In illo tempore

Walter Decuypere

21 augustus 2020

Vooruit met de koe…

Met vaste hand een onvoltooide bibberende Rode lijn trekken…

Neen, ik ga me niet met de boerenstiel bemoeien, hoewel ik had het graag gedaan, maar een doening verwerven is er voor ene van de stad niet bij. Maar dan heeft, door de economische omstandigheden mijn niet ontwikkelde boerenverstand, me toch doen inzien dat ik nu al tachtig zomers en merkwaardig ook al tachtig winters achter mijn overblijvende kiezen heb. Als er nog evenveel zomers en winters als ik nog overblijfselen van tanden heb dan kan ik me beter reppen met dit schrijfsel, of een ander zal het moeten doen tenzij U daarvoor in aanmerking komt, ik geef dan liever de pijp aan Maarten. Ik voel me dan ook dagelijks aangesproken door de dames en heren die overgoten zijn met de olie van het politieke vernuft. Met mijn door hen, die geoliede betweters, aangesproken boerenverstand moet ik uit een maïsveld van onduidelijkheden, tegenspraken en soms , al dan niet onbedoelde leugens, mij een weg zoeken om het juiste pad te vinden met wie ik nog mag praten al dan niet gecamoufleerd. Ja, de geoliede stuurlieden die zich liefst achter de wagen opstellen ben ik er nu rotsvast van overtuigd dat ik een oud, quasi opgebruikt, manneke ben dat zou moeten opgesloten en vooral overtuigd worden, wat normaliter niet meer verwacht wordt, dat ik moet berusten, doen wat me met een lepel wordt aangereikt en het vooral niet moeilijker moet maken dan het al is. Deze korrels van wijze, vast goede bedoelde regelgeving zijn in mijn verdorrende maar nog niet steriele akkertje gedropt. Daarom; vooruit met de geit, of ws het de koe…

De tachtig voorbij, met drie prachtige honden en een vrouw die met de voeten vast op mijn akker staat en samen met mij de einder afspeurt of er slecht weer op komst is, voel ik me meer en meer Boer Vermeulen die Streuvels portretteert in zijn De Vlasschaert. Met mijn knuisten diep in de zakken van een kniebroek, die geribte zondagse werkbroek van  werkman is niet meer te krijgen en Jeans spannen te veel en ik ben geen Amerikaan, grijp ik de kans , zo lang het nog kan van mijn democratisch recht mijn stem te laten horen, nog een zwakke kreet