|
Projectkamp Stapsteen
Waddenhoppen
Ons traject:
Op 9 augustus 2008: reisdag van Brugge naar Texel
Met trein, bus en boot.
De huurfiets en een wind in de rug brengen ons naar het stayokay hotel.
Hier verblijven we 3 nachten.
Op 12 augustus 2008: van Texel over Vlieland naar Terschelling
Met fiets en veel wind in de rug leggen we de 20 km af naar de aanlegsteiger waar de boot naar Vlieland zal vertrekken.
Boot, Vliehorsexpress en een wandeling van 10 km terwijl het water met bakken uit de lucht valt.
Boot naar Terschelling.
Wandeling naar het Stayokay hotel.
We verblijven hier 3 nachten.
Op 15 augustus 2008:
Onze Terschelling fietsen inleveren. Boot, trein, trein, trein, trein.
Aankomst in Brugge om 19u.
Blij en uitbundig weerzien met alle nieuwsgierige ouders.
Onze ervaringen:
Boerengof:
Een grote wei met schapen en bijhorende uitwerpselen. Een beekje hier en daar. Een stok met een klomp eraan en een keurige bal. Golfen maar! En voor degene die de donkere wolken niet zagen aankomen was het een wedstrijdje dat zeer nat eindigde.
Buffetjes:
Wat een feest. Niet zomaar eten wat de pot schaft. Je mag kiezen waar je zin in hebt. En heb je nog zin, dan mag je nog eens gaan kiezen.
Eco- mare:
Je kunt moeilijk naar een Waddeneiland gaan zonder een zeehond gezien te hebben. Dus met zijn allen naar eco-mare, das makkelijker dan ze zoeken in de zee.
Fietsen:
5 km, 10 km, 12 km en wel een keer 20 km.
In een stevig tempo. De ene vond het lastig, de andere vond het te traag. Maar uiteindelijk bleef het een mooie groep. Regelmatig klonk er wel eens de luide en kordate stem van een begeleider.
Frisdrank:
Een zomerse wandeling op Vlieland doet je verlangen naar een warme chocomelk. Liefst met slagroom. Maar hoeveel mag het zijn?
Garnaalvissen:
Nog maar eens een boottochtje. Maar wel enkele zeehonden tegengekomen en natuurlijk een hele berg garnalen, dat we lekker vers mochten meenemen om onderweg op te peuzelen.
Klagen:
Daar doen we niet aan mee. Regen, wind en vermoeidheid kan ons niet schelen.
Echt een grote pluim voor alle gasten die zoveel doorstaan hebben zonder morren, zagen of klagen.
Meisjes:
In het stayokay in Texel logeerde er een groepje aantrekkelijke tienermeisjes. Wat spannend. De volgende jeugdherberg zou nooit zo leuk kunnen zijn.
Mirakels:
Bril kwijt? Vraag eens aan Daan om hem te zoeken, hij vindt hem vast terug onder een bergje zand waar je het zelf nooit zou ontdekken.
Paardrijden:
Stappen en draven door bos en duinen. De paarden mooi op een rij. Maar als er een stevige bui op ze neerkomt, gaan ze met het gat in de wind staan. Een heel avontuur.
Poolen:
Mogen we nog eens een euro om te poolen?
Is zowat de meest gestelde vraag tijdens onze waddenhoptocht.
Regenjas:
Een onontbeerlijk voorwerp uit onze valies waar we geen dag zonder konden.
Voetballen:
Een ideale manier om kennis te maken met mooie meisjes.
Wind:
Dit kan soms van pas komen maar soms ook helemaal niet.
Vaart de boot wel uit of niet? Wel of niet? Wel of niet? We hadden geen slaapplek op Vlieland, hoe moest dat opgelost worden als we niet verder konden reizen naar Terschelling? Dus de wind kan ook heel wat spanning veroorzaken.
En een wind in de rug tijdens het fietsen is heerlijk. En die eilanden zijn zo gemaakt dat er altijd wel een sluikweg is bij tegenwind.
Zeeraften:
Oefeningen doen / spelen in de zee met een surfpak en reddingsvest aan kan even leuk zijn als met een boot en peddels door de branding ploeteren.
Zon:
Was soms een keer van de partij. Gelukkig juist op die momenten dat de kleren aan ons lijf plakten. Voldoende zon om weer droog aan te komen in de herberg.
Helaas te weinig zon om eens heerlijk te luieren op het strand.
Samengevat:
Een superkamp. Het slechte weer (dat eigenlijk best nog wel meeviel) heeft zelfs geen domper gezet op het plezier. De gasten vonden het heel leuk. En wij hebben gezien dat onze jongens en meisjes zoveel meer in hun mars hebben dan we soms durven te vermoeden.
Dank je wel aan allen die dit kamp mogelijk gemaakt hebben.
Het was de moeite waard!
Het stapsteenteam.
|
