Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
wandeling aan zee
De Panne - Knokke Onze Mucomars
07-09-2013
In het prille begin hebben we wat met
ons hoofd in de wolken geleefd en op de duur waren we meer bezig met onszelf
dan met de essentie van de wandeling.
We zagen het heel groots,
dachten aan een massa-opkomst.
Dit leek echter niet haalbaar.
Dan hadden we niks anders gedaan
dan organiseren, repeteren en nog
eens organiseren.
En werd het presteren
in plaats van voor het plezier samen
ontspannen iets doen.
We kregen stress en het werd
onoverzichtelijk bij de gedachte alleen al.
Gelukkig leefden we in de realiteit
en zagen we in dat we het beter klein hielden.
De realiteit was ook dat wij het
onder ons twee moesten zien te regelen,
we vonden geen anderen die mee wouden
helpen voorbereiden.
Ik voelde al lang om iets voor de Muco-vereniging te doen.
Het speelde al een tijdje in mijn hoofd
en naar mate ik meer en meer over die ziekte te weten kwam,
werd dat gevoel alleen maar versterkt.
Wat en hoe wist ik lang niet,
tot we over de wandeling begonnen.
Ik moest niet nadenken over welk doel ik wilde steunen.
Waarom wil ik juist Muco steunen en niet een ander goed doel?
Dat is een vraag die ik mezelf ook vaak stel,
waarschijnlijk door de confrontatie die ik met die ziekte gehad heb.
Ik leerde een patiënte kennen en
ik kreeg te horen dat ik als baby nog op die ziekte ben getest geweest,
dit zullen wel grote redenen zijn waarom ik iets wil doen voor de Muco-vereniging.
Zelf dacht ik veel in een ziekenhuis geweest te zijn,
maar sinds ik meer weet over het leven van een Muco-patiënt
stelt mijn ziekenhuisleven niet veel meer voor in mijn ogen.
Wanneer ik eens sukkel met mijn ademhaling
(tijdens een zware verkoudheid of allergie-aanval wat bij mij erg hevig kan zitten op de luchtwegen)
denk ik soms aan de patiënten en probeer ik mij in te beelden hoe zij zich voelen.
Waarschijnlijk stelt wat ik dan beleef nog niks voor in vergelijking met hun kwalen.
Het was voor mij ook wel erg schrikken toen ik hoorde
hoe vaak deze aandoening wel niet voorkomt.
Ik kreeg dan verschillende gedachten,
één er van was zeker deze ziekte moet zo snel mogelijk van de aarde verdwijnen.
Ik bezit geen talenten om dokter te worden of iets in die aard,
daarom gebruik ik dan maar de talenten die ik dan wel bezit
om zo de Muco-vereniging te steunen.
Alle kleine beetjes helpen denk ik.
En als ieder zo op zijn manier, met zijn kleur iets probeert bij te dragen aan de maatschappij; dan krijgen we een mooie kleurrijke wereld vol menselijke warmte.
