En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
16-03-2017
MOE
Ik haal mijn polsband uit mijn tas en trek ze over de wonde.
Zonder nadenken loop ik door. Ik blijf lopen zonder om te kijken. Eindelijk ben ik aan de bushalte. Nog een 10tal minuten. Normaal zet ik muziek aan. Deze keer niet. Ik wil alles horen. Ik blijf naar de hoek van de straat kijken en het enige waar ik aan kan denken is " kom alstublieft niet de hoek om". De bus, de trein... Ik moet van hem wegblijven, het moet.
Op mijn kamer haal ik de polsband eraf. Het bloed is opgedroogd. Ik duw er op, het doet pijn, maar even vergeet ik wat ik vanbinnen voel... het lucht op. De deur van mijn kamer gaat open. Ik trek snel mijn mouw naar beneden. Wat? vraag ik boos.
Waar was jij? Ik ben nog bij P geweest zeg ik zo neutraal mogelijk. intresseert u dat ineens waar ik ben... let op u woorden. Laat mij gerust. De deur gaat terug dicht.
Ik duw opnieuw op mijn arm. Opnieuw opluchting.
Ik trek mijn broek en trui uit en ik kijk in de spiegel die op de deur van mijn kast hangt. Ik zie een een rode plek aan mijn schouderblad. Hopelijk word het niet te blauw. Ik doe mijn kast open en haal er mijn balletpak met lange mouwen uit en steek het in de tas.
Ik kruip in bed. Kon ik morgen maar gewoon thuisblijven, niet naar school gaan, dan moet ik hem niet zien. niet dansen en proberen om alles te verstoppen. Kon ik maar gewoon eventjes verdwijnen. Ik ben moe, ik ben het allemaal zo moe!
Op school doe ik zo normaal mogelijk. Ik sla de zwemles over. Ik ben misselijk zeg ik. Ik zit op de tribune en wacht tot het voorbij is. Het laatste uur zit er op. Dansen. We zijn er net op tijd. Ik kleed mij nog snel om en doe mee. Na een tijdje voel ik weer hoe moe ik ben.
Onderaan mijn tas vind ik mijn bullet. Ik snuif. Ik loop snel terug en als ik de deur wil openmaken zwaait die net open. Ik bots ertegen met mijn handen. Oei sorry zegt J ik kwam eens kijken of...
U neus bloed... fuck... van de deur zeg ik.
