En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
16-03-2017
AFSTAND
Na die bloedneus neem ik een beetje afstand van J.
Als hij nu iets zou opmerken nog dan heeft hij het zowieso door denk ik.
Ik weet niet of hij mij geloofde, maar hij heeft er niks van gezegd. Als ik hem zie op school zeg ik niks en ook op dans ben ik opvallend stiller. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik de laatste 2 trainingen niks meer durfde te gebruiken... dansen lukte niet goed maar nog eens een bloedneus zou ik niet meer kunnen uitleggen denk ik.
Een bericht: Kunnen we praten?
Ik antwoord, Wanneer?
Over de middag. Ik moet nog mappen wisselen in locker stuurt ik nog terug.
Ok.
Ga je mee eten? vraagt Y. Ik moet eerst nog wat mappen wisselen zeg ik. Ik loop wel even mee zegt ze. Nee ga maar al, dan hebben we plaats. Ik kom zo. Ok tot straks.
De lockers van ons jaar staan aan het uiteinde van een gang, achter de hoek. Het is een plek waar ik mij soms voor P verberg omdat die normaal nooit in dat stuk moeten zijn. Het zou anderen opvallen moest hij daar rondlopen.
Ik wissel snel mijn mappen en als ik mijn slot dichtmaak zie ik hem de hoek omkomen. Wat is er vraag ik?
Ik wil graag weten waarom je zo stil bent, waarom je mij negeert, waarom u naam opnieuw op de lijst van leerlingenbegeleiding staat...
Is dat dan zo vraag ik? Ja, Mevr S heeft u naam doorgegeven. Ik zou niet weten waarom...
Zeker? Ja echt zeker. Ik word een beetje kwaad. Is dit een verhoor vraag ik of?
Ik heb gelezen waarom ze u naam doorgegeven heeft... ik zeg toch dat ik niet weet waarom... wat voor een reden heeft ze dan.
Ze heeft tijdens atletiek plekken op u been gezien... euh dat is van te vallen. En dat kan ze toch ook gewoon vragen.
Dat was niet de eerste keer dat ze... laat het ok zeg ik nu echt boos.
Ik wil u helpen, ik wil dat je mij vertrouwt, dat je mij vertelt wat er aan de hand is... ik wil doorlopen maar hij trekt mij in zijn armen. Ik kijk recht in zijn ogen, opnieuw een kus. Straks komt er iemand iets uit zijn locker halen zeg ik. Ik weet niet wat er met mij gebeurd als ik zo dicht bij hem ben... maar ik voel mij zo veilig, zo goed, zo... tja... het gevoel dat ik belangrijk ben voor iemand. Kom mee zegt hij. Waar gaan we... kom zegt hij opnieuw. Ik volg. We staan aan de leraarskamer en hij doet de deur open. Wacht even zegt hij. Hij komt buiten met een stapel kegels en zak hesjes. Help even zegt hij. We lopen door de sportzalen en hij opent de deur van de materiaallokalen. Ik trek de deur achter mij dicht en zet de zak op 1 van de banken die er staat. Hij komt achter mij staan. Een zoen in mijn hals, ik wil iets zeggen maar hij draait mij om en kust mij opnieuw. Ik kan nog amper nadenken. J het kan niet, waarom... verder kom ik niet. Omdat ik het gevoel heb dat ik dit niet kan stoppen... ik ook niet.
Pas als de bel luid klinkt houden we op.
