|
Even een rustdagje genomen in t bloggen.
Zijn naar Memphis gereden waar de hitte ondertussen ronfd de 100°F ligt. We rijden over de indrukwekkende Mississippi Memphis binnen. Hier wacht ons het Motel 6, midden in Memphis, maar toch een beetje "Dodgy" buurt! Gerlinde niet 100% op haar gemak, maar het went snel. De travesties van naast de deur zijn eigenlijk wel sympathiek en een nieuwe vriendschap met Regis in onvermijdelijk!
Terug honger en hop naar het Blues City Café. Ik verorber er battered Monfish and Fries, Gerlinde en de Redge een seafood Gumbo. Heel lekker allemaal en een super sfeertje. 's Avonds een beetje slenteren op Beale street. 't Wordt allemaal heel toeristisch en druk, de autheticiteit vloeit er weg, maar de Rockabilly band is er eentje om van te genieten.
Lekker gaan slapen en dag erna typisch zuiders breakfast cafeetje aangedaan. Lekkere buttermilk pancakes, en een paar omeletjes om u tegen te zeggen. We proberen vandaaf enkel een gezond ontbijt en skippen de lunch.
Eventjes voor 11 nog het Peabody Hotel binnen gewipt , waar op klokslag 11 een paar dansende eenden de lift uitkomen, het fonteintje inspringen om daarna de lift weer in te gaan. Waar zijn die amerikanen mee bezig.
Graceland staat op het programma voor Gerlinde en Jan.
Het is bloedheet en uiteindelijk moeten we 3 uur wachten om uiteindelijk op het landgoed binnen te kunnen. Gelukkig kan Gerlinde mij lekker kalm houden en genieten van al Elvis zijn pracht. Het is niet echt ons ding om naar dit sort toestanden te komen, maar we genieten er alweer met volle teugen van.
Regis komt ons oppikken met een dike smile op zijn gezicht en brengt ons zonder aarzelen naar het P&H (Poor & Hungry) Café waar een aantal ruige, getatoeerde venten ons opwachtten. Ruige maar gezellig keet, waar je zeker niet zomaar binnen kan. Met mijn onschuldige blik is het allemaal geen problem, en we slagen er zelfs in om een paar fotoos te trekken. Ik verbroeder al snel met de feestende rugby-club en een uurtje later strompelen we naar buiten. Gerlinde wil nog even op Harley tour, maar de locale lesbo's willen mee... en dat wil Gerlinde niet.
Opgefrist gaan we bij een siciliaan binnen, en terug lekker gefreten.
Dan richting Wild Bill's! het is reeds 9u30, maar de vriendelijke éénogige eigenaar wijst ons erop dat de blues maar rond 11 uur begint.
Regis heeft nog een ideetje en stuurt ons gewind naar HiTone. Ziet er goed uit, maar als we dichter komen slaat de schrik mij om het lijf! Het lijkt een ruige Dead Metal band te zijn die er vanavond spelt en al snel komt " moer doer goe e kiek nie bienne" uit mijn mond, en we drinken een biertje in het café ernaast. We worden er als europeanen nogmaals verwelkomd in Memphis en weerom verbroederen wij. Weer laat een rondborstige aand de inkom een oogje vallen op Gerlinde! 'k Moe oppassen.
Na uurtje weer terug richting Wild bill. Man, man, donkere keet, niet iedereen mag binnen, best te vergelijken met een supporters-lokaal dat wat rood is geverfd en waar enkel rode lichtjes in branden. De figuren die er rondlopen kunnen zo rechtstreeks gaan optreden in de hut van Uncle Tom. Maar de muziek.. jongens, ongeluuflijk! Eerst nog de jukebox met blues en soul van Little Milton, Floyd Taylor,Artie White en de Bobby Blue Band.
Daarna begint de plaatselijke band blues te spelen, en het is snoepen geblazen. Na een uurtje wordt de tombola getrokken en grijpt de dame die al een hele tijd naast ons zat naar de microfoon. Zie geeft er een uurtje Soul van de bovenste plank weg en heel het café staat al snel in rep en roer.
Rond 1 uur druipen we verzadigd af richting "Dodgy" Motel, waar Gerlinde de Travestieten wakker maakt door een paar muggen met de platte hand te vernietigen op het dunne muurtje. Van een knal gesproken...
|
 "Twisted Evil"){kind=icon}
