Hoe zeer ik ook hoop dat we toch nog de barrage wedstrijden kunnen halen, en hoe hard ik ook supporter voor de Rode Duivels, ik vrees dat het niet meer zal lukken.
Vincent Kompany heeft in één zin gelijk. We moeten er blijven voor gaan en in geloven. Er is immers geen andere keuze. Maar, met nog twee wedstrijden twee punten ophalen op de Turken lijkt me ijdele hoop. We moeten allebei nog tegen de Duitsers. Die zijn al geplaatst, en mogelijk spelen ze met een B-elftal. Alleen, wat betekent dat: een Duits B-elftal? Dat bestaat eigenlijk niet. Het zullen gewoon andere jongens zijn die nog veel meer dan de gevestigde waarden hun best zullen doen. Daar moeten we niet rekenen op een kado: wij niet en de Turken niet. Laat ons ervan uit gaan dat we allebei verliezen. Dan zal het verschil gemaakt worden in onze thuis match tegen Kazachstan, en de Turken thuis tegen Azerbeidzjan. Ik ga er vanuit dat beide matchen gewonnen zullen worden. We zullen dus derde worden.
Een interessante bedenking enkele dagen geleden gehoord in NOS Studio Sport. In een vroegere Nederlandse selectie zaten 10 (!) spelers die de Champions League gewonnen hebben. In de huidige Nederlandse selectie zitten er maar vier.
Als ik de lijn doortrek naar België, en de verklaring hoor dat we binnenkort met Nederland kunnen wedijveren, dan moeten we dus hopen dat naast Manchester City en Arsenal om maar twee namen te noemen, ook Anderlecht, Club Brugge, Genk of Standard de Champions League wint in de komende jaren... Tot dan rekenen we op Eric Gerets? Veel werk aan de winkel.
