16 juni. Enkele dagen vóór de officiële start van de zomer, dus verwacht je een aangenaam weertje. Niet zo in het overigens tot op heden droge jaar 2011. Een rampdag dreigde bij het aanhoren van de weersvoorspellingen gaande van een echte herfstdag tot buien die plaatselijk hevig kunnen zijn eventueel vergezeld van een donderklap. Poëtisch zijn ze wel, daar bij het kmi.

De daguitstap ging van start in sportcafé De Treffer. Zoals we de afgelopen jaren reeds gewend waren, stond hier een uitgebreid ontbijt te wachten op 66 hongerige magen. Koffie en fruitsap, croissants, chocoladekoeken en sandwiches, kaas en hesp, eitjes en worstjes, kiwi’s en aardbeien. Voor elk wat wils dus. Ondertussen stonden de hemelsluizen wagenwijd open en hadden diegenen met een paraplu de juiste kaart getrokken.

Na ruim een uur kon iedereen plaatsnemen in de dubbeldek autocar. Nauwelijks 7 plaatsen bleven onbezet. Via autoluwe wegen bereikten we op het afgesproken uur het oldtimermuseum in Reninge. Ongeveer 100 aldannniet glimmende bolides werden gekeurd. Sommigen werden er weemoedig van. Het bezoek werd afgesloten met een drankje in de cafetaria.

Vooraleer we in Diksmuide aankwamen, werd even halt gehouden voor een bezinnend moment. Op de Duitse militaire begraafplaats in Vladslo liggen maar liefst 25　644 gesneuvelde soldaten uit de Eerste Wereldoorlog. De dodenakker is vooral gekend door het expressionistisch beeldhouwwerk Het treurende ouderpaar van Käthe Kollwitz.

Pal op het middaguur arriveerden we op de Markt van Diksmuide. Voor de liefhebbers stond een korte wandeling door het centrum op het programma. Slechts een handvol enthousiastelingen gingen te voet tot aan de IJzer en de indrukwekkende toren. Om 13 uur genoten we van een lichte snack in restaurant De Vrede. Collega Philiep zorgde voor de komische noot na het middagmaal.

Na oponthoud door 3 huifkarren op weg naar Oostduinkerke, kwamen we tegen 15 uur aan aan het Visserijmuseum. Problemen met het betaaltoestel van het museum, zorgden voor nog wat vertraging, waarop een aantal collega’s zich lieten verleiden door het terras van De Peerdevisscher. De zon priemde al door de soms dreigende wolken. Wie de tijd nam om het museum te bezoeken, was op een uurtje rond.

Wie eens dronken wou worden zonder een druppel alcohol te nuttigen, kon nu zijn kans wagen. Via een immense omweg bereikten we de Dronkenput in Middelkerke. De Dronkenput is een verzakte watervergaargak. De bak weegt 213 ton en werd na de bouw door een plotse stijging van het grondwater uit de moerassige ondergrond opgeduwd. De bak kwam gedeeltelijk boven de grond uit met een helling van maar liefst 12%. Alle pogingen om de bak terug te doen zinken in de bodem, mislukten. Uiteindelijk wilde niemand de kosten dragen om de waterbak af te breken zodat Middelkerke nu zijn eigen Pisa-fenomeen heeft. Als je de trap naar de waterbak afliep, ervoer je meteen wat de combinatie van de scheve constructie en de waterspiegel met je evenwichtsgevoel deed.

Na een vrij uurtje in Middelkerke, rondden we de dag af in restaurant Piraat Grill in Nieuwpoort. Iedereen genoot er met volle teugen van de diverse buffets à volonté. Bij velen waren hun ogen groter dan hun maag met als gevolg dat het dessertenbuffet voor sommigen bijna onaangeroerd bleef. Rond half 10 verlieten we de zaak om een groot uur later terug in Waregem te arriveren. Afgezien van de immense bui ’s morgens bleef het de ganse dag, op een aantal spetters na, zo goed als droog. De foto’s kan je bekijken op http://picasaweb.google.com/vriendenkringwaregem/personeelsreis2011.