De volgende ochtend stond ik op en maakte ineens kennis met de 2 kotgenoten: Mélodie en Antoine. Antoine kwam ook uit België maar van Brussel. Hij probeerde Nederlands te praten, dat was wel grappig =p maar het lukte hem wel. Mélodie kwam uit Frankrijk. Ineens overschakelen naar Frans was wel raar haha =p. Mélodie vertelde mij dat ze niet kon douchen. Daar begon het al... Ik had ook ontdekt dat mijn nachtlampje kapot was. Er waren enorm weinig schuiven in de kleerkast, het was er vuil en smerig, in de keuken plakte elke kast die je open deed, het wasmachine werkte niet evenmin de vaatwasser, er was geen wasrekje, ja jawel een rekje dat buiten aan de muur hing, maar wij zaten wel op een eerste hé! Alles kon gewoon naar beneden vallen van onze was. Maar dat was nog niet het ergste... Antoine wilde zijn laptop uit het stopcontact trekken en alles kwam gewoon mee uit de muur, resultaat: GEEN ELEKTRICITEIT! We hebben meteen naar de huisbazen gebeld maar ze konden niet meteen komen. Om 16u zeiden ze... Daar stonden we dan en de televisie werkt ook maar amper. Jourik kwam tegen 12u naar ons omdat hij dan moest uitchecken in het hotel. Ik vertelde alles en ons besluit stond bijna vast: we gingen een nieuwe piso zoeken, dit kon echt niet! Sandra en Jan hadden voor die prijs een veel beter piso! Ik ben meteen terug beginnen inpakken. Ondertussen waren Sandra en Jan ook aangekomen op ons appartement en zagen ze het ook met eigen ogen. We zijn rustig (alé rustig=p helemaal onder stress maar kom) iets gaan eten en meteen terug op zoek gegaan naar nummers om te bellen. We zijn ook meteen terug naar het hotel gegaan om nog 2 nachten te boeken voor de zekerheid, moesten we tegen zaterdag nog altijd niets gevonden hebben. Tegen 16u zijn we dan teruggegaan naar het appartement om te luisteren wat de huisbazen te zeggen hadden. Eén van de huisbazen begon met een mes het stopcontact in de kamer van Antoine terug te maken. Het kastje van de elektriciteit ging hij met hetzelfde mes ook herstellen... ineens was er kei grote vonk! Levensgevaarlijk wat die kerel aan het doen was! Ons besluit stond vast! Ze zeiden wel dat ze alles in orde zouden brengen, maar hoe lang ging dat nog duren?! Een paar weken en dan terug hetzelfde geval zeker, nee dankuwel! We zeiden dat we echt niet wilden blijven omdat het appartement niet in orde was en normaal gezien moeten zij ervoor zorgen dat dat wel is alvorens het te verhuren. De huisbazin zei dat het jammer was en drong een beetje aan om te blijven maar ons besluit stond vast. We kregen alleen onze huur van die paar dagen terug en onze waarborg niet... We vonden dat echt niet eerlijk en zijn er tegen in gegaan maar het hielp niets. Ze zei dat wij het allemaal maar hadden moeten zien en dat de waarborg voor haar een zekerheid was dat we bleven. We hebben de sleutels afgegeven en zijn vertrokken. We zijn meteen al onze bagage gaan afzetten in het hotel en beginnen zoeken naar piso's. Jan en Sandra waren zo lief om ons te helpen met de bagage en de piso's! Jan is meteen een krant gaan halen en we zijn beginnen bellen. Ik heb op het internet gezocht naar nummers en Jourik heeft nog een paar nummers gebeld van daarvoor nog en naar de huisbazin van Sandra of die ons niet kon helpen, maar tevergeefs. Alle nummers die we belden waren tevergeefs want al de piso's waren al bezet. Uiteindelijk hebben we toch nog 2 nummers gebeld waar we wel bij terecht konden. 1 daarvan had Jourik gebeld en de andere ik. Maar het was ongeveer rond hetzelfde uur dat we mochten gaan kijken en dus besloten we ons op te splitsen. Jan en ik en Sandra en Jourik. We besloten dan af te spreken bij de piso die ik ging bezoeken omdat dat meer in het centrum lag. Ik en Jan kwamen aan bij de piso maar het bleek een immo te zijn. Dus dat was al niets. Ondertussen kwamen we Sandra en Jourik tegen op straat, ze waren op weg naar ons, en die vertelde ons dat die vrouw niet eens was komen opdagen. Ja lap! We besloten na veel bellen om even te pauzeren en zaterdag verder te zoeken. We hadden vrijdag immers onze introductiedag in Valladolid met de andere erasmusstudenten, een verloren dag dus... We zijn gezellig iets gaan eten en vroeg gaan slapen want de wekker zou al afgaan om 7u!
Ik en Sandra konden vandaag intrekken in onze piso. Terug sleuren met al die valiezen, alle geluk waren we met 4 =p. Jourik heeft ook ineens zijn valies op het appartement gezet. We zijn ook meteen de sleutels gaan halen en met de huisbazin gaan praten. We moesten de waarborg al betalen en de huur tot aan het begin van de maand. Alle kamers waren ondertussen verhuurd. De 2 andere kamers waren verhuurd door 2 Fransen, een jongen en een meisje, ook erasmusstudenten. Alles was geregeld en we konden aan ons avontuur beginnen. Ik kon al blijven maar Jourik ging de volgende dag komen omdat hij nog een dag extra had geboekt. We hebben het die middag rustig aan gedaan en rustig het stadje gaan verkennen, wat we eigenlijk al hadden gedaan tijdens onze zoektocht naar een piso. We zijn die avond de cocktails al is gaan uitproberen in The Red Lion, een plaatselijk barretje daar. Ze hebben er zalige mojito's!!! Rond half 2 zijn ik en Sandra naar ons kot gegaan en Jan en Jourik gingen (samen) hun laatste nacht tegemoet in het hotel. Toen ik op mijn piso aankwam, moest ik mijn bed enzo nog opdekken. Toen ik dat aan het doen was merkte ik dat de matras echt super vuil was onder het deken dat erop lag en dat de grond erond ook super vuil was. Er lagen overal houtschilfers en stukjes plafond. Mijn sokken en sloefen waren al super vuil. Ik dacht al zo van: "Amai dat hadden ze wel eens mogen opruimen en schoonmaken zenne:s". Maar dat konden we natuurlijk nog wel oplossen door zelf schoon te maken natuurlijk. Ik besloot dan maar te gaan slapen.
Na een nachtje goed slapen zijn we op zoek gegaan naar een piso. We zijn eerst naar de universiteit gegaan om nummers te verzamelen. We hadden al van studenten gehoord die vorig jaar waren gegaan dat daar overal briefjes hangen met studenten die iemand zoeken om een appartement te delen of gewoon mensen die een appartement verhuren met een aantal kamers. Koten kennen de Spanjaarden niet, daar zijn het appartementen die je moet delen met andere (erasmus)studenten. Het was eveneens onze eerste kennismaking met de universiteit, het is te zeggen die van mij, Jan en Sandra want Jourik had ze al eens bezocht. De universiteit bestaat uit verschillende campussen die aan elkaar zijn gebouwd. Onze campus lag (natuurlijk) weeral helemaal op het einde van de straat =p. We zijn meteen kennis gaan maken met Marta. Zij staat in voor de internationale relaties op de school. We dachten dat we ons al meteen konden inschrijven enzo maar blijkbaar zou dat op een andere dag gebeuren. Ze zei ook dat vrijdag op onze introductiedag alle informatie zou worden meegedeeld. We stelden ons voor en we zeiden dat we nog maar net waren aangekomen en dat we nog allemaal op zoek waren naar een kot, behalve Sandra want zij had al bijna zo goed als een piso gevonden via het internet. Marta bracht ons naar de inkomhal waar op een bord verschillende briefjes hingen. We hebben meteen alle nummers opgeschreven die bruikbaar waren en we zijn dan in een park iets verder van de universiteit volop gaan bellen. De mensen hier in Soria zijn echt enorm vriendelijk! Terwijl we aan het bellen waren, kwam er een oudere vrouw met haar dochter, denk ik, meteen naar ons toe om een babbeltje te doen. Ze zagen meteen dat we erasmusstudenten waren en ze hebben ons ook wat aanwijzingen gegeven over plaatsen waar we wel wat zouden kunnen vinden om te huren. Iedereen van ons had meteen een afspraak om de appartementen te gaan bezichtigen. We besloten om samen te gaan dan konden we elkaar helpen en raad geven. Het was ondertussen al 14u. Sandra had een afspraak om 14u45. Zij is wel alleen gegaan omdat wij al een afspraak hadden om 15u. Ik, Jan en Jourik zijn eerst naar de zone rond de universiteit gegaan. Jourik had naar de huisbazin gebeld van het appartement. De ligging was heel goed maar het was heel duur voor wat het was: 250 voor een eenpersoonskamer, geen internet en het was er niet zo gezellig. We besloten de vrouw te zeggen dat we nog wel iets zouden laten weten. Onze volgende afspraak was om 16u met de huisbazin die ik had gebeld. Het appartement zag er op het eerste gezicht heel goed uit, maar dat was maar schijn. Dat zal je nog wel merken in mijn volgende bericht. Alle kamers waren nog vrij en het was 220 voor een tweepersoonskamer en 175 voor een eenpersoonskamer maar de kosten niet inbegrepen. Het lag in het centrum. Er was wel nog geen internet maar ze verzekerde ons dat dat er wel zou komen. De televisie werkte eerst niet maar haar man heeft dat hersteld. De vaatwasser was kapot en het wasmachine lekte maar dat zou in orde komen. Ons besluit (van mij en Jourik) stond bijna vast: we zouden met twee de tweepersoonskamer nemen en delen door twee, dan kwam het goedkoper uit. Om 18u en 19u hadden we een afspraak met andere huisbazen die Jan had gebeld. Sandra had ondertussen haar piso al gevonden. Haar kotgenoten waren Spaanse meisjes en ze had de sleutels al dus ze mocht er zich de volgende dag al nestelen! Tussendoor zijn we dan maar de Spaanse keuken gaan ontdekken in een barretje, het was er enorm gezellig en lekker! Al had ik eigenlijk niet zo heel veel honger door de stress van het zoeken naar een piso. Het eerste appartement dat Jan nog wilde zien lag redelijk ver van de universiteit. Er waren nog heel wat kamers vrij, maar het was toch niet zijn ding, je moet je ook goed voelen ergens natuurlijk. Het tweede appartement dat Jan wilde bezoeken lag ook heel dicht bij de universiteit, wat al een pluspunt was. Spijtig genoeg was er wel nog maar één kamer vrij. Het was er super gezellig, internet, alles werkte, netjes, terras, mooie badkamer, ... voor 245 alles inbegrepen. Jan zijn keuze was al bijna gemaakt, maar er restte hem en mij nog één afspraak. Hij zei dat hij nog zeker die avond iets zou laten weten. Om 20u hadden we dan nog één afspraak. Het appartement lag wel wat verder van de universiteit, zo'n 20 minuten wandelen. Er was nog één kamer vrij en de andere kamers waren al bezet door 2 Spanjaarden. Er was nog geen internet maar dat zou er komen. Het was er wel minder netjes maar dat is normaal met 2 Spanjaarden =p. Jan zijn keuze stond vast: het werd de piso dicht bij de universiteit met alles erop en eraan. Ik wilde niet met 2 Spanjaarden samenleven de komende 4 maanden dus ik koos ook meteen voor het andere kot. Die avond hebben we allemaal meteen gebeld naar de huisbazen om te zeggen dat we piso zouden nemen want we waren zo moe en we hadden echt geen zin om nog verder te zoeken. Ik en Sandra konden al meteen naar onze piso de volgende dag want we hadden nog 1 nacht geboekt in het hotel. Jan en Jourik konden pas donderdag intrekken omdat zij nog een nacht langer hadden geboekt. 's Avonds zijn we gezellig iets gaan eten en vroeg gaan slapen want we waren gewoon kapot van onze zoektocht en van de dag ervoor. Ons erasmusavontuur zou kunnen beginnen, alé dat dachten we (ik en Jourik) toch...
Op weg naar Zaventem... Het begon al goed toen 3 van de 4 veel te veel bagage bij hadden =) we moesten dus maar bijbetalen. Het afscheid was zwaar maar het was het begin van een nieuw avontuur en een rijke ervaring in ons leven. Na al het inchecken en de controles gingen we om 12u05 van de grond =p... Ons erasmusavontuur kon beginnen! Het was maar een korte vlucht, zo'n 2u20 min. We kwamen aan op de luchthaven in Madrid rond 14u25. Onze bagage hadden we meteen, wat een meevaller! Even een klein hapje gegeten en we namen de taxi naar het treinstation Chamartín waar we nog héééééééél lang moesten wachten op onze trein naar Soria. We kwamen in het station aan rond 16u30 en onze trein was er pas tegen 19u. Nadat we onze tickets waren gaan halen, hebben we dan nog maar iets gegeten =p het was immers nog een treinreis van 3u! De treinstations in Spanje zijn echt super slecht georganiseerd, helemaal het tegenovergestelde van België! We wisten het spoor maar pas ongeveer 5 min. voor vertrek. Jaja, stel het je visueel voor: 4 uitgeputte studenten met meer dan 100 kilo bagage, handbagage, handtas, rugzakken, trolleys =p. We hadden ons al strategisch opgesteld met z'n allen in het midden zodat we meteen naar het spoor konden spurten. De klok sloeg 19u. Nog steeds geen spoor te bespeuren... Dan ineens kwam er op het bord: RETRASADO, ja lap! Rond 19u30 kwam er uiteindelijk het spoor op: 14. Yes, eindelijk! We hebben in ons leven nog nooit zo hard gerend met zo veel bagage denk ik! Alle geluk was er een roltrap. Jourik smeet alles naar beneden zodat het sneller zou gaan =) en dan waren de paaltjes onderaan de roltrap nog niet op maat gemaakt voor onze valiezen (vooral die van Jan dan =p), great! Ik dacht echt bij mezelf: "Hoe gaan wij die bagage ooit op die trein krijgen?"=p. Uiteindelijk was er een super vriendelijke Spanjaard die mij en Sandra heeft geholpen =p, wat charmes toch allemaal kunnen bereiken hé ;). De jongens maar worstelen met hun bagage, hihi =) maar wij hebben ons goed hart ook getoond natuurlijk. Eindelijk op de trein. Daar zaten we dan naast een bejaard koppel dat een kaartspel aan het spelen waren waar we echt geen jota van begrepen =p. Verder zaten er ook nog enkele straal bezopen studenten achter ons die heel de tijd aan het roepen en het tieren waren. Het werd heel donker en we konden dus ook al niets meer buiten zien. Dan maar de i-pod op... Het geroep van die zatlappen kwam er gewoon bovenuit, great! Dan maar op de laptop van Jan. We zaten wel met een probleem... Door de vertraging van onze trein zouden we pas aankomen om 22u25 en we konden maar inchecken tot 21u, nooooooooo! Jourik heeft dan maar gebeld naar het hotel en we moesten naar het andere deel van het hotel gaan, dat iets verder lag, om in te checken. Eindelijk kwamen we aan in Soria. Vermits Soria nogal bergachtig is, moesten we een taxi bellen voor al onze bagage mee te krijgen. Gelukkig had Jourik alles al goed op voorhand geregeld i.v.m. hotel, nummers van de taxi's, ... en was hij al eens in Soria geweest. We konden meteen een taxi bellen. Ik en Jourik zaten in de taxi van een Portugees, een hele vriendelijke kerel. Hij vroeg meteen vanwaar we kwamen en hij begon een hele babbel met ons over vanalles en nog wat. Hij heeft uiteindelijk ook zijn kaartje gegeven voor het geval we nog eens een taxi nodig zouden hebben (niet dus=p). We kwamen aan in het andere hotel. Jourik en Jan zijn gaan inchecken en ik en Sandra hebben op de bagage gelet =p. Het was nog redelijk warm buiten. Nadat we ons hadden ingecheckt, zijn we dan maar verder gegaan naar het eigenlijke hotel een beetje verderop. Het hotel was prachtig! Jaja, de Jourik heeft zijn best gedaan =p. Eindelijk konden we gaan slapen zodat we goed uitgerust aan onze zoektocht naar een verblijf (piso) konden beginnen!
