Beste leden en vrienden van het Verbond VOS Oost-Vlaanderen,

Reeds vele jaren  behoort het  tot mijn voorrecht maar ook  tot mijn aangename plicht u allen, in naam van het bestuur van het Verbond VOS, gouw Oost-Vlaanderen, een voorspoedig, gezond en gelukkig nieuwjaar te wensen. Die wensen gaan ook naar allen die u dierbaar zijn. Moge dit jaar voor u een jaar zijn waar jullie de tijd en ruimte nog vinden om te dromen , illusies te hebben die nog kunnen bloeien, en bovenal ook een jaar zijn om het “leven” in al zijn aspecten lief te hebben.  Moge dit jaar ook een begin zijn voor hetgeen wij reeds zolang naar streven: een vrij, vredesvol en onafhankelijk Vlaanderen.

Met de herinnering aan 2009, waaruit blijkt dat het op vele vlakken en zeker op economisch en bancair vlak,  veel beter kon, hopen wij dat 2010 een jaar moge zijn van grote vrede, vreugde en van samenhorigheid onder de Vlamingen. Dat wij kunnen realiseren wat ons dierbaar is, een jaar waarin wij , gezond naar lijf en leden gelukkig mogen zijn en dit geluk  met anderen kunnen delen.  

Nochtans begon dit jaar met triestige momenten. Een ogenschijnlijk sympathieke kerel bleek een moordenaar en verkrachter te zijn, men spreekt reeds van een seriemoordenaar.

Een ietwat vrolijk dronken , maar in werkelijkheid toch trieste noot was het optreden in de senaat van minister van pensioenen Daerden. Alle TV stations in Europa hebben de beelden opgevraagd om ze in hun land te tonen. De Belgen komen er weer belachelijk uit , maar Di Rupo neemt daar geen aanstoot aan want het is de economie die belangrijk is niet een dronken minister.  En daar hervallen we in het geen ik reeds meer dan 50 jaar  ervaar: toen in mijn jeugdjaren, in mijn streek de banden op elke verlichtingspaal verschenen met de titels: federalisme, amnestie, zelfbestuur , Sidemar, was dit ook niet belangrijk. Ondertussen hebben we inderdaad godzijdank een beetje federalisme maar, als ik oude politieke krokodillen hoor zeggen dat BHV reeds 20 had moeten gesplitst zijn dan vraag ik mij af wat de loodgieter Dehaene in feite nog komt doen. Voor ons geen probleem toepassen van de wet en splitsen van BHV zonder compensaties aan de franstaligen.   

Eén van de armste landen Haïti  werd getroffen door een niets ontziende aardbeving met meer dan 100.000 doden en misschien 200.000 gewonden. De bevolking van dit land is jarenlang uitgebuit en heeft decennia lang allerhande despoten en dictaturen gekend, zoals o.a. de familie Duvalier : Papa Doc en  Baby Doc. Ook moeder natuur heeft dit land verschillende keren met rampen overladen.

Alhoewel men het kon verwachten kwam de boodschap van de sluiting van Opel Antwerpen met, ook in de nevenbedrijven aanzienlijk baanverlies, heel hard aan.  Waar zitten nu die zogenaamde Wijzen uit de politiek? Al iets gehoord van Martens, Dehaene, Eyskens, Tobback . Neen ze kunnen daarmee geen bestuursmandaat verdienen.  Maar Dehaene die toch een goed betaald bestuursmandaat heeft bij Inbev was, als vroegere ACV man, volledig van de wereld verdwenen tijdens de staking bij Inbev Leuven.

Dit zijn enkele gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de eerste maand van 2010. Ik kon niet nalaten ze toch even te vermelden omdat ze onrechtstreeks nauw aansluiten aan hetgeen wij met het Verbond Vos als pijlers hebben namelijk vrede en geluk van de mensen, zelfbestuur en onafhankelijkheid, godsvrede en samenhorigheid.  

Reeds op het einde van 2006 hebben wij, vanuit Vos Oost-Vlaanderen, met een schrijven naar het OVV gevraagd om tussenbeide te komen en te stoppen met de ergerlijke scheiding tussen IJzerbedevaart en IJzerwake. Dit is ons destijds door sommigen niet in dank afgenomen. Nog steeds denken we dat het onze plicht is rekening houdende met één van onze pijlers namelijk Godsvrede te zorgen voor eenheid en samenwerking in de Vlaamse Beweging . Wij willen terug een stimulans geven om tussen beide organisaties tot een gesprek  of overeenkomst te komen. Dit is tenminste de wens van zovele goedmenende Vlamingen.

Vrienden, 

Tot besluit van mijn toespraak wil ik graag een dankwoord uitspreken aan het bestuur van Vos Oost-Vlaanderen. Waren er soms voor het één of andere probleem meningsverschillen, steeds werden ze in het bestuur van VOS Oost-Vlaanderen op vriendschappelijke manier opgelost. Dit bestuur is het voorbeeld voor wat heet godsvrede, samenhorigheid of verdraagzaamheid , daarvoor dank ik hen.

En vrienden, ik dank u allen voor uw luisterbereidheid. 

Jacques De Groeve
voorzitter VOS Oost-Vlaanderen
24 januari 2010

De Gentse VOS-afdelingen en VOS Oost-Vlaanderen wensen u een fijn 2010 toe en nodigen u en uw partner van harte uit:

 -Nieuwjaarsontmoeting-

zondag 24 januari 2010

Dienstencentrum te Gentbrugge

 (Braemkasteelstraat 29)

11u00 Verwelkoming door Dries De Mulder.

         Nieuwjaarsboodschap door Jacques De Groeve.

         Receptie.

12u30 Koud buffet.

De receptie is gratis en deelname aan het buffet bedraagt slechts 18€/pp. Inschrijvingen voor 18 januari bij Jacques De Groeve (09 258 09 26 - degroeve.pieters@telenet.be) en door betaling van het verschuldigde bedrag op het rekeningnummer van VOS Oost-Vlaanderen KBC 737-0217896-77.

Het Tibetan Youth Congress België organiseert een vreedzame manifestatie in Brussel op 8 - 8 - 2008, de dag van de opening van de Olympische Spelen in Beijing.

Dont ever miss that day, as our enemy is celebrating victory, and we remain silent, so we will not let this happen without a voice ( TYC Quote)

  11.00-13.00 uur: betoging aan gebouwen van de Europese Commissie aan de rotonde op het Schumanplein

  13.00 uur: optocht van het Schumanplein naar de Chinese ambassade

  15.00-17.00 uur: betoging aan de Chinese ambassade

Kom talrijk de Tibetaanse bevolking ondersteunen op een cruciaal moment van haar geschiedenis.

Terwijl Beijing op 8 augustus as. de opening van de Olympische Spelen zal vieren, is er in Tibet niets veranderd.

In tegendeel, sinds de gebeurtenissen van maart jl. is de toestand zelfs verslechterd.

Thans leven de Tibetanen in een sfeer van terreur die aan de slechtste dagen van de culturele revolutie herinnert.

Meer dan ooit heeft de Tibetaanse bevolking uw steun nodig.
De Vrienden van Tibet hopen op een heel talrijke opkomst!!

http://www.vriendenvantibet.be/

VOS Oost-Vlaanderen blikt terug op een geslaagde 11-juliviering in Gentbrugge met felgesmaakte toespraken van mevr. An De Moor en Jos De Cock, met een geslaagd optreden van het befaamde VVVG-koor 'Emiel Hullebroeck' en dhr. Janssens en bovenal een bijzonder goede en een vriendschappelijke sfeer.
 
Wij bedanken het talrijk opgekomen publiek vanuit heel Oost-Vlaanderen en omstreken die samen met ons 11 juli vierde.

We nodigen alvast iedereen van harte uit voor een even sfeervolle en strijdbare viering volgend jaar! 

CD&V-voorzitster Marianne Thyssen pleitte een aantal weken geleden in Plopsaland in duidelijke bewoordingen voor een belangrijke staatshervorming. “Wie deze hervorming tegenhoudt, speelt met de toekomst van het land. Wij kunnen niet toestaan dat er wordt gepokerd met de Vlaamse, Brusselse en Waalse welvaart als inzet… We zijn nog bereid de interregionale en interpersoonlijke solidariteit te verdedigen. Maar als men de noodzakelijke hervormingen voor ons land onmogelijk maakt, sluiten wij niets uit”. Zonder hervormingen schieten de Franstaligen in eigen voeten.

Deze uitspraak bracht slechts wat lichte rimpelingen op het water, meer niet. Twee jaar geleden zou dat tot heel wat politieke heisa hebben geleid, maar het laatste jaar volgen de straffe en stoere uitspraken elkaar op de voet. Er is  een duidelijke escalatie aan de gang.

15 juli wordt voor dit land de ‘dag des oordeels’. Als er geen aanzet is tot een stevige staatshervorming, dan trekken de christen-democraten de stekker uit de regering. Een institutionele crisis zonder weerga zal dan het gevolg zijn. Maar in de Wetstraat 26 weet men maar al te goed dat onze overjaarse staatsstructuur absoluut geen wissel op de toekomst is. Over zowat alles denken Vlamingen en Walen (samen met hen ook de Franstaligen in Brussel) anders. Vlaanderen is vragende partij om belangrijke fiscale, sociaal-economische, financiële en juridische hefbomen in handen te krijgen. In Wallonië gruwt men van deze gedachte. Het enige wat hen interesseert, is een uitbreiding van Brussel, richting Wallonië wel te verstaan, en, als het even kan, met de faciliteitengemeenten erbij.

De wensen en verlangens van Walen en Vlamingen liggen lichtjaren uit elkaar. 44% van de Walen kiest voor een herstel van België. Wallonië wenst de huidige toestand te bevriezen. Nochtans heeft Wallonië heel veel redenen om zich zorgen te maken. Graydon berekende dat in de eerste helft van dit jaar in Wallonië bijna 5% en in Brussel zelfs meer dan 7% van de bedrijven failliet gingen. Vlaanderen kende daarentegen een lichte daling van bijna 2%. Uit de studie blijkt ook dat Vlaamse bedrijven doorgaans gezonder zijn dan de Waalse en Brusselse. Daarnaast blijkt ook dat de kloof in de werkzaamheids- en de werkloosheidsgraad tussen Vlaanderen enerzijds en Wallonië en Brussel anderzijds maar blijft stijgen.

Het is paradoxaal dat de Franstaligen die juist het meest gebaat zijn bij een fiscaal, financieel en tewerkstellingsbeleid op maat van hun noden en wensen, het staatshervormingsproces blokkeren. Wallonië (heel Franstalig België) blijft rekenen op de huidige solidariteitsmechanismen.

Maar alles wijst erop dat het de publieke opinie in Vlaanderen eindelijk menens is. Een grondige hervorming van de staat als wissel op de toekomst is voor het leeuwendeel van de Vlamingen de enige optie. Nog nooit was de eensgezindheid in Vlaanderen zo groot. Het huidige België biedt geen soelaas. België moet grondig worden herdacht of zal straks niet meer zijn. Dat is de krachtige boodschap van Marianne Thyssen.

De CD&V moet woord houden. Ze heeft de sleutel in handen. We brengen de woorden van Luc Van den Brande in herinnering: “Dit land mag niet terugkeren naar een systeem van federale voogdij over de deelgebieden. Die deelgebieden moeten met versterkte bevoegdheden en verantwoordelijkheden uit de staatshervorming komen.” Voor de CD&V moet blijven: een zeer sterke financiële en fiscale verantwoordelijkheid voor de regio's, arbeidsmarktbeleid en economische hefbomen (mobiliteit, energie, wetenschapsbeleid), een verschillend gezondheidsbeleid, een eigen gezinsbeleid. Gewesten moeten beslissingsrecht hebben inzake justitie, NMBS... Maar vooreerst de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde.

Is dit niet het minimumprogramma dat alle Vlaamse partijen goedgekeurd hebben?

CD&V, kies voor de Vlaamse staatsraison.

Walter Baeten, Eric Defoort, Peter Peene, Philippe Haeyaert

Op vrijdag 4 juli 2008 verscheen het derde manifest van de Gravensteengroep. Hieronder volgt de integrale versie van de tekst.

Politieke solidariteit: een noodzaak voor de democratie

België kreunt onder een gebrek aan politieke solidariteit. Recente gebeurtenissen illustreren dit scherp. Franstalige politici hebben opnieuw een aantal beslissingen van het Vlaams Parlement en de Vlaamse regering verdacht gemaakt in de Raad van Europa. Ook de Verenigde Naties werden onlangs in dit proces ingeschakeld.

Dat zijn zorgwekkende feiten. Redelijke en rechtvaardige Vlaamse standpunten worden voortdurend geassocieerd met een extreemrechts gedachtegoed, zoals het eerste Gravensteenmanifest al stelde. Die kritiekloze aanname creëert een klimaat waarin de Vlamingen als onverdraagzaam worden voorgesteld. Er zijn Franstaligen die zich nu verheugen omdat men in het buitenland denkt: 'Vlaanderen is racistisch'. Alsof dat zelf geen racistische gedachte is. Dergelijke praktijken verzieken de omgang tussen Vlamingen en Franstaligen.

Internationale spelregels

Een consequente toepassing van Europese principes in België zou het Vlaamse standpunt vooral bevestigen. In het huidige Europa kan een grens niet langer worden beschouwd als een slagboom, of het grondgebied als een slagveld. De binnengrenzen van Europa functioneren vandaag veeleer als spelregels. Wie Luik verlaat richting Aken, of Kortrijk richting Parijs, komt voorbij de voormalige staatsgrenzen weliswaar in een andere taal en cultuur terecht, maar gelukkig niet langer in een andere wereld, of een ander Europa.

Vandaag hebben Fransen rechten in Duitsland. Ze genieten er, zoals alle EU-burgers, de bescherming van Europese wetten en verdragen. Ze kunnen er wonen, werken, studeren, leven… Maar ze hebben er ook plichten. Ze worden geacht de taal en cultuur te respecteren van het land dat hun gastvrijheid biedt. Er zijn spelregels: elke grensovergang is als het betreden van een nieuw vakje in een gezamenlijk spel.

De Gravensteengroep gaat uit van een - voorwaardelijk - vertrouwen in de onomkeerbaarheid van de Europese eenwording. Dit Europa is nog niet ideaal. Maar het is zeker niet langer de speeltuin van een Bismarck of een Napoleon.

Als de negentiende-eeuwse versie van de natiestaat achterhaald is, dan geldt dit ook voor België. De Gravensteengroep vraagt niets anders dan dat Europese en dus inter-nationale regels ook in ons land worden gerespecteerd. Het territorialiteitsbeginsel maakt daar deel van uit, als de politieke basis voor een vreedzaam samenleven in federaal verband. Maar ook het respect voor de meerderheidsregel behoort tot die regels, evenals de politieke verantwoordelijkheid van de bestuurders voor het gevoerde beleid ('no taxation without representation').

IJzeren Rijn

Wij wensen dat de Franstaligen in België eindelijk ophouden onze problemen vanuit een eng nationaal kader te benaderen. Dat bovendien een deel van de Vlamingen onze zoektocht naar een democratische en Europese benadering niet bijtreedt, blijft een probleem. Zelf kritiekloos de Belgische natie verdedigen maar anderen nationalisme verwijten, is niet ernstig.

Het aankaarten van het democratisch deficit in België is het tegendeel van 'Vlaamse navelstaarderij'. Hoe meer je onze buurlanden bestudeert, hoe duidelijker blijkt dat de basisprincipes van een volwaardig, democratisch federalisme in ons land niet worden toegepast. Eén van die principes is de politieke solidariteit. In het tweede Gravensteenmanifest stelden we dat solidariteit het eigenbelang overstijgt. Politieke solidariteit betekent onder meer dat politici van het ene landsdeel niet moedwillig handelen tegen het belang van een andere deelstaat in.

Een illustratie van dat laatste was het optreden van het Waalse Gewest in het dossier van de 'IJzeren Rijn'. De Vlaamse regering heeft jarenlang moeizaam onderhandeld met Nederland over de aansluiting van de Antwerpse haven op het Duitse Ruhrgebied via het spoor. Het traject liep niet over Waals grondgebied en kwam niet ten laste van de Waalse begroting. Toch vond de toenmalige minister-president van het Waalse Gewest, Elio di Rupo, in een advies aan het provinciebestuur van Maastricht dat het hele project 'weggegooid geld' was. Terecht noemden de SP.A-ministers deze visie 'ongehoord, inconsequent en dom'. Wie de elementaire principes van de politieke solidariteit niet respecteert, ondermijnt zelf het samenleven in de federale staat België.

Machtsvacuüm

In België wordt de doorwerking van de democratie al decennialang tegengewerkt. Vandaag behoort het tot het politieke spel om de meerderheidregel niet te respecteren. Franstaligen steigeren als in de Kamer van Volksvertegenwoordigers de Vlamingen hun meerderheid gebruiken om een kieswet aan te passen. Nochtans hebben deze laatsten daar volgens de Grondwet het volste recht toe. Anderzijds eisen de Franstaligen dat de meerderheid in een faciliteitengemeente zou mogen beslissen over een aanhechting bij Brussel, terwijl voor een dergelijke procedure geen grondwettelijke basis bestaat. Er wordt geen moeite gespaard om een democratische maatregel als de Vlaamse wooncode voor te stellen als een dwangmaatregel van een racistische overheid. Door dit alles zijn wij in een crisis van de democratie zonder voorgaande beland. De meerderheid kan haar democratische visie op het toekomstige beleid niet realiseren. Zij wordt voortdurend afgeblokt door de minderheid, die nochtans in de wetgeving ruime bescherming geniet. De scheiding der machten is zonder voorwerp, aangezien er geen macht meer is maar een steeds zorgwekkender vacuüm. Dít België ter discussie stellen, lijkt ons een daad van democratisch verzet.

Herstel van de democratie

De loodzware taak van de huidige regering is niet alleen het vestigen van goed bestuur, maar eerst en vooral het herstel van de democratie. Dit zal enkel slagen indien het belang van enkele fundamentele regels wordt erkend: De erkenning van het territorialiteitsbeginsel. Waardering, te goeder trouw, voor de democratische spelregels in de Belgische politiek. Respect voor de meerderheidsregel. Verantwoordelijkheid van de verschillende overheden voor het eigen beleid, wat moet leiden tot ruime fiscale autonomie.

Wie het Belgische federalisme nog een toekomst wil geven, stemt ondubbelzinnig in met een institutionele pacificatie, waarvan de vanzelfsprekende splitsing van BHV een hoeksteen vormt. Als de Franstalige minderheid werkelijk wil dat dit land, waarvan zij nu enthousiast de vlag hijst, door de Nederlandstalige meerderheid in ere wordt gehouden, dan moet zij voor die meerderheid zelf het nodige respect opbrengen.

De macht uit haar vacuüm en de democratie uit haar diepe crisis halen, zal meer vergen dan 'vijf minuten politieke moed'. Het veronderstelt bij de verantwoordelijken een visie die uitgaat van de dringende behoefte aan politieke solidariteit. Het vereist een overtuigingskracht die daaraan beantwoordt. Zonder politieke solidariteit, zowel bij de overheden als de burgers, wordt verdraagzaam en democratisch samenleven onmogelijk. Alleen de bewuste keuze voor politieke solidariteit zal het land uit het huidige vacuüm halen. Wij pleiten ervoor dat de stilaan uitzichtloze Belgische crisis wordt benaderd vanuit een democratische, rationele invalshoek. Wij kunnen niet langer aanvaarden dat de redelijkheid van de democratie in heel Europa mag zegevieren, behalve in België. Wij eisen geen grond, geen geld en geen macht. Wij wijzen op principes die moeten leiden tot meer democratie.

Meer info: www.gravensteengroep.be

De koffers staan gepakt, de neuzen richten zich naar verre oorden. Wie zijn brood verdient in of rond de Wetstraat moet echter nog een drietal weken wachten, want niemand wil het mirakel van 15 juli missen, de dag waarop alles anders zal worden.

Het seizoen 2007-2008 zal vooral herinnerd worden als het jaar van de drie federale regeringen, waarvan er geen enkele echt regeerde. Omdat de Belgische deur te smal blijkt om noord en zuid er nog samen door te wringen. Maar 2007-2008 was ook het jaar waarin het Vlaamse beleid rond Brussel zwaar onder druk kwam. Vlaanderen groeide uit tot het Benidorm van internationale onderzoekscommissies. Populair vakantieoord voor wie liever geen inspanningen doet om zich een beetje te verdiepen in cultuur, gebruiken en geschiedenis van de inboorlingen. Want 'we' krijgen het niet uitgelegd aan de buitenwereld. Blijkbaar niet eens aan een heel stuk binnenwereld.

'Getuigt het niet gewoon van een gezond democratisch beginsel wanneer een gemeente met meer dan 60 procent Franstalige inwoners een tweetalige gemeente wordt?', vraagt een Vlaamse specialist in ondernemingscreativiteit zich in deze krant af. Mogen we even de logica van die redenering doortrekken? En dan mag iedereen op vakantie.

Als genoeg inwijkelingen weigeren zich aan te passen aan de taal van de nieuwe omgeving, volgt de beloning van gebiedsuitbreiding. Demografisch imperialisme als democratisch beginsel. Weg met het uitgangspunt dat nu al ruim een halve eeuw voor vrede zorgt in Europa: respect voor de grenzen. Leve het Lebensraum-ideaal, waarmee een belangrijk stuk oorlogslogica van vorige eeuwen gerehabiliteerd wordt.

Het kan ook anders. Wim en Chantal zijn Vlamingen die in Jodoigne een lap grond bebouwden (DS 13 juni). Volgens de burgemeester zijn de Wimmen en Chantals daar al met zowat duizend. Hebben zij een partij opgericht die faciliteiten of zelfs de aanhechting bij Vlaanderen bepleit? Neen, zij verklaren: 'We hebben het ons nog geen dag beklaagd dat we Walen zijn geworden.' In Vlaams-Brabant zou dat bij vele Antoines en Antoinettes klinken: 'We hebben nog geen dag overwogen Vlamingen in Vlaanderen te worden’.

Communautaire problemen in Jodoigne? Onbekend. Want: 'In de gemeente weten we niet altijd wie Nederlandstalig is. Iedereen past zich hier aan en zegt bonjour. Je kan hier als Vlaming ook niet echt eisen stellen, maar eigenlijk vinden we dat ook niet erg.' Simple comme bonjour dus. Gevolg: 'De Franstalige inwoners van Jodoigne zijn best tevreden met hun Vlaamse stadsgenoten.' Want, zegt de lokale slagerin: 'Al die communautaire problemen tussen Frans- en Nederlandstaligen zijn toch nutteloos. Hier gaat dat ontzettend goed tussen ons.' Juist, want de Vlamingen doen wat honderdduizenden voor hen in heel Wallonië deden: zich aanpassen. Hun nakomelingen leiden geen partijen die Vlaamse gebiedsuitbreiding nastreven, maar ontpopten zich tot volbloed Waalse politici die luisteren naar namen als Reynders of Onkelinx. Welke internationale commissie komt onderzoeken waarom honderdduizenden Vlamingen in Wallonië geen communautaire heisa veroorzaken en honderdduizenden Franstaligen in Vlaanderen de boel verzieken?

Of nog een paradox die onder de loep kan worden genomen door een Bretoense burgemeester met te veel vrije tijd. Volgens de Franstalige media zijn de Vlamingen onverdraagzaam, ziekelijk extremistisch en afkerig van solidariteit. Maar 60procent van de Walen verkiest het Belgische beleidsniveau (in meerderheid bevolkt door francofonenvreters) boven het Waalse (uitsluitend gevuld met ruimdenkende en verlichte geesten). Wordt Wallonië bevolkt door masochisten? Of kunnen ze gewoon beter rekenen?

Als er nog volk te vinden is voor een derde commissie internationale waarnemers, mag die de nota van Kirsch en Dubois onder de loep nemen. Die gewezen medewerkers van Dehaene stelden vorige week een nieuw model van financiering van de deelstaten op. Uit hun cijfers leren we dat voor elke 110 euro die een Vlaming in de Belgische pot gooit er maar 86 euro uit een Waalse of Frans-Brusselse zak komt. Omdat we rijker zijn, en rijke mensen mogen wel wat van hun extraatjes doorschuiven naar de minder fortuinlijken. Maar in België krijgt Vlaanderen per kop 98 euro terug, het Waalse gewest of de Franse Gemeenschap 102.

Met die wetenschap in het achterhoofd overweeg ik een politieke partij op te richten die de overheveling van Mortsel naar Wallonië eist. Met een corridor over de middenstrook van de E19. Kunnen we meteen fileloos naar la capitale rijden.

Peter De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging

Deze tekst is verschenen in De Standaard op 25 juni 2008.

Bron: www.standaard.be

Het Verbond VOS Oost-Vlaanderen nodigt u van harte uit op de 11-juliviering die doorgaat op zondag 13 juli 2008 om 14u30 in het Dienstencentrum te Gentbrugge (Braemkasteelstraat 29). Ook dit jaar bieden we een aantrekkelijk programma aan.

Sinds de verkiezingen van 10 juni 2007 waren we getuige van een weinig fraai politiek spel. De regeringsvorming verliep uiterst moeizaam en de broze coalitie sleept zich van crisis naar crisis terwijl de huidige situatie duidelijke antwoorden vraagt. De besluiteloosheid is opvallend. Zowel op communautair- als op economisch blijven de beslissingen uit.   

De Vlaamse beweging en in het bijzonder het Verbond VOS hebben de bijzondere opdracht om de Vlamingen te overtuigen om voor Vlaanderen te kiezen. De tijd dringt om werk te maken van de Vlaamse staatsvorming! Op 11 juli leggen we niet alleen de bakens uit, maar vieren we ook uitbundig.

Dit jaar wordt de feestrede verzorgd door mevr. An De Moor, voorzitter van de organisatie Vlaanderen Feest! en de beweging Vlaanderen-Europa vzw. De beweging Vlaanderen-Europa zet zich actief in voor een open Vlaamse identiteitsbeleving en koppelt het Vlaams bewustzijn aan een internationale oriëntatie en de positieve interactie met andere culturen. De beweging promoot initiatieven die een betere bekendheid en aanwezigheid van Vlaanderen in de wereld nastreven. Jaarlijks kent men de Gulden Sporen voor Vlaamse Uitstraling toe en organiseert men mee de uitreiking van de Orde van de Vlaamse Leeuw.

Daarnaast zijn we verheugd om opnieuw het befaamde  VVVG koor ‘Emiel Hullebroeck’ met de muzikale begeleiding van dhr. Jan Janssens voor te stellen die ons enkele prachtige Vlaamse liederen brengt. Daarna volgt een gezellig samenzijn en een fijne ontmoeting bij een hapje en een drankje met de muzikale opluistering door dhr. Janssens.

Gelieve uw aanwezigheid voor 9 juli te bevestigen bij Jacques De Groeve (09 258 09 26 of degroeve.pieters@telenet.be) of Libert Robert (09 231 19 41 of libert.robert@telenet.be).

Iedereen is van harte welkom! Samen maken we er een Vlaams feest van!