En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
16-03-2017
HIJ WEET HET
Nog een halfuur voor ik moet vertrekken. Ik tape snel mijn enkel in. Hij staat dik en ziet blauw.
Ik had nog een extra week thuisblijven van mijn ouders gekregen maar ik ben toch vertrokken. Waarschijnlijk zouden ze het niet eens merken dat ik er niet ben.
Ik zit bij hem. Zijn vrienden zijn er ook. Zijn ouders zijn er niet dus we zitten beneden. Ze hebben allemaal gedronken en geblowd en beginnen vervelend te doen. P en K zijn aan het discussieren tot dat opeens in getrek en geduw overgaat. De stemming slaat volledig om. Ik ga naar boven op zijn kamer zitten. Ik denk heel even na of ik niet beter naar huis zou gaan.
Ik hoor iemand naar boven komen en ik kijk. Het is K. Er loopt bloed uit een wond op zijn voorhoofd. Ik twijfel maar ik ga toch helpen. Ik hou een handdoekje onder de kraan en wrijf het bloed van K zijn gezicht. Hij zegt niks. Ik ook niet.
P staat er ineens ook. Ik heb hem niet naar boven horen komen. Hij roept tegen K dat hij moet vertrekken. Mij duwt hij aan de kant. Ik stap snel de badkamer uit en loop naar zijn kamer. Razend is hij. Ik zeg niks. Weg denk ik. Ik moet weg. Ik neem mijn tas en wil mijn jas aandoen maar hij laat mij niet vertrekken. Ik doe wat ik wil zeg ik fel. Jij doet wat IK wil zegt hij heel zacht voor hij hard op mijn enkel schopt.
De rest van de avond zegt hij niks meer.
Ik probeer de pijn te verbijten. Dat lukt nog net. Q vraagt of ik alstublieft een klein beetje moeite wil doen als ik voor de zoveelste keer een fout maak. Sorry reageer ik. Opnieuw krijg ik een opmerking. Van J deze keer. Ik ben kwaad omdat ik echt wel moeite doe. Ik heb mijn trainingsbroek aangehouden zodat ze mijn enkel niet zouden zien en ook daar krijg ik nu een opmerking over. Als ik reageer dat hij zich niet moet moeien zet hij mij kwaad de zaal uit. Waarom doet hij zo? Ik loop naar de kleedkamer en wacht B op. Ik ga met haar mee. In de auto vraagt ze waarom ik zo reageerde... ik ben gewoon moe zeg ik.
We gaan vroeg slapen, want morgenvroeg opnieuw dansen.
En? Vraagt hij, een beetje vrolijker vandaag? Ik loop door.
Ik spring en als ik neerkom zet ik mijn voet verkeerd. Ik val. Zoveel pijn. Ik blijf even op de grond zitten en iemand gaat ijs halen. Ik ga naar de kant en hou het er tegen.
Gaat het? vraagt hij. Gaat wel over zeg ik.
Mag ik eens kijken? NEE!
Ik zeg dat ik beter aan de kant blijf vandaag en hij knikt terwijl hij mij bezorgd aankijkt. Ik sta op, ik ga mij al omkleden. Hij knikt opnieuw.
Voorzichtig maak ik de linten los en haal de tape er af. Mijn enkel heeft nu alle kleuren van de regenboog. Ik wil mijn sokken aandoen als de deur opengaat...
Dat is niet van vandaag zegt hij geschrokken.
Nee
Hoe kom je daaraan?
J ? J? Ik hoor iemand zijn naam roepen. Net als hij aan de deur is komt ze binnen.
Ik kom zo schat zegt hij. Er is iemand gevallen en ik kijk er nog even naar.
Heel even twijfelde ik of ik het hem zou vertellen of niet.
Iemand... hij zegt zelfs mijn naam niet.
Ik heb intussen mijn sokken aangedaan.
Wij moeten praten zegt hij. Ik heb niks te zeggen antwoord ik. Hij pakt mijn hand, wat heeft hij gedaan vraagt hij terwijl hij recht in mijn ogen kijkt. Hij weet het denk ik in paniek, hij weet het... ik trek mijn hand weg. Laat mij gerust roep ik, en ik neem mijn spullen en loop naar buiten.
Ze heeft het verteld denk ik, ze heeft het hem verteld. Ze had beloofd om te zwijgen...
In de auto zeg ik weinig. Ik moet moeite doen om niet kwaad te worden op haar.
We stoppen en ik stap uit. Tot volgende week zeg ik snel zonder te kijken.
Ik sla de deur toe en zoek de sleutel van de poort. Ze zitten al aan tafel te eten als ik binnenkom. Ik heb geen honger zeg ik en ik ga de trap op.
Ik kan niemand vertrouwen.
Waarom A denk ik. Waarom? Ik heb u zo hard nodig nu. Ik wacht op tranen, maar ze komen niet.
