In het prille begin hebben we wat met ons hoofd in de wolken geleefd en op de duur waren we meer bezig met onszelf dan met de essentie van de wandeling.

We zagen het heel groots,

dachten aan een massa-opkomst.

Dit leek echter niet haalbaar.

Dan hadden we niks anders gedaan

dan organiseren, repeteren en nog eens organiseren.

En werd het presteren

in plaats van voor het plezier samen ontspannen iets doen.

We kregen stress en het werd onoverzichtelijk bij de gedachte alleen al.

Gelukkig leefden we in de realiteit en zagen we in dat we het beter klein hielden.

De realiteit was ook dat wij het onder ons twee moesten zien te regelen,

we vonden geen anderen die mee wouden helpen voorbereiden.

07-09-2013 om 12:30 geschreven door wandeling aan zee