Wij, de vrouwen (de 2 Karin(e)n dus), zitten braaf op de achterbank van de zeer luxueuze minivan waarmee we vervoerd worden door onze 2 privéchauffeurs. Onze mannen doen dit supergoed! Ge moet u voorstellen dat ge ineens de baan op moet met een wagen die, volgens horen zeggen, rijdt zonder dat de gaspedaal wordt aangeraakt.(as a matter of speaking...😉).
Samen overleggen ze of we nu oost, west of noord rijden. Er wordt wat geprutst aan de gps en we are on the road.....over ne gps gesproken....de gehuurde gps bleek na dag 1 al niet meer te werken. Resultaat : we moesten terug naar de verhuurmaatschappij om een andere gps op te halen. Pfffff zouden we weer uuuuuren moeten wachten? Die tijd hadden we eigenlijk niet. Oplossing : 'ja in dienen auto steekt ook nen ingebouwde gps.....die zullen we gebruiken👍 Wij kunnen volop genieten van de landschappen, verwonderd zijn over alle mogelijke gekke en rare vervoermiddelen die we hier zien, onze opmerkingen geven of er nu te hard wordt gereden, maar ook zingen we uit volle borst mee met de goeie muziek (waarvoor de Chris heeft gezorgd) Het is ok op de achterbank! De voorraad drank (lees : water, cola, sprite) staat aan onze voeten. We komen niks te kort. Regelmatig zijn we verantwoordelijk voor het nemen van foto's. Vrouwen hebben meer oog voor detail hé.
We kijken uit naar de volgende dagen. Het hoogtepunt morgen zal de helicoptervlucht boven de Grand Canyon zijn, daar verwachten we ongelofelijke dingen van de natuur te kunnen bewonderen. Maar eerst nog eens goed slapen, supervroeg opstaan (omdat we morgen veel Miles moeten rijden) en op zijn Amerikaans ontbijten (koffie à volonté, toast brood met eieren én pancakes) tot schrijfs
Vandaag, dinsdag 12/7 start onze echte roadtrip. Na een goed ontbijt in het hotel, richting Getty Center in L.A. Het is een geweldig mooi gebouwencomplex met dito tuinen aan de rand van LA, gebouwd in opdracht van de multimiljonair J. Paul Getty en bedoeld om een 'deel' van zijn kunstcollectie in onder te brengen. Je komt onderaan toe in een parkeergarage ( wat zijn die ruim en groot) en wordt dan met een treintje naar het complex op de heuvel gebracht. INDRUKWEKKEND! De 'wauw's' zijn hier op zijn plaats. Zeer mooi zicht over LA ( dat ongelooflijk groot is en eigenlijk bestaat uit meer dan 80 gemeenten die elkaar kleven).
Na een uur of twee zijn we dan vertrokken naar Palm Springs, een residentiële stad op ongeveer 190 km van LA!
De autostrades op met hun 4 tot 6 rijvakken ( en waar men ook langs rechts mag voorbij steken). Heel bizar maar toch efficiënt. Zeer druk verkeer zodat we pas rond 17.00 u in Palm Springs zijn. Wat een weer, temperatuur > 40°, zeer warm. En wat een hotel, groot groter grootst past hier zeker bij. Niet getreuzeld, vlug het zwembad in. Nog nooit zo'n warm water gehad ( en dat is niet verwarmd hé). Maar gelukkig, na het ondergaan van de zon daalt de temperatuur toch wat. Na het nodige opfrissingswerk, even wandelen naar 'downtown' waar er volgens de 'valet-boy' een 60- tal restaurants zijn. We hebben ze niet geteld maar zijn gaan eten bij LULU, een leuke en frisse bistro.
Het blijft voor ons toch raar dat in de prijzen van de menukaart er geen taksen (8,25%) noch een gebruikelijk fooi is begrepen. Deze fooi bedraagt gewoonlijk tussen de 15 en de 20% naargelang men tevreden of hel tevreden is. Wat als je niet tevreden bent en niets geeft? Nog niet ondervonden, dat komt misschien nog wel.
Morgenvroeg gaan we ontbijten in de stad, niet in het hotel want 'verschrikkelijk' duur! En dan op weg naar Needles, gelegen op de beroemde 'Route 66'! 339 km.
Na een vlekkeloze lange vlucht zijn we goed aangekomen in Los Angeles om 13.15 plaatselijke tijd. Na de onvermijdelijke wachtrijen aan de grenscontrole en het oppikken van onze valiezen (oef, ze waren meegereisd), reden we vervolgens met de gratis shuttle naar Avis om onze huurwagen op te halen. Toen we echter daar de wachtrij opmerkten, vlogen de 'oh my god' kreten in het rond. Na 2,5 u. zuchten in de Californische zon konden we eindelijk vertrekken met onze Dodge minivan richting hotel. Natuurlijk was inmiddels heel onze namiddagplannng in LA in rook opgegaan. We besloten dan maar om nog iets te gaan eten en ons dan rust te gunnen na een lange vermoeiende dag van meer dan 26 u.
Na een korte nacht, 's morgens om 4.30u in Zaventem, samen met -jawel- enkele duizende reizigers! Incheck - gebruikelijk wachten- maar uiteindelijk vlot ingecheckt. En nu opnieuw wachten met een tas koffie. Vrouwen reeds aan het windowshoppen!
)
