En hoe ik mijzelf verloor de avond dat ik haar zag doodgaan
Inhoud blog
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
16-03-2017
NIKS
De bel gaat. Ik sla mijn map toe en ik stop ze in mijn rugzak. 2u studie omdat de leerkracht afwezig was. Meer dan wat krulletjes op mijn papieren tekenen heb ik niet gedaan. Het was J die bij ons in de klas was om de studie uren te begeleiden. Hij geeft geen theorie, enkel sport maar niet op vrijdagmiddag.
Ik zie hem op school en vaak savonds of in het weekend op trainingen. Er is niks meer gebeurd. na de 1ste training van het seizoen heb ik met hem gepraat, we beseften allebei dat het moest stoppen. Het kon gewoon niet, hij is leraar, trainer, een aantal jaar ouder dan mij.
Het is eind september, de dag van het ongeval komt dichterbij. Wat ik daardoor voel kan ik moeilijk omschrijven. Ik schiet vaak wakker snachts, ik droom ervan. Dromen... het zijn eerder nachtmerries.
Nog steeds rij ik vaak met J mee na school om te repeteren. Ik loop naar de parking en wacht. Meestal duurt het een kwartier voor hij er is dus ik zet muziek op.
Ik zie P naar de parking komen. Hij stapt recht op mij af. Zin om iets te doen vanavond? Ga weg denk ik... ga weg ga weg ga weg. Ik moet dansen zeg ik dan.
Hij stapt weg. Oef. Steeds vaker stuurt hij berichten of zoekt hij mij op school... ik probeer er voor te zorgen dat ik nooit alleen ben.
J is daar en ik stap in. Je ziet bleek zegt hij opeens. Slecht geslapen antwoord ik. Gaat alles wel goed met jou? Natuurlijk.
T is alleen en ik zwijg even. Binnekort is het een jaar geleden dat A... verder kom ik niet. De krop.
Heel even legt hij zijn hand op mijn been.
Denk je er nog vaak aan?
Ja...
Wat denk je van... ik onderbreek hem. Ik wil er liever niet over praten is alles wat ik nog zeg. Dat vreselijk lege gevoel bekruipt mij terug. Ik word misselijk.
Gelukkig zijn we even later waar we moeten zijn. Ik loop snel naar de kleedkamers en doe wat water in mijn gezicht. Stilaan komen de anderen toe en ik kleed mij om. Ik ben als eerste in de zaal. Ik ga in kleermakerszit op de grond zitten en druk mijn knieen tegen de grond. Het doet pijn, maar dat maakt mij niks uit. De training begint. Ik ben nog steeds misselijk, het word erger met elke draai die ik maak. Ik moet de zaal uit denk ik en ik loop naar de kleedkamers. Net op tijd. Na een paar minuten gaat het beter. Ik drink een beetje. Ik ben opgelucht.
B komt binnen. Gaat het vraagt ze? Ja, alleen misselijk zeg ik. Maar t is beter nu.
Zeg jij tegen Q en J dat ik mij ga omkleden? Ik denk dat ik beter niet verderdoe vandaag. Ze loopt terug en ik kleed mij om.
De les is nog bezig en ik kijk nog even mee in deuropening. Dan ga ik naar buiten. De frisse lucht doet enorm veel deugd. Ik herken zijn auto onmiddelijk, ik schrik. Hij stapt uit en staat een paar tellen later bij mij. Kom zegt hij, ga mee. Nee!
Stap in zegt hij nog een keer. Zijn stem klinkt dwingend nu. Ik ben bang, maar ik stap in. We zijn bij hem thuis.
Ik zeg niks.
