15/11/2009

De zaak Whereabouts

Even ter vergelijking: Yanina Wickmayer en Xavier Malisse worden één jaar geschorst omdat ze slordig zijn

in het invullen van hun whereabouts. Emmanuele Sella, die alle facetten van bloeddoping al kent en verschillende

sellaatjes deed op de flanken van het Italiaanse hooggebergte in de ronde van Italië en er duidelijk successen boekte

vanuit het niets wordt ook één jaar geschorst omdat hij klikte. Misschien kunnen Malisse en Wickmayer ook

klikken wie zijn whereabouts niet fatsoenlijk invult en dan krijgen ze ook strafvermindering van één jaar...

Even ter zake. In het tennis is hun ATP-klassement zo belangrijk. Als Wickmayer een half jaar niet kan tennissen,

zakt ze uit de top 100 en kan niet deelnemen aan grand slams. Malisse kan nu na een jaar hard zwoegen na zijn

blessureleed terug deelnemen aan deze prestigieuze tornooien. Een wielrenner die gepakt heeft, wordt meestal

met open armen ontvangen bij een of andere illustere ploeg die het toch klaarkrijgt in de belangrijke wedstrijden

te starten en kan zo onmiddellijk op het hoogste toneel verschijnen.

Nu over de whereabouts. Is het wel menselijk dat iemand constant moet aangeven waar hij zich bevindt. Een

topsporter zijn leven moet in het teken staan van sport, niet van whereabouts. Is het niet voldoende dat ze altijd

bereikbaar zijn (op menselijke uren) om gecontroleerd te worden? Als men dit systeem dat nog zeker in zijn

kinderschoenen staat, wil behouden moet men er toch nog aan werken. De voor Dummies reeks heeft er alvast

een titel bij: Whereabouts voor Dummies; hoe geen dopingcontrole missen. (Voor de bodybuilders: Van een

dopingcontrole weglopen voor Dummies) Ook op Sugar Jackson, die net als Wickmayer en Malisse drie streepjes

heeft, staat nu eeuwig een etiket gekleefd staat.  

15/11/2009

RIP Dimitri De Fauw

Eén maand na de dood van Frank Vandenbroucke is er weer een coureur die gestorven is. Dimitri De Fauw

benam zichzelf van het leven. De Fauw was niet altijd even sterk in het kopke, maar snelle ronden rijden op

de piste kon hij wel. De val met Isaac Galvez heeft hij ook nooit echt kunnen verwerken, maar ik denk dat de

grootste problemen elders liggen bij hem. Enkele jaren geleden pakte het Laatste Nieuws uit met het nieuws dat

er bij Quickstep en vroeger Mapei dopinggebruik schering en inslag was onder het goedkeurend oog van Patrick

Lefèvere.

Nu was er bij deze schokkende reportage een anonieme renner van Quickstep die getuigde over deze praktijken.

Het is een slecht bewaard geheim dat deze renner Dimitri De Fauw was. Lefèvere spande een rechtszaak in tegen

Het Laatste Nieuws en de journalisten moesten een astronomisch, exuberant bedrag betalen, namelijk € 600 000.

Waarschijnlijk kon De Fauw dit niet verkroppen, voelde hij zich schuldig of misschien was nog wel iets anders

wat u zelf ook wel kan invullen. Patrick Lefèvere is nog wat op mijn ladder van menselijkheid gezakt. Misschien

was er daardoor zo weinig perspubliciteit.

31/10/2009

Waarom een leesfanaat niet naar de boekenbeurs gaat.

De boekenbeurs, bij vele mensen een traditie tijdens de herfstvakantie, heeft heel wat van zijn

charme verloren. Het is te! Er zijn teveel boeken, teveel schrijvers die eigenlijk hier niet horen

te zijn en te weinig schrijvers die hier eigenlijk wel thuishoren, te commercieel, te druk en teveel

mediabelangstelling.

Tv-koks, zangers, poetsvrouwen en andere seksuologen verdienen veel respect als het over hun vak

gaat en als ze op hun domein blijven, maar ze moeten de plaats van de echte auteurs niet innemen. Zij

zorgen enerzijds wel voor publiciteit voor de literatuur, maar anderzijds nemen ze ook belangstelling

weg van de echte auteurs die er hun kost mee moeten verdienen. Voor de BV's is het maar een kleine

bv, (een kleine bijverdienste). Auteurs moet hiermee hun boterham verdienen, ze verdienen trouwens

zeer weinig, zo'n 2 euro op een boek dat 20 euro kost. Dat is amper 10% op de verkoopsprijs!

De drukte schrikt me ook af. (zeker in tijden van Mexicaanse griep) Men verwacht over de twaalf

dagen verspreid zo'n 170 000 bezoekers. Toen ik enkele jaren geleden de boekenbeurs nog eens bezocht,

wat het er over de koppen lopen. Sommige boekenstanden waren amper bereikbaar door de massa die

er was om een handtekening te bemachtigen van een poetsvrouw.

Ik roep op om meer respect voor de auteurs die misschien niet altijd de meest makkelijk lezende boeken

fabriceren, en op de rand van de armoede leven. Zij staan amper in de schijnwerpers in tegenstelling tot

overhypete auteurs als Dimitri Verhulst en Pieter Aspe die maar eens hun neus moeten snuiten en al

twee bladzijden in de krant krijgen. Het is niet omdat je in de Laatste Show bent geweest dat je een goed

schrijver bent. De belangstelling moet evenredig worden verdeeld. Dat moet zeker veranderd worden. Ik

hoop dat deze verandering er komt en dan kan ik nog eens overwegen om naar de boekenbeurs te trekken.

28/10/2009

Belgenmoppen laatste week oktober

1) In Wallonië is er een gevangeniskazerne waar de soldaten moeten verplaatst worden. Niets nieuws

denkt u, ware het niet dat in deze kazerne bijna elke soldaat een gebouw ter beschikking heeft.

Hadden wij niet zoiets als overbevolkte gevangenissen?

2) Eén ambtenaar bij de dienst Financiën heeft het gedurende 15 jaar klaargespeeld om maar liefst

110 000 000 miljoen euro kwijt te spelen door nalatigheden, slordigheden, corruptheden en andere

niet zo prettige praktijken. Didier Reynders achtte het niet nodig om deze man voor het Rekenhof

te dagen.

3) Om de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te voorkomen roept de

! Duitstalige gemeenschap ! een belangenconflict in. Als ik de PS was, zou ik de moslim-

gemeenschap, waar ze toch goed met kunnen opschieten, een belangenconflict laten inroepen.

28/10/2009

Morel, de zure kers met pit van het Vlaams Belang

Ze kwam enkele jaren geleden samen met Jürgen Verstrepen, ondertussen verkast naar Lijst Dedecker,

bij het Vlaams Belang om de partij een nieuw elan te geven. Morel, die overkwam van de N-VA moest

het nieuwe gezicht worden van het Vlaams Belang, voorheen Vlaams Blok. Maar het bleek geen katje

voor zonder handschoenen aan te pakken. Ze terroriseert de gemeenteraad van Schoten en ze is niet

op haar mondje gevallen. Door haar uitgesproken mening, ook over haar eigen partij, deelt ze haar

eigen partij in twee kampen op.

Frank Van Hecke, ex-voorzitter, staat aan haar zijde, volgens sommige geruchten zelfs ook privé en

aan de andere kant heb je het kamp Annemans-Dewinter. Zij vormen de radicalere strekking binnen

het Belang. Gerolf Annemans, was vroeger nog lid  van een groepering, ik wik en weeg mijn woorden

nu, die nogal dweepte met het nationaalsocialistische gedachtengoed.

Als u wilt weten wat ik bedoel,bekijk de documentaire, weliswaar van RTBF, dan maar eens.

De documentaire heet 'la cache fachée du Vlaams Blok'.

http://video.google.com/videoplay?docid=-4198910042830580654#

U zult iemand van het Vlaams Belang dan ook nooit ofte nimmer de gedachten van Hitler

afkeuren, ze blijven zich verstoppen achter de algemene vrije meningsuiting.

Terug naar Morel, dat ze vijanden binnen haar eigen partij heeft, werd met de tijd duidelijker en

duidelijker. Ze wilt van Dewinter af, hoewel hij haar destijds mee binnenhaalde om de partij een

nieuw gezicht te geven. Toen ze kanker kreeg, dacht men dat ze nu wel uit de politiek zou stappen,

maar dat werd dan wel een zure kers voor sommigen. Ze beet terug, verscheen met, jawel, een hoofd-

doek in ter zake en schopte het bijna dit weekend tot ondervoorzitter, maar dat werd haar niet gegund.

De vraag is nu hoe het met deze partij in crisis verder moet. Haar overlevingskansen slinken, omdat er

meer en meer partijen in haar vijver vissen. De N-VA op communautair vlak, Lijst Dedecker op zowel

communautair vlak als ook op het vlak van vreemdelingenbeleid. Het Blok, dat ooit zo stevig leek,

zo onkwetsbaar, is nu nog maar een belangetje. Het Cordon Sanitaire, dat stichter Karel Dillen ooit

de levensverzekering van het toenmalige Vlaams Blok noemde, lijkt haar uitwerkingskracht toch ook

verloren te hebben.

De legende van Vremde

Er was eens iets meer dan 1000 jaar geleden een klein, heel klein, piepklein

boerendorpje met alleen maar brave en eerlijke mensen. Ze wilden een kerk

in hun dorp - of moeten we het een kapel noemen?

Twee prominente heren uit het dorpje, dat destijds nog geen naam had, hadden

allebei een eigen mening. Ze maakten zelfs ruzie, misschien wel de eerste

ruzie in dit dorpje ooit. De twee heren beslisten dat ze aan de wijste man van

dit dorpje zonder naam zouden vragen waar de kerk moet staan.

De wijze man had een zeer lumineus idee. Hij hing een zak stenen aan een ezel

zijn nek. Op de plek waar de ezel stopte om te drinken, werd de kerk gebouwd.

Na vier uur rondwandelen, stond de ezel eindelijk stil om te drinken.

De omstaanders reageerden verbaasd. "Vremd," zeiden ze, "wreed vremd."

En zo werd de naam van dit vredige boerendorpje Vremd, maar ergens waaide

er nog een "e" weg en zo werd het Vremde. Maar deze "e" is nog altijd niet echt

aanvaard, want we spreken nog altijd van "Vremd".

MVG

17/10/2009

RIP VDB

Frank Vandenbroucke, de wielrenner wel te verstaan, is niet meer. Hij is maandagavond op zijn

hotelkamer heengegaan enkel in het gezelschap van wat insuline, stilnoct en wat pillen. Amper

34 levensjaren achter de rug, en eigenlijk al zo oud. De wonderboy heeft menig harten ontroert,

maar heeft ook veel levens in rep en roer gezet. Hij leefde veel sneller als iemand anders. Op zijn

negentiende werd hij al profcoureur, om op zijn vierentwintigste zijn grootste successen te boeken.

1999 was echt het topjaar van VDB. Hij won Luik-Bastenaken-Luik, de Omloop het Volk, hij won

2 ritten in de Vuelta voor zijn geliefde Sarah Pinacci en hij werd met een gebroken pols zevende op

het wereldkampioenschap. Hij had ondertussen na een prachtige solo de Scheldeprijs, Parijs-Brussel,

de Ronde van Oostenrijk, Parijs-Nice en vele andere mooie overwinningen en ereplaatsen binnen-

gerijfd. De knaap is nog maar 24. De wereld ligt aan zijn voeten, daar moest hij voor boeten.

In 1999 reed hij voor het Franse Cofidis, waar hij in contact kwam met drugs en andere sinistere

middelen. Hij ging om met dopingdokter Bernard Sainz en de pers liet hem niet met rust. Hij was

opgejaagd wild en had op de koop toe een niet echt sterk karakter. Het werd een pijnlijke episode

sinds 1999. Eigenlijk heeft hij tien jaar te lang geleefd. Welke vernederingen, depressies,

echtscheidingsperikelen en andere drugsproblemen heeft doorzwommen, kan niemand tien jaar lang

volhouden. Maar hij was, wie hij was, het was een kind van de goden.

De vergelijkingen zijn treffend. Hij doet hetzelfde als zijn voorbeelden, maar toch net dat tikkeltje

beter. Jezus werd 33, VDB 34. Pantani was 34 toen hij stierf, VDB hield het een paar maanden langer uit.

Het kan geen toeval zijn. Het was inderdaad geen makkelijke jongen, maar zoals vele kennissen zeggen

over hem:"Je kan er niet kwaad op zijn en zeker niet op blijven." Vele supporters zullen nu in rouw zijn,

vele mensen in diepe shock, dat voor iemand, waar alle deuren voor openstonden, toch zo plots kunnen

dichtklappen en dat de gevolgen navenant zijn. Speculeren over de doodsoorzaak doe ik niet, vermits

zoiets enkel moet geweten worden door de naasten, waar ik overigens mijn medeleven aan betuig.

MVG.