Goed uitgerust vertrokken richting Nashville. We verlaten al snel Illinois om door Kentucky, langs de prachtige Ohio river en het Kentucky state park in Tenessee te landen.
Veel verkeer, maar toch raken we snel in het centrum. Hotelletje geboekt en onmiddelijk met de taxi het stad in.
De muziek gespeeld door de vele live bands slat je onmiddelijk om de oren. Fantastische muzikanten allemaal. De mood zit er snel in en al na een paar songs staan we te shaken op een trap van een goed gevuld kroegje. De plaatselijke fiddle-ster geeft al snel een showtje weg met " the devil went to Georgia", dik in orde.
Natuurlijk moest die honger gestild en zoals steeds spotte Regis al snel het juiste eethuisje "Merchants". Een echte aanrader. Locale, zuiderse fret, van het betere (lees eetbaar en vers) type.
Gerlinde is ondertussen zeker 47gram bijgekomen en we besluiten dan maar van een leuke wandeling te doen door Nashville en wat te gaan line dansen in de Wild Horse Saloon.
Uiteindelijk blijven Regis en ik enkel over op de dansvloer waar we genieten van onze eerste les. En we deden het goed, bijna kregen we de prijs van "best debuting gay line dancers"!
Weer op stap door de straatjes en in de talrijke plaatsjes met goeie tot zeer goeie bandjes.
Gerlinde verleidt dan maar de portier van the Coyote Ugly bar en we mochten gratis binnen.
Nog een paar boots voor Regis gekocht, waar hij dan absoluut nog twee gratis paren bij moest kiezen. Ik heb er ook eentje gehad, merci Regis. Het was leuk passen met zo'n nylon sokje. Paste echt in the gay atmosphere of the evening.
Nog een paar kroegjes en rond middernacht terug naar het hotel.
Ze zullen Regis er zich nog lang herinneren. Op zijn nachtelijke zoektocht naar het toilet stond hij plots in de gang in calleson en klik de deur toe. Grote hilariteit bij de receptive natuurlijk wanneer hij een reservesleutel moest gaan halen...
Vroeg opgetsaan om te ontbijten, en hop naar het autoverhuurkantoor, waar onze prachtige Lincoln niet kon wachten om ons Chicago uit te leiden.
Rustig dageje waar we zoveel mogelijk stukjes van de oude Route 66 probeerden mee te nemen.
Een fotootje bij de Gemini Giant en later in Atlanta waar we het Palm Grill Café bezochten. Lekker eten in zo'n typisch stopplaatsje, waar je Tarantino"s aanwezigheid kon voelen en we dachten dat w in "from Dusk till Dawn" terecht gekomen waren.
Over Springfield gereden, waar we bescherming zochten in Abraham Lincoln's Home. Nog veel gezocht die middag naar typische stukjes Route 66, maar niet altijd gevonden.
Juist voor Springfield spotte Regis een super leuk bartje "Dude's café" waar hij door de blonde, voluptueuze bazin met open armen ontvangen werd.
In ST. Louis reden we al snel over de majestueuze Mississippi en installeerden we ons in het rijkelijke Crowne Plaza hotel.
Een wandelingetje tot dicht bij de 150m hoge Arch, een heel indrukwekkend architectural pareltje dat men verder aan het ontwikkelen is tot toeristische trekpleister. Maar, het moet gezegd, 't is de moeite, zuu schuune!
Wat later nog wat gegeten in de Spaghetti Factory... in een buurt waar men alle oude industriële panden omgetoverd heeft tot leuke , hippe, eetgelegenheden en bars. De JaegherMeister heft er mij lekker gesmaakt.
Vanmorgen op Architecture Tour op een rivierboot. De opbouw en gebouwen en geschiedenis van de stad worden ons deskundig uitgelegd door Mrs Taterass (Ratelgat voor de Vlamingen) welke er in geslaagd is van de 90 minuten in één adam te brengen. Regis ondertussen "een goed gepsrek" met een canadeese lerares, welke we zeker eerstdaags op culturele uitstap in Vlaanderen Mogen verwachten.
De boottocht is al bij al heel leerrijk en de moeite waard.
Daarna een wandelingetje tussen de vele wolkenkrabber, waar we regelmatig ook wat locale beeldhouwkunst kunnen bewonderen.
Onze wapens achtergelaten bij de deur en nog eventjes bij "Rossi's" binnen-gewipt. Lekker gezellig.
Daarna iets gaan eten in Greektown. Superlekker!
Verder een rustige namiddag en 's avonds naar Delilah's waar ons een avond van meesterlijke PUNK wacht! Delilah's offreert trouwens zo'n 750 whiskies en 200 biertjes, waaronder een aantal belgische klassiekers.
Na een uurtje of twee wel afgedropen, daar heel mijn lichaam in opstand kwam tegen de daverende muziek.
De Redge nog even bij Rossi's gedropt voor een nachtmutsje en ikke knock-out het bedje in...
't Is zondag en de drie musketiers op weg naar de House of Blues. Zo heb je er een twaalftal nu in de US. Beetje commercieel , maar wel vree wijs. Een kleurrijk interieur waar veel fotos goed tot hun recht komen.
Hier hadden we dus eerder deze week een Gospel Brunch bested, en we waren natuurlijk benieuwd...
Goed ge-organiseerd en vriendelijk als altijd warden we naar onse tafeltje gebracht. De meeste amerikanen, wele by the way gelijk met ons binnen gekomen waren, slaagden erin van overgevulde borden al naar binnen te werken terwijl we nog naar koffie op zoek moesten. Uiteindelijk van alle lekkere dingen op ons bord gekregen en stilaan begon de show. (heb fotootje menu bijgelsoten)
We hadden verwacht van een volledig Gospel koor te zien te krijgen, maar we hadden het aan onze rekker. Daar stonden ze alle 6 op het podium!
Toch zijn ze erin geslaagd ons allen te laten te zingen en dansen en we hebben genoten.
Daarna een leuk cafeetje aangedaan waar Regis nog bekend stond van vroegere exploten met Patrick E! Goodmorning and how are you Redge! (zo kennen de locals onze boksende vriend).
Mooi kunstwerkje gefotograferrd en een beetje getaterd met de locals.
's Namiddags zijn Gerlinde en ik nog eens tot aan het Millenium park gewandeld, waar we het mooie openlucht-theater konden bewonderen. Een echt architectural -akoustisch meesterwerk.
Na Regis ge-recupereerd te hebben van een mochito rijke beach party, in de taxi gesprongen naar de B.L.U.E.S. club waar we genoten van het prachtige optreden van Ronnie Hicks and Macheen corp.
Voldaan nog eventjes de club aan de andere kant van de straat binnen gewipt, waar we nog konden genieten van het optreden van een doorleefde blues zangeres (>80 jaar), welke ons utdagend bezong met het schitterende "Don't you ride my pony".
Taxi binnen en na enige discussie met een uit de kluiten gewassen , gediplomeerde taxi-chauffeur uiteindelijk terug in De Witt Place geland, waar de het zandmannetje ons opwachtte....
Rond 5u30 blog aan het schrijven en rond 6u30 's morgens vroeg al op stap met Gerlinde, terwijl Regis nog wat verder maft.
Hier wordt al serieus gesport van 's morgens vroeg. Je kan hier zo'n 30 mile langs het meer lopen, skeeleren, fietsen en wandelen. Prachtig!
Koffietje en chokaladekoek bij Starbucks en rond half acht al ons eerste terrasje. De bedelaar voor de Starbucks geeft Gerlinde een mooi complimentje met haar kort kopje, en de dag kan niet meer stuk.
Regis opgehaald, ontbeten en op naar de Hop on Hop off voor een eerste grote verkenning van Chicago.
Het weer wisselt de hele tijd door : van zwoel naar koel naar regen naar zwoel, maar al bij al een prachtige dag.
Al die hoge gebouwen, skyline, pier, parken, fonteinen, het houdt maar niet op. Alles wordt lekker aan elkaar gepraat door onze superleuke bus-animatrice, welke al snel een bijzonder oogje heft voor onze Regis alias "Tom Cruise.
De stad is prachtig en heft veel te bieden. Hopelijk zorgen de fotoos voor een sfeerbeeld.
's Namiddags lekker ge-eten in Litlle Italy waarna we via bus en Red Line van de "Loop" terug op het hotel geraken.
Rond 8 uur naar de Green Mill, het goed bewaarde Jazz café van wijlen Al Cpone, waar we genieten van Organi-Station featuring Bobby Broom. Meneer borstel , de jazz guitarist, heel vooreer heel wat vooroptredens gedaan van Steely Dan, en wordt begeleid op de Hammond en door een fantastische drummer. Niet alleen spelt hij (en zij allen trouwens) schitteren, maar hij is ook een bekkentrekker van jewelste en verschaft ons allen veel plezier. Ze brengen voornamelijk bewerkingen van klassiekers van oa Stevie Wonder, en de finale is een heel interessante bewerking van de traditional "the house of the rising sun".
De nacht is nog vroeg en wijle de taxi in naar de blues club "Blue Chicago". Totaal andere muziek. Voornamelijk Chicago blues, met ook een beetje Motown en James Brownachtige muziek. Dik in orde.
Ondertussen is het middernacht en de honger slaat toe. Nog wat wings en onion rings naar binnen geklets onder de strafe tonen van ACDC en Guns en Roses en terug naar hotel en lekker slapen.
Vertrokken in Ronse rond 5 uur en via Heathrow Met Virgin Transantlantic rond 12 uur local time in Chicago deland. Uitstekende vlucht, dienst, eten en véél plaats aan boord.
Taxi genomen richting city center. Taxi, ja, maar wel een van die vele aartslelijke Toyota Prius-sen. De taxi chauffeur krreg de koffer niet open tot naar hem geroepen werd; "shut the damn motor off"!. Een van de de vaiezen paste niet in de koffer en moest dan maar genoegen nemen met de front-seat. Dus; bibi, baba en bobo als in een conservenblik plaatsgenomen op de achterbank richting Chicago! Gelukkig sloeg de airco aan.
Al snel zagen we de skyline op ons afkomen en kregen we het gevoel van "we've made it".
Vlot hotel "De Witt Place" gevonden. Zeer goed gelegen , op 100meter van Mchigan lake en kamers met alles op en aan.
Even verfrissen en t stad in. Lekker druk, gezellig, proper, waaaaarm.....! Al snel loopt het zweet van mn goddelijk lijf. Tuurlijk komen we een H&M tegen, en na uurtje trotten stappen we ons eerste Bar-the binnen en genieten we van de sfeer, de diversiteit van de bevolking, de nep-tieten, de amerikaans wagens, heerlijk.
Beetje verder stappen naar Chicago river, waar we snel binnenwippen in de "House of Blues" en een Gospel Brunch bestellen voor zondag morgen (sunday morning). We laten het jullie weten...
Nog eventjes langs Chicago theater en dan weer iets drinken en natuurlijk komen de eerste "chicken wings "op tafel. Lekker gegeten en gedronken in sfeervol interieurtje en terug naar hotel De Witt Place. Onderweg krijgen we alle drie nen klop van de hamer en besluiten we vroeg te gaan slapen, daar we reeds 22 uur op de been zijn. Tot later eens...
 "Twisted Evil"){kind=icon}
