En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
16-03-2017
🎧
Where are you and I'm so sorry
I cannot sleep I cannot dream tonight.
I need somebody and always
This sick strange darkness
Comes creeping on so haunting every time
And as I stared I counted
The Webs from all the spiders
Catching things and eating their insides
Like indecision to call you
And hear your voice of treason
Will you come home and stop the pain tonight.
Stop this pain tonight!
- Blink 182, I miss you -
De wekker loopt af. Mijn Ipod ligt nog steeds te spelen onder mijn kussen. Ik ben uiteindelijk toch in slaap geraakt.
Nadat ik gedouchd heb neem ik snel mijn rugzak en sporttas. Mijn zwemkleren steek ik er snel bij. Ik vind nergens mijn polsbandjes. Ik ga snel naar beneden. Waar staat de was?
Waar hij altijd staat. Ik loop naar achter en na een beetje zoeken vind ik er 1tje.
Ik ben weg roep ik... uit gewoonte, want ik weet dat er meestal toch geen antwoord komt.
Ik ben kapot als ik uit het water kom. 30min test houd eigenlijk gewoon in dat je zo veel mogelijk afstand zwemt in een halfuur. Je moet een bepaalde afstand halen voor de helft van de punten. Sinds die ene keer ben ik constant bang in het zwembad. Ik geraak met moeite vooruit soms. We mogen 10 minuten recupereren en daarna gaan we nog een oefening op techiek doen. Vlak voor het aan mij is zegt de leerkracht opeens; doe dat eens uit, om te zwemmen heb je geen zweetbandjes nodig. Nee zeg ik. Of je doet het uit of ik noteer hier een 0 bij u techniekscore. Noteer dan maar hé, zeg ik een beetje kwaad, ik ga mij omkleden zeg ik erbij. Je blijft hier. Ik denk het niet. Als je nu doorloopt mag je in Augustus voor zwemmen terugkomen. Fuck you zeg ik iets luider dan ik gedacht had terwijl ik mij omdraai en doorstap. Als ik aan de douches ben neemt J opeens mijn arm. Wat is er aan de hand? Oh laat mij gerust en ik stap nog verder. Hij grijpt nu mijn andere arm vast. Au zeg ik laat mij los. Nee blijf staan, en leg mij uit wat er is. NIKS ER IS NIKS! na nog wat over en weer geroep laat hij los. Ik draai mij om en dan neemt hij mijn polsband en met zijn andere hand trekt hij hem af. Zeg mij alstublieft dat dit niet echt is... Er lopen al tranen over mijn wangen, wat denk je dat ik het erop getekend heb met stylo snik ik nog steeds kwaad. Een paar seconden later zit ik huilend op de grond met zijn armen rond mij. Kleed u om zegt hij... we gaan even naar buiten voor de rest hier straks staat.
Hou u kleren maar aan zegt hij daarna op training, wij gaan praten in plaats van dansen. Ik slik, ik ben bang omdat ik denk dat als ik de waarheid vertel ik nog dieper in de problemen zal komen.
