Je ervaringen met interims en detacheringsbureaus die je graag goude bergen beloven.
Het lijkt wel: verboden ouder dan 50 jaar oud te worden.
Over mijzelf
Ik ben John
Ik ben een man en woon in Boom (België) en mijn beroep is Werkzoekend (IT).
Ik ben geboren op 08/09/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Internet / muziek.
Dringend op zoek naar een job, bij voorkeur als Uniface-specialist (consulent/applicatieprogrammeur/analist)
Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Wat is het Win Win – Activaplan?
Deze maatregel is een middel om de werkgelegenheidsgraad in het algemeen, en in het bijzonder deze van sommige doelgroepen (laaggeschoolde 26-minners, 50-plussers en personen die minstens 1 jaar werkloos zijn) te verhogen.
Zij bevordert de herinschakeling van werkzoekenden in het normale arbeidscircuit doordat de RVA aan de werknemer een deel van het nettoloon betaalt via de uitbetalingsinstelling (vakbond of HVW) van die werknemer. Dit gedeelte dat de RVA betaalt, noemt men de werkuitkering.
Of een werknemer voldoet aan de voorwaarden van het plan ACTIVA, zal blijken uit een werk- kaart die het werkloosheidsbureau van de RVA geeft dat bevoegd is voor de woonplaats van de werknemer.
Vanaf 01.01.2010
Vanaf 01.01.2010 geldt, in het kader van het WIN WIN -ACTIVA- plan, een regeling van versterkte activering (hogerewerkuitkering) voor sommige categorieën van werklozen:
-1.100 euro per maand gedurende maximaal 24 maanden voor 26-minners zonder diploma HSO;
-1.000 euro per maand gedurende maximaal 24 maanden voor 26-minners met hoogstens een diploma HSO en voor 50-plussers;
-750 euro per maand gedurende maximaal 12 maanden, gevolgd door 500 euro gedurende maximaal 16 maanden, voor
werklozen sedert minstens één jaar.
08-09-2010
Start van deze blog
Vandaag is het mijn verjaardag. Een dag om feest te vieren zou je zeggen. Nee, niet ècht dus, want al weer 2 jaar en 2 weken werkzoekend.
Diverse keren reacties ontvangen op geplaatste cv's bij alle mogelijke jobsites en veel interims/uitzendbureaus bezocht, maar nog steeds geen resultaat.
Mijn cv, getuigschriften en referenties zijn te raadplegen via www.jkessel.be --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Op mijn verjaardag schreef Jos Ghysen:
Hoe kan een datum zich zo diep in het geheugen wringen? 8 september.
8 september 1938. Dat is 72 jaar geleden. En nog altijd niet uitgewist.
Een jongetje van 12 dat nooit anders dan de vrijheid had gekend en dat
nu met de auto van huis werd weggereden om dertig kilometer verder
achtergelaten te worden in een onmogelijk groot en kil gebouw dat
kostschool heette en waar kinderen voor de duur van een jaar gevangen
gezet werden. Je was niet alleen. Er waren nog wel honderd andere
gevangenen die voor de rest van het schooljaar op elkaar aangewezen
waren. Ja, met Allerheiligen, mocht je voor twee en een have dag naar
huis. Kans dat je je familie niet meer herkende.En dat weer terugac hter
de hoge murend tot het kerstmis wilde worden.
Je sliep met honderd in één grote zaal waar iedereen snurkte naar eigen
welbehagen. En waar een surveillant urenlang rondwandelde en toekeek of
je niet uit je bed kroop. Onzin want alles was op slot.
Wat zei ik? 72 jaar is het geleden. Vooral geleden.
De ballade van de dingen die niet overgaan.
JOS.
Nieuwe job? 3 "detacheerders" benaderden mij in 1,5 dag tijd
Hè, hè, eindelijk weer eens wat leven in de brouwerij. Voor één en dezelfde opdracht werd ik via 3 verschillende detacheringsbedrijven benaderd. Een 2-tal vanuit België, die elk wel het reizen tussen huis (Boom) en de plaats van uitvoering van het werk (Heverlee/Leuven) wil regelen, maar wat "zeurderig" doen over de hoogte van deze kost (gaat tenslotte van hun geprognotiseerde omzet af) en ééntje vanuit Nederland die een firmawagen de normaalste zaak van de wereld vindt. Het Nederlandse bedrijf begon zelfs over een detacheringsperiode met de optie tot een aansluitend vast dienstverband, terwijl de Belgische ondernemingen het hadden over een tijdelijke opdracht.
Het ging over exact dezelfde opdracht helemaal in mijn taakgebied, kennis en vaardigheden.
Allen gaan ze er achter aan zo ze dat noemen en ik zal zo snel mogelijk meer horen. Zal wel na het komende weekend zijn, want morgen kennen we in België "Wapenstilstand" dus is de eind-opdrachtgever in Leuven niet bereikbaar, en deze vrijdag wordt weer een typische brugdag.
Google blijft de aantrekkelijkste werkgever ter wereld. Dat blijkt uit een ranglijst opgemaakt door Universum, een bedrijf dat zich bezighoudt met 'employer branding'. Google kan in de ranglijst van 2010 zijn koppositie van vorig jaar handhaven, maar krijgt concurrentie van de 'Big Four', de vier grote auditbedrijven. KPMG, Ernst & Young, PricewaterhouseCoopers en Deloitte bezetten in die volgorde, de tweede tot de vijfde plaats. Daarna volgen bekende merkenbedrijven zoals Procter & Gamble en Coca-Cola. Ook enkele grote zakenbanken komen in de top tien voor.
Weer een week voorbij zonder de beloofde/toegezegde telefoontjes
Alweer een week voor Jan met de korte achternaam zitten wachten op de toegezegde telefoontjes over de nieuwe opportuniteiten. Blijft het zo weer, veel beloven en dan stil blijven. Hopen dat ik snel wat positievers kan neerschrijven hier.
Laten we ons maar weer optrekken aan een fris schrijfsel van onze Belgische vriend:
De man was 84. Dat wist ik want we hadden vroeger in hetzelfde klasje
gezeten.Hij sloeg mij in volle straat op de schouder en riep: weet jij
nog dat de Knook jou een klets tegen je kop gaf en dat jij toen
helemaal over mij heen viel? En dat de inktpot toen uit de bank gevallen
was?
Ik wist alles nog. De Knook, de klets, de inktpot en het jongetje van
een jaar of negen.Hij was nu een man van 84 en hij had blijkbaar het
geheugen van een olifant.
Dat ik toen tot overmaat van ramp ook nog over de piano was gevallen en
dat die toevallig open stond en dat die een vreseljjk lawaai had
gemaakt.
Het jongetje wist alles nog. Ik ook, allicht want ik was het slachtoffer
in het verhaal geweest. Toen de piano een afgrijselijk muziekwerk liet
horen, ging de Knook pas helemaal door het lint. Hij schreeuwde : En
piano spelen kan hij ook al niet! Hetgeen niet waar was want ik volgde
al drie jaar pianoles bij meester Bongaerts.
.Zou de Knook nog leven? vroeg de man.
Ho! zei ik. Dan was hij nu een heel stuk over de honderd.
3hoeveel kinderen en kleinkinderen heb jij? vroeg de man. Drie kinderen en negen kleinkinderen, zei ik.
Hoeveel zou de Knook er gehad hebben? vroeg de man zich af. Als die
nakomelingen allemaal zo rap uit hij sloefen schieten, dan is dat geen
plezierige familie!.
Twee oude heren die midden in de drukke straat filosofische gesprekken voerden over dingen die 75 jaar geleeen gebeurd waren.
Er kwam een man vooprbij met een jongetje van een jaar of acht aan de
hand. Als je nu niet ophoudt met zeuren, dan krijg je seffens een klets
om je oren! hoorden we de vader zeggen.
Dat kan best een nakomeling van de Knook zijn, zei ik.
Dan heeft hij tegenslag, zei de man, hier staat geen piano.
Er viel een wilde kastanje, recht op mijn kop.Het pleintje telt
slechts twee kastanjelaars.Stel dat daar in dit seizoen alle drie
minuten één kastanje boven uit die boom losgeraakt en naar beneden
tuimelt Geef toe, dan is er één kans op de duizend dat die recht op uw
kop valt. En toch deed ze dat. Wilde kasrtanjes brengen geluk. Dat
wisten wij al van in het tweede of derde studiejaartje.De kastanje die
dan op je kop terecht kwam, raapten wij met grote eerbied op, staken hem
in onze broekzak en daar zat hij dan een heel seizoen lang geluk te
brengen. Als het toén werkte, waarom zou het dan nu niet meer gaan?
Bijgeloof ? En dan? Wie zegt dat bijgeloof minder waard is dan ander
geloof? Voor mij niet gelaten, ik heb de kastanje in mijn broekzak en
als gij niét gelukkig wilt worden, dan is dat uw eigen zaak.
Jos.
Ze steekt dus in mij broekzak. Ik wandel de stad in en ik voel ze in
mijn hand. Het wordt een bijzondere dag vandaag. de rdeitje trlt dlrcyd
ywee kastanjelaarsye
Het wordt saai. Geen reactie over de hoteljob (dank je Accent, maar niet heus), en in Leuven zijn ze blijkbaar nog bezig over een tarief ofzo. Ik moest in de buurt van de telefoon en de e-mail blijven, maar noppes nix. Hopen maar weer tot volgende week.
Juist voor het begin van het weekend een telefoontje vanuit een Nederlandse organisatie. Of ik nog beschikbaar was voor een Uniface-opdracht voor een opdrachtgever in Leuven?
Natuurlijk wel! En zelfs nog Uniface. De Nederlandse organisatie is mij bekend en is gespecialiseerd in detacheringen rond Uniface.
Boom-Leuven is niet haalbaar met openbaar vervoer (ong. 3,5 uur reistijd), maar daar was wel wat voor te vinden.
Ik zou snel meer horen, maar dat hangt dan weer af van de opdrachtgever in Leuven.
Een stevige stormachtige wind, maar toch met de fiets het dorp ingereden. Zelfs nog een 15 minuutjes te vroeg, goed, kan ik even uithijgen, want ik had de wind juist volop tegen.
Vreemde ervaring tijdens dit bezoek.
De consulente waarmee ik de afspraak had gemaakt was afwezig
Ik heb mij daar eerder als werkzoekende laten inschrijven: onbekend en "niet te vinden"
Een chaotisch intake-gesprek
Naam opdrachtgever mocht ze niet zeggen (ik had zèlf uitgevonden wie en waar die was)
Over salarisindicatie wist ze ook niets: "in overleg met opdrachtgever"
Geen goed gevoel bij dit bezoek. Gelukkig had ik op de terugreis de stormachtige wind in de rug.
Hoi, een vacature gevonden als hotelreceptionist met nachtregime en nog op een redelijke reisafstand. Heeft wel niets met automatisering te maken, maar wèl met kans op werken! De procedure loopt via Accent Uitzendbureau. Afspraak gemaakt voor een gesprek komende dinsdag.
Het wordt saai. Geen reactie over de hoteljob (dank je Accent, maar niet heus), en in Leuven zijn ze blijkbaar nog bezig over een tarief ofzo. Ik moest in de buurt van de telefoon en de e-mail blijven, maar noppes nix.
Juist voor het begin van het weekend een telefoontje vanuit een Nederlandse organisatie.
