Een kankerpatiënt liet de kinderen in zijn hart kijken en de warmte voelen van Gods aanwezigheid.

Hij drukte de kinderen op het hart dat ze moeten blijven hopen, vertrouwen, geloven en bidden.

Dat Gods vriendschap onuitputtelijk is.

Om het met zijn woorden te zeggen: "God is de beste dokter van de wereld en dit zeg ik uit het diepste van mijn hart. Ik krijg nu de woorden in mijn hart en mijn mond om tot jullie te spreken. Bij de zware operatie had ik geen schrik want God ging met mij mee naar de operatiezaal. Ik eerste wat ik na mijn operatie deed was de Heer danken."

Het is niet voldoende om het éénmaal te vragen, een kaarsje te branden en te denken 'dat is het...', neen je moet blijven bidden.

Blijf ook na jullie vormsel bidden, geloven; Ikzelf kan niet meer zonder God leven. Hij heeft zoveel voor mij gedaan.

Vraag en je zal krijgen, Zoek en je zal vinden,  Klop en er zal worden open gedaan, 

Een 2e persoon kwam getuigen over "Waarom God voor haar een echte Vader is".

Hoe afhankelijk we zijn van Onze Vader net als een peuter die al zijn vertrouwen geeft aan zijn ouders.

Zij kwam getuigen over de manier waarop ze haar man leerde kennen, een vreemdeling uit Burkina Faso en hoe God alles in handen heeft en haar leidde op haar weg. Hoe ze mocht bidden om kracht en deze dan werkelijk mocht voelen. 

Hoe ondoorgrondelijk Gods wegen zijn. Dat we niet mogen luisteren naar de kritiek van mensen maar Gods wil moeten doen.

Daarna mochten alle vormelingen hun eigen T-shirt beschilderen. Het werden juweeltjes. Er bleef nog een klein beetje tijd over om wat te ravotten in de tuin. Het was een dankbaren en vreugdevolle catechesebeurt.