldenperiode gedaan en staat de winkel nu klaar om de nieuwe collecties te ontvangen.En dan de bagage aan de weegschaal. Voor Mireille kloppen we af op 20 kg, het vooropgestelde gewicht; voor mij wordt het opnieuw 30 kg om mee te sleuren. De kleine besparingen op het gewicht zijn verloren gegaan aan het gewicht van de mini-PC en de batterijladers voor de GPS. De fiets eens uitgeprobeerd en toegegeven het zal opnieuwe wennen worden die eerste dag. Een fiets met een dergelijk gewicht is veel moeilijker in balans te houden dan een lichtgewicht racefiets.
Dit wordt dan ook het laatste bericht vanuit Massemen. Morgen vertrekken we aan café het Boerenparlement omdat ons clublokaal gesloten is. Om 9u hebben we onze familie gevraagd om samen te ontbijten en om 10 uur zullen we afscheid nemen in aanwezigheid van veel vrienden en buren. Indien we over een WIFI-verbinding beschikken zullen we elke avond een bericht laten op deze blog, hopelijk elk dag ook met een foto erbij. Misschien morgen al vanop de camping te Bree. Tot morgen. Ciao!!
Het heeft wat moeite gekost om de hele route in de GPS te programmeren. De uitgestippelde route tot de aansluiting op de Reitsma route in Nederland had ik in de routeplanner (Mapsource) opgemaakt. Op de PC was dit een route van 133 km maar eens op de GPS ingeladen, liep de afstand telkens op tot bijna 160km. Een minitieus vergelijk van beide tracé's leerde me dat de GPS me over een andere route stuurde dan Mapsource op de pc. Door het instellen van meer "via"-punten heb ik de route nagenoeg gelijk gekregen. Met een GPS leren werken is geen sinecure en vergt heel wat studiewerk en uitproberen. Hopelijk is al dat werk niet voor niets geweest maar dat lezen jullie vanaf volgende week wel op deze blog.
Vandaag over twee weken is het de grote dag. Volgend weekend wordt het laatste trainingsweekend. We vertrokken vandaag in Eksaarde voor een rit van 60 km in een mooie streek. De beloofde zon hebben we niet gezien. Het werd alweer een rit tegen een voor WTC Lambroek gewoonten hoge snelheid van meer dan 28 km/u. Zo, en de rest van de week wordt het nog hard werken aan het uittesten van onze GPS routes, het voor de eerste keer opvullen van de fietszakken met alle bagage, een laatste check van de bagagelijst... nog veel werk en voor Mireille lijkt het zo ireëel, het grote avontuur komt nu wel heel dichtbij.We hebben in elk geval al meer kilometers in de benen dan er ons nog te wachten staan tot Rome. Alhoewel wanneer we in Rome zullen zijn (en dat hopen we toch) zou onze kilometerteller opgelopen moeten zijn tot bijna 4.5OO km. Woh, dat is een smak meer dan vandaag.
We hebben de knoop doorgehakt. Om onze blog bij te houden tijdens onze reis hebben we beslist om een mini PC aan te kopen. Het werd een Acer Aspire One met een sterke batterij en een ruim geheugen. Dit bericht werd al meteen via deze kleine PC van anderhalve kilo op de blog gezet. Dit lukt. Voor onze internetverbindingen in het buitenland speculeren we op een USB stick van een buitenlandse provider. Dit zou de goedkoopste oplossing zijn. Ik probeer het maandag toch nog eens met een Telenet stick van een collega.
105 km in regen en wind. De rit die de wielerclub op de kalender heeft geplaatst vertrok vandaag in Ertvelde. Het grootste deel van de rit liep echter over Hollands grondgebied. Een prachtige rit maar met 55 km in de regen en langs de binnendijken van Zeeland en langs de Westerschelde, met kilometers rechte weg, maakte van deze rit toch een lastig parcours. Toch haalden we op dit eerste deel door de wind in de rug een gemiddelde van meer dan 29km/uur. Met de wind op kop v oor de laatste 50km ging het iets trager. Maar we hebben snel gereden en voelden opnieuw dat onze conditie goed zat. Moet wel op twee weken voor onze grote start.
Zondag 7 uur. Gietende regen. Toch maar opgestaan want vorige week hadden we omwille van de regen gekozen om niet te fietsen en het werd uiteindelijk nog een vrij zonnige regenvrije ochtend. 8 uur aan het lokaal. Alleen. De start voor de rit van vandaag (Dwars door het Waasland) was in Kalken en dus verkozen onze clubleden om rechtstreeks naar de startplaats te fietsen. We waren met zes vandaag, net zoals die andere club die ons tegen meer dan 30 km/u kwam voorbijgereden. "Allé mannen pak het wiel!", werd er achteraan geroepen. En het was Mireille die voor de aansluiting zorgde. Tot in Belsele, goed uit de wind gezet, volgde Mireille en Co gezwind de snelle bende zodat we met een gemiddelde van meer dan 29 km/u stopten voor een drankpauze. Op de kleinere wegen, in het tweede deel van de rit haakten we af omdat het ons te gevaarlijk werd, hoewel we door onze korte aflossingen nog één keer konden aansluiten. Terug in Kalken noteerde onze fietscomputer nog een gemiddelde van meer dan 28km/u. Een bewijs dat onze conditie goed zit en een geruststelling voor onze start naar Rome over nu net drie weken!
Gisteren werd ons oudste WTC-Lambroek-clublid 80 jaar. Voor onze voorzitter een moment dat niet zomaar mocht voorbijgaan en dus werd er vandaag zaterdag een clubuitstap gepland richting geboortedorp van Marcel, Bavegem. In Bavegem stond Marcel ons met zijn zoon en schoonzoon op te wachten om de 15 km terug naar Massemen te kunnen meerijden maar niet nadat vrouwtje Paula eerst nog voor een gebakje had gezorgd. Vanmiddag was er dan een gezellige BBQ in 'onze' Parking en deze namiddag, onder dreigende regenwolken, kregen we ook nog een familiaal fietsuitstapje op het programma. Een mooie dag ter ere van een monument van onze club. Marcel gefeliciteerd met je leeftijd en je lange fietscarrière.
Na een familiaal hemelvaartweekend in Spanje -zonder fietsen- en een Pinksterweekend van lang uitslapen, kriebelde het vandaag op deze tweede Pinksterdag om onze trekkingfiets van stal te halen om er de Turfputtenroute mee te rijden. En als echte trekkers hebben we ondanks het minder goede weer, toch genoten van het terrasje aan de Waterkant in Berlare. Het zal niet moeilijk zijn om ons aan te passen aan het trekkersleven. Toch niet wanneer het om terrasjes gaat.
Door een slechte nacht zijn we niet verrokken met de club voor de zaterdagse clubrit. Maar omdat we morgen naar het eerste communicefeestje van onze Seth moeten willen we per sé toch enkele kilometers rijden, genitend van het zonnig weekend. We schrijven ons in te Zwalm voor de korte rit van de Omloop het Volk en gaan voor 52 kilometer langs mooie Vlaamse wegen.
Vandaag terug op de fiets voor een korte rit van 40 km met vertrek in Erwetegem. Klein detail, we rijden wel vanaf Massemen met de fiets en zo wordt het toch nog een rit van 75 km. Door een vlugge start in Erwetegem beslissen twee clubleden het onderweg wat langzamer te doen en op eigen tempo te rijden. Na 25 km op goed 19 km van de controlepost werkt een koppel wielertoeristen als een rode lap op onze kopmannen die het tempo opdrijven tot boven de 40km/u. De controlepost komt net op tijd maar na een drankje en wat rust blijft het tempo hoog naar onze gewoonte. Een kortere rit tegen een hoog tempo en met zeer goede benen bij iedereen.
