Oorsprong.
Het eerste waar iemand aan denkt wanneer hij zijn levenswandel bekijkt is zijn roots. Daar wil iedereen zich wel eens in verdiepen, zijn stamboom, zijn komaf.
Mijn familielijn start bij de Orde van Bailleul. Ja hoor Bailleul, in de volksmond Belle.(Izegem is er mee verbroederd).
De Orde van Bailleul is een familiale orde. Bailleul of Belle ligt net over de Franse grens (iets over Heuveland) in Frans-Vlaanderen, dat vroeger bij Graafschap Vlaanderen (Westvlaanderen dus) hoorde en zon 15.000 inwoners telde. Mijn allereerste voorvader noemde evenwel niet Bailleul maar de Gramines.
In het jaar 960 kocht (of erfde) hij op naam van Arnould de Gramines (Arnulf vander Wei) en zijn vrouw Plectrude de Faucquemberghes (Gertrui van Valkenberghe) het plaatsje Bailleul (Belle) en ze maakten er hun heerlijkheid (of Seigneurie) van.
Mede door het snobisme van de adel kregen de kinderen de naam van het kasteel, zoon Simon van Belle werkte voor de Graaf van Vlaanderen. Foto: het wapenschild van de familie Belle
Levenswandel
Op zondag 19 augustus 1945 stond mijn vader, Roger Debels, ijzervlechter en gerenomeerd gewichtheffer, aan het verlosbed van mijn ma, Margrietje Eggermont, bareelwachtster, in het Stedelijk Moederhuis van Roeselare. Haren eersteling was ter wereld gestort.
We woonden toen in de Rumbekesteenweg 199 te Roeselare recht over mijn grootouders (langs moederszijde) Georges Eggermont/Clara Muller. Langs vaderszijde waren grootouders gestorven. (Cyriel Debels/ Vandeputte
Later hebben mijn ouders dan een huisje gekocht in de Rozenstraat 21 te Roeselare. Alles was gelegen in de parochie St Jozef.
Regelmatig trokken wij naar zee, naar Camping 5 te Bredene, de badstad waar een groot deel van mijn levenswandel heeft afgespeeld. Ouders via Bredene, Klemskerke naar woning in Middelkerke (aan zee om de ademnood van mijn pa beter onder controle te krijgen) en nu woont mijn ma nog altijd in Oostende, op de Konterdam/Meiboom
Mijn voetballoppbaan begon als 9-jarige bij café De Zwaan, lokaal van SK Roeselare. Een misverstand met shoeboy Seghers van Krottegem bracht oorlog met pépé (hevig supporter van 't Sport) door een handtekening als 12 jarige bij FC Roeselare (de club). Ik werd ook gelegenheidspeler bij de girojongens van St jozef
De voetbalcarière als meermalig topschutter ging over Roeselare, Eeklo, Kachtem (zie foto hieronder), FC Vandewalle, FC Lendelede, Elvisboys, FC Cambrinus, FC Reniershotters, Cerdi Ingelmunster, Mandes, MVC Century, Deca II en 't Wit Paard en na vele vele ploegen te hebben geholpen (zeg indiaan, gaje ne ké meedoen!!!) ben ik voor de laatste keer gestopt op 49 jaar bij mijn eigen DR Heidelberg.
Een andere sportbeleving was de wielersport. In mijn jeugd dikwijls te vinden op de Rumbeekse wielerbaar waar Patrick Sercu, Ludo Vandromme en andere Dujardin's deftig trainden. Enige tijd later leerde ik Jean-Piere Monsere (in de Germilal Izegem) kennen en werd er samen met o.a Marc Meernhout, kind ten huize en heb veel meegemaakt in die tijd aan den èèrdappelhoek. Jammer genoeg is deze uiterst begaafde renner ons veel te vroeg ontvallen. Na de dood van Pa Achiel en zoontje Giovanni was er plots geen mannelijke Monsere meer. Later werd ik dan nog hevige fan van Marino Sabbe en cyclocrosser Jean-Marie Bossuyt beiden uit Kachtem en natuurlijk van Séete Vlaminck (oorlogskameraad van Jempi), momenteel alleen maar passief supporter van o.a Gianni Meersman. Ook aan mijn fanatieke afgoding van Club Brugge is na een dom voorval een einde gekomen (het opkomen van de Brugse Holligans). Ooit droeg ik (in de Happel-periode) de vlag van de Club-spionkop in buitenlandse wedstrijden. Ben in mijn binnenste nog altijd een keiharde Clubsupporter maar dan vooral passief en thuis. Nadat ik weigerde om café De Sterre over te nemen en de eer liet aan mijn vriend Daniël Molly (die ondertussen in Casablanca, Marocco woont) liet ik me overhalen om samen met mijn 2de vrouw het Izegemse volkscafé Heidelberg over te nemen Tijdens die periode werd ik zelfs bondsecretaris van het Liefhebbersverbond 'Mid-West' (vroeger Cup van Ingelmunster). Een reglementaire fout (in eigen ploeg vreemde speler laten meedoen) deed mij splitsen van de Cup, maar het meest om communitaire reden en met veel vriendschap onder de hedendaagse bestuurleden biedt ik nog altijd hulp waar nodig is zoals vb het verzorgen van alle voetbalnieuws in 'De Weekbode-Regio Sport'. Vlug nog even vermelden dat ik nog steeds een harde Rode Duivel fan ben. 'In goede en slechte dagen' zoals het hoort hé.
In volgende hoofdstuk gaan we eens een kijkje nemen in mijn verdere levensloop
