Ej :)
Het is alweer ff geleden, maar hier ben ik weer
In het lang weekend van 1 november kreeg ik bezoek van mama, papa & oma..
De eerste dag heb ik hen het fantastische oude centrum van Klaipeda laten zien  In de namiddag zijn we dan met de Ferry nr de Curonian Spit gegaan waar we in het bos en op het strand gewandeld hebben.. 't Was behoorlijk koud, maar het zonnetje scheen, wat het toch wel aangenaam vertoeven maakte buiten
Voor de 2e dag stond Nida op de planning.. Eerst moesten we met de auto de ferry op en dan een klein uurtje rijden tot in Nida, dat toch niet zonder reden werelderfgoed is
De vele kleurrijke huisjes maken het echt wel een zeer gezellig stadje..
Op de foto hieronder zie je een soort windwijzers die zich vroeger op boten bevonden om duidelijk te maken van welk dorp de vissers kwamen en waar ze dus mochten vissen.. Ieder gebied had namelijk zijn eigen 'stuk' water en de vissers moesten in hun eigen water blijven..
Mama, papa & oma in Nida
Dit is een soort giga zonnewijzer, maar ik snapte hem niet helemaal.. Moet toegeven dat ik niet echt de moeite gedaan heb om het bordje te lezen dat er naast stond..
Ik met mama en oma
mama & papa in de duinen van Nida
In dit klein baaitje werden vroeger enorme hoeveelheden amber bovengehaald.. Er werd een dorpje rond gebouwd en er ontstond een hele amberindustrie.. Na een tijdje was alle amber natuurlijk op en raakte het dorpje in verval.. Nu is er enkel nog een groot hotel en enkele restaurantjes..

Onze prof van 'Cultural History of the Baltic States' had ons aangeraden om op de 1e november een kerkhof te gaan bezoeken.. Ik vond het nogal een raar idee om een kerkhof te bezoeken als toeristische activiteit, maar toen ook studenten van onze leeftijd zeiden dat je het toch eens gezien moest hebben, werd ik toch wel nieuwsgierig.. Ik had het adres van Bart gekregen en in de GPS gestoken.. GPSen zijn duidelijk niet altijd te vertrouwen.. Plots zaten we in een nogal louche buurt met niets anders dan rijen van garages.. We zijn dan toch maar teruggekeerd.. Na enkele onduidelijkheden in de communicatie tussen Bart en mij (Bart en Lies waren ondertussen te voet op weg naar hetzelfde kerkhof) zaten we plots op de autostrade en reden we Klaipeda uit.. Dit kon toch niet de bedoeling zijn.. We namen de eerste afrit terug naar Klaipeda en hadden het bijna opgegeven toen we plots heel veel volk zagen.. Enorm veel auto's stonden geparkeerd naast de weg, heel veel mensen liepen allemaal in dezelfde richting met bloemen en kaarsen in hun handen en er stond overal politie.. We hadden blijkbaar toch nog het kerkhof gevonden
Het was idd toch wel de moeite om nog eens te zien.. Het was enorm groot en overal waar je kon zien, waren er kaarsen..
Veel groetjes !!
Ik doe m'n best om niet zo lang te wachten met de volgende blog
-x-
|