De laatste der Flandriens

Neen, het gaat hier niet over onze ereburger Briek den ijzeren, maar over een man die eerder uit het beste hout gesneden is, nl. Frans Verhaeghe, Franske den timmerman.

Eén september 1969, Franske start zijn loopbaan als gemeentearbeider in Waregem.

En het was een vliegende start, want Waregem Koerse stond meteen voor de deur. Met een man of zeven naar de koersemeersen om alles in gereedheid te brengen voor de grote dag. Van VIP-tenten was er toen nog geen sprake maar van biertenten des te meer.

Franske kwam goed gerodeerd uit zijn eerste week en werd dan ook ingeschakeld in de dagdagelijkse beslommeringen van het toen nog kleinere werkliedenkader en het Waregem zonder randgemeenten.

De opdrachten waren dan ook uiteenlopend, van straatschilderen met de borstel in plaats van de spuitmachine (zijn pistool kon dan ook niet verstopt geraken, hé Markske Destoop), timmeren met de halfautomatische handzaag, putses delven met de volautomatische spade en de koorde spannen voor den arrivé van de velokoerse.

Uitrukken gebeurde vanuit den depot in de Guido Gezellestraat, ongeveer waar nu de villa-appartementen staan van Dedeyne.

Na verloop van tijd werd het daar allemaal een beetje te krap en verhuisde de ondertussen al wat aangegroeide bende met hebben en houden naar de site achter het kerkhof, in een spiksplinternieuwe loods met wasplaats, magazijn en een bureel met open haard voor opperhoofd Godfried Demey.

Waregem bleef maar aangroeien zowel in bevolkingsaantallen als in onderhoud en Franske kreeg zijn benoeming als ploegbaas om de werken in goeie banen te helpen leiden.

Tot op heden draagt hij er dan ook zorg voor dat de manschappen die onder zijn hoede staan de opdrachten naar behoren kunnen uitvoeren. Ge kunt het zo gek niet bedenken of Franske heeft het mogen in orde brengen. Veel goeie gedachten maar als de kostprijs ter sprake kwam werd er al vlug geïnformeerd of onze ploegbaas dat niet voor een prijzeke in eigen beheer kon laten maken door zijn manschappen?

"Da moe wel lukken zeker" was steevast het antwoord en na veel vijven en zessen kwam alles terecht en kreeg Franske een pluim. Ik denk dat hij er ondertussen al een groot donsdeken kan mee vullen. Maar op heden heeft Rosa het zich behaagd Franske tot zich te roepen en zijn dagen dichter bij haar door te brengen.

Ja Franske, gedaan met nadars te zetten en in het lokaal te informeren of alles goed staat, gedaan met omleidingen rond te voeren, gedaan met verve te gaan halen bij Boss, gedaan met werken te gaan opmeten en niets te vergeten, gedaan met kieskotses te gaan placeren (Paul Callens zal u missen), ‘t is gedaan met het schone leven !!!

Vanaf nu ‘s morgens uitslapen en uitgebreid ontbijten om 9 uur, uw haren kammen en met Rosa de bedden opmaken, op ‘t gemakske het gras afrijden en de tomaten luizen, een toerke doen met de fiets (niet te rap en niet te zere) en vooral vele spelen met de kleinkinders.

Het klinkt hard maar ge zult er u moeten deureslaan en na drie dagen zijt ge dat wel gewoon.

Voor ons, sukkelaars-achterblijvers zal het wel effen slikken zijn want zoon Rikske zal natuurlijk alle dagen in geuren en kleuren vertellen hou goed ge het wel stelt. Als hij het lang genoeg volhoudt op de gewijde grond van den depot kan hij zowaar uw record nog breken.

Franske het ga je goed, we zullen je missen en wensen je nog een lang leven toe met Rosa en allen die u lief zijn.

P.S. En als ge op bane zijt met de fiets, vergeet niet van voldoende te drinken want naar verluid zijt ge uitgedroogd voor ge het weet !!!

Ook voor de man die de lamp doet branden zal het leven nooit meer ‘t zelfde zijn.

SNIK………SNIK……….SNIK………

Foto's op http://picasaweb.google.nl/vriendenkringwaregem/pensioenfransverhaeghe2005