Sporen in het mulle zand... Een hand reiken naar mensen, wuiven naar de geschiedenis en verstillen, meer zijn we niet...
Ben ik geen Farao, een halfgod, een individu, een zandkorrel een waterdruppel?
Hoewel uit de oude doos, er kan wel wat bijkomen. Er is ook een blog voor mijn moeder die een artiste was die zowael schilderde als schreef en knutselde en in de streek gekend was, Dat blogske moet opnieuw.
