geloof je of niet "laat mijn verhaal u en ander beeld geven.
24-03-2013
als dieren sterven
ja als dieren sterven ... hoe moeten mensen hun dan voelen... maar dat dier geven ze en spuitje.. maar en mens laten ze zo rondlopen met hun pijnen en letsels die ze in hun levens jaren oplopen en geen dokter die hun helpen kan... ik heb die problemen zelf eens in grafiek gezet van ziektes en leeftijden en jaar getijden waar de onbekende ziektes zich voor doen......waar de wettenschap met handen in haren staan... wel luister naar mensen...jullie onderzoeken blijven hangen al 35 jaar lang... het is niet moeilijk dat er dan nog geen oplossing is maar hoe jullie vaak met de mensheid hun zorgen omgaan is ook ondermaats... ermee leren leven zeggen ze dan... maar meer ook niet... niet is niet meer leven...maar enkel nog overleven... op een bepaald momeent.... en nu nog wat is nu erger denk ik steeds
is industrie gebonden.... dat heb ik altijd gevoelt... wat ik als kind mankerde tot nu en nog steeds achteruit ga lichamelijk... is niet normaal in mijn ogen en daar moet en oorzaak voor zijn... en door zelf en onderzoek aan te vragen werd dit 5 keer geweigert door huisarts en de dokter die mijn beenmerg heeft getrokken zei ( ik ben het vergeten) sorry hoe moet ik daar over denken... nu hebben ze mij al 35 jaar binnenste buiten gegooid en dat is te veel gevraagd om dit mee te controleren... wel ik werd hier heel kwaad van en ben uitgevlogen tegen huisarts..... is daar en geheim rond..mogen jullie dat niet van de regering....alles onderzoeken jullie nooit hebben jullie ontdekt van waar dit allemaal komt en als ik jullie het wil duidelijk wil maken draaien jullie het hoofd om.... of zit ik warm en mag dit niet naar de buiten wereld hun oren komen... en heb hier en zaak van gemaakt naar zoekwerk...mails..telefoons..en dit gelooft geen mensen...... wat ik te horen kreeg...en te lezen..
42 jaar... niet ver van de rolstoel..omdat mijn lichaam versleten is... heb ik daarom al heel mijn leven met die pijnen en gebrekken moeten leren leven om nu niets meer te kunnen... en nooit en volwaardig leven heb gekent zoals andere kinderen en mensen... hoe ik mij steeds moet verantwoorden omdat het langst de buiten kant niet te zien was... en nu zit ik thuis omdat lopen niet meer goed gaat... zoals mijn arm ... 42 jaar hier zit ik tussen vier muren... om mijn geest gezond te houden ben ik gaan surfen naar al mijn vragen die ik als kind tot nu heb op gespaart om ooit het juiste beeld en antwoord te krijgen... nu heb ik tijd om mijn antwoorden te zoeken.... want als die met zijn diploma het niet meer weten..... wie houd mij tegen om onderzoek te doen naar mijn problemen...
ik ga als 16 jarige naar dokter.. ik hoest s'nachts ... seizoen asma zij hij.. en ga je met vakantie ja de bergen in... dat zal u heel goed doen.... hier puffers ...op vakantie werd ik zieker koorts heel de week.... terug thuis zijn we naar kinderarts gegaan waar ik als kind steeds behandeld werd.... ik moest mijn bloed en slijmen in het labo laten testen en ja live mensen ik had geen asma maar longontstekking... moet ik dokters nog vertrouwen... er zijn nog van deze gevallen die ik bij dokters heb mee gemaakt....
mijn vertrouwen is al lang kwijt.. en dit is begonnen op medische vlak .. als kind van nog geen 10 jaar.. konden dokters mij niet help en nu opijn 42 jaar ook niet... geen dokter die weet hoe ik hier allemaal aankom want mijn lichaam is versleten... maar ik heb wel vermoedens en gens mij de waarheid waarom ik dit heb en zoals vele onder de mensen op heel de wereld... maar geen dokter die er naar luister....wel vele zoeken naar antwoord .... maar ben meer te weten gekomen waarom ze het na 35 jaar het nog niet weten....
elke dag zet ik hier berichten op... waarheid wat ik zelf onder vonden heb of mijn mening van hoe het hier in de wereld aan toe gaat... gebeurtenissen... of mijn gedacht wat je tv hoort of onder de mensheid zelfx x verhalen over het mensen leven.... en problemen die blijven bestaan en dit in mijn levenslijn..
2013, ik leef nu al 42 jaar.. en door lichaamsproblem ben ik aan het surfen geraakt... als kind had ik vermoedens.. maar nooit zwart op wit bewijs... want vroeger hadden wij geen internet.. om die wijsheid op te doen... en je geloofde maar wat ze je vertelde... maar omdat ze mij niet konde helpen als kind van nog geen 10 jaar ben ik anders tegen het leven gaan aanzien... en nu zoveel jaren verder... wil ik met mijn levenskennis naar buiten komen... want in mijn ogen en mijn ervaring is het leven 1 groot bedrog... ook leven wij in vrede.. maar het menswaardig leven gaat steeds achteruit.... en als ze tegen mij zeggen we weten het zelf niet zoals tegen vele mensen... wie houd mij tegen om mijn ontdekking te delen in deze wererld waar veel mensen tegen de muur staat van onmacht... omdat niemand hen kan helpen...
